Վերլուծելով Բաքվի գործողությունները՝ կարող ենք փաստել, որ պատճառներից մեկը կարող է լինել այն, որ Ադրբեջանն օգտվում է ռուս-ուկրաինական պատերազմի այս փուլից, որի ուղղությամբ են կենտրոնացած ոչ միայն Մոսկվայի, այլեւ Փարիզի ու Վաշինգտոնի, այսինքն՝ Մինսկի խմբի համանախագահների ուշադրությունն ու ռեսուրսները։
Երկրորդ գործոնը վերջերս ԵՄ-ի հետ համաձայնագրի կնքումն էր, համաձայն որի Ադրբեջանը պայմանագիր էր ստորագրել Եվրոպա բնական գազի մատակարարման վերաբերյալ՝ որպես Ռուսաստանից էներգակիրների ներմուծման ռազմավարական այլընտրանք: Ուստիեւ այս համաձայնագիրը «թեւեր» է տվել Ադրբեջանին՝ հագուրդ տալու իր ծավալապաշտությանը։
Ադրբեջանը կարծես թե շտապում է։ Պատճառը 2023 թ. հունիսին նշանակված՝ Թուրքիայի նախագահական ընտրություններն են եւ դրանց արդյունքները։ Բաքուն անհանգստանում է, որ Էրդողանը կարող է պարտվել ընտրություններում, ուստի Ալիեւի դիրքերը բանակցություններում էականորեն կթուլանան։ Հետեւաբար, փորձում է իր մտահոգությունները փարատել ռազմական ճանապարհով։
Վերջին գործոնը կապված է Հայաստանի տարածքով միջանցք ստանալու՝ Բաքվի մոլուցքի հետ։ Բանակցությունների մանրամասներին ծանոթ արեւմտյան դիվանագետների կարծիքով՝ երկու երկրների ղեկավարները մոտ էին տրանսպորտային հաղորդակցությունների ապաշրջափակման համաձայնությանը 2022 թ. գարնանը։ Այնուամենայնիվ, իրավիճակը փոխվեց օգոստոսի 31-ին Փաշինյանի, Ալիեւի եւ Եվրոպական խորհրդի նախագահ Շառլ Միշելի բրյուսելյան եռակողմ հանդիպումից հետո։ Պետք չէ բացառել նաեւ այն փաստը, որ Ադրբեջանը ցանկանում է ճնշում գործադրել Հայաստանի վրա՝ անկլավները ստանալու նպատակով։ Հայաստանն իր հերթին Ադրբեջանում ունի անկլավ՝ Արծվաշենը։ Հետեւաբար, Բաքուն օգտագործում է օկուպացված տարածքների փաստը՝ հետագայում անկլավների շուրջ սակարկելու համար։
Կարդացեք նաև
Մարիամ ԱՎԱԳՅԱՆ
Հոդվածն ամբողջությամբ՝ «Հայաստանի Հանրապետություն» օրաթերթի այսօրվա համարում:
