«Ես մասնակցել եմ ակցիաների ու ոստիկանները կարծես մի ընկալում ունենային՝ ծնողների նկատմամբ որեւէ դեպքում ուժ չի կարող կիրառվել: Եղել են իրավիճակներ, երբ դատախազության դիմաց, օրինակ, զոհված զինծառայողների ծնողները փակել են Վազգեն Սարգսյան փողոցը, այդ պահին մոտեցել եմ այնտեղ գտնվող բարձրաստիճան ոստիկանին եւ ասել են, որ բոլորն էլ ընկալում ունեն՝ չեն կարող հերոսների ծնողների նկատմամբ ուժ կիրառել, կսպասենք այնքան, մինչեւ ծնողները որոշեն փողոցը բացել: Ես միշտ մտածել եմ, որ այդ ընկալումը կա ու դրա մասին պետք չի օրենք գրվի, մենք պետություն ենք, քաղաքացիներ ենք ու նույնիսկ դրա համար կրթություն էլ պետք չի ստանալ: Մենք գիտենք, որ կան մարդիկ, որոնց առջեւ մենք ունենք միմիայն պարտականություններ»,- այսօր Եռաբլուրում լրագրողների հետ զրույցում ասաց «Հայաստան» խմբակցության պատգամավոր Արամ Վարդեւանյանը՝ անդրադառնալով այսօր Եռաբլուրի պանթեոնից քարշ տալով եւ բռնի ուժով զոհված զինծառայողների ծնողներին բերման ենթարկելու գործողություններին:
Արամ Վարդեւանյան
Վարդեւանյանն ասաց, որ պետք է գիտակցենք՝ այսօր որ մենք կանք՝ դա հենց այդ ծնողների շնորհիվ է, որ նման դաստիարակություն են տվել իրենց զավակներին. «Ծնողների նկատմամբ նման վարքագիծը ես իսկապես չեմ կարողանում հասկանալ, մենք բարոյական ի՞նչ ճգնաժամի մեջ պետք է գտնվենք, որ արդեն այդ տեսարանն էլ տեսնենք: Այդ տեսարանը տեսնենք սեպտեմբերի 21-ին, որը մեր Անկախության տոնն է: ՀՀ պատմության ճակատագիրն էլ այնպիսին է, որ մշտապես մեր ցանկացած ձեռքբերման համար արյուն է թափվում, կյանքի գնով է այդ ամեն ինչը լինում: Ու դրա անմիջական մասնակից, ամենամեծ նվիրումը տված մարդկանց նկատմամբ ուժ կիրառվի՞: Գիտեք, այստեղ իրավունքը չի, հասկանո՞ւմ եք, օրենքը չի, ախր ավելի բարձր արժեքներ էլ կան: Այսինքն, մենք այդ ի՞նչ արժեքներ ենք արդեն պահել մեր հասարակության մեջ, ո՞րն է այն արժեքը, որը պետք է մնա: Այսինքն, մենք 2022-ի սեպտեմբերի 21-ը ոչ թե պետք է հիշենք, թե ինչքան օրհասական, ծանր վիճակում ենք մենք գտնվում, որ նույնիսկ արդեն նոր թաղումներ են տեղի ունենում Եռաբլուրում, հասկանո՞ւմ եք: Այսինքն, 44-օրյա մղձավանջից հետո մենք էլի մղձավանջի մեջ ենք ու հիմա ծնողների նկատմամբ ուժ կիրառվի՞: Հո դուք…ախր մարդկային ինչ-որ նվազագույն բարոյական արժեք պե՞տք է լինի, ախր մենք չենք կարող այսպիսին լինել, սա չի մեր տեսակը, սա չի հայ մարդը: Ո՞ւմ եք դուր գալիս դրանով, ի՞նչ եք շահում, ի՞նչն է դրանից ձեր կյանքում ավելի լավը լինելու, որ դուք հերոսի մորը քաշեք, ախր…»: Վարդեւանյանը բառերը կուլ էր տալիս, իսկ հարցազրույց անող լրագրողներից ոմանք արցունքոտվում էին:
Եռաբլուրում այսօր էլ էլի հուղարկավորություններ էին, էլի սուգ ու էլի անբացատրելի ծանր մթնոլորտ: Վարդեւանյանի խոսքով՝ ճգնաժամ բառն արդեն մեղմ է հնչում. «Ոստիկանությունը ծառայում է օրենքին ու իրավունքին, ոչ թե ինչ-որ մեկի հրամաններին, ոչ թե որ ինչ-որ մեկը ուզում է գա Եռաբլուր ու այդ ժամանակ իրեն շատ հանգիստ զգա, որ մի հատ թթու խոսք իրեն չասեն: Ձեր կարծիքով մեզանից ինչ-որ մեկը, ցանկացած հանրային գործունեություն իրականացնող չի՞ գիտակցում, որ իր հանդեպ էլ կա ինչ-որ դժգոհություն: Ես ինչի չե՞մ գիտակցում, որ Եռաբլուր մտնում եմ, մի ծնող կարա գա ինձ նախատի ու քննադատի, ես էլ գլուխս կախ պետք է լսեմ, որովհետեւ ո՞վ ենք մենք այդ մարդկանց առաջ՝ մեր ապրածով, մեր կյանքով, ոչինչ ենք իրենց առջեւ, որովհետեւ իրենք կարողացել են այ այդ ձեւի մարդկանց դաստիարակել՝ նման հերոսների: Սա ես չգիտեմ ինչ է, սա Անկախության օր չի»:
Կարդացեք նաև
Հռիփսիմե ՋԵԲԵՋՅԱՆ
