1991 թվականի սեպտեմբերի 2-ին Արցախի Հանրապետության անկախության հռչակագրով հիմք դրվեց Արցախը Հայաստանից բաժանելու հակազգային, ազգադավ ծրագրին:
30 տարի շարունակ, հետևողականորեն Արցախի այսպես կոչված իշխանությունները և Հայաստանի Հանրապետության դրածո կառավարիչները խաղարկեցին անկախ Արցախ, երկրորդ հայկական պետություն ֆարսը, որի դառը պտուղները ողջ ազգով այսօր լիուլի քաղում ենք:
Առավել հեռատեսները մշտապես զգուշացնում էին, որ Կրեմլի կողմից մշակված և հայկական կառավարիչներին պարտադրված այդ հեռահար նպատակ հետապնդող ծրագիրը վերադարձնելու է մեզ ի շրջանս յուր` Լենին-Քեմալ պայմանագրով հաստատված իրավիճակին:
Ռուս-թուրքական տարածաշրջանային 100-ամյա համաձայնությունը դեռ պահպանվում է, ցավոք բազմաթիվ հայեր իրենց գործունեությամբ կամա թե ակամա նպաստել են այդ հակահայկական պայմանավորվածության շարունակականությանը:
Կարդացեք նաև
Որպեսզի հայությունը հնարավորություն չունենա դուրս գալ ռուս-թուրքական պայմանավորվածության տիրույթից՝ մշտապես նորանոր մեխանիզմներ են կիրառվում, այդ թվում անձեր են ներգրավվում՝ վերջնական նպատակ ունենալով ամբողջապես աբխազացնել Արցախը, իսկ Հայաստանին զրկել ինքնիշխանության վերջին փշրանքներից:
Մենք պարտավոր ենք վճռականորեն մերժել մեզ ներկայացվող օտար բոլոր կեղծ և վտանգներով լի օրակարգերը և դիմադրել մեր դեմ ուղղված հիբրիդային հարձակումներին: Հայության համար կենսական նշանակություն ունի Հայաստանի Հանրապետության ապագաղութացումը, առանց որի մեր առջև կանգնած որևէ հարց հնարավորություն չի լինելու լուծել:
Մինչ այդ կամ զուգահեռաբար Արցախի հարցը, որը հայկական հարցի մի մասն է միայն, պետք է տեղափոխենք ՄԱԿ-ի անվտանգության խորհուրդ՝ ձգտելով հակամարտության գոտի հրավիրել միջազգային ուժերից բաղկացած խաղաղապահ ուժերին, իսկ նման նախաձեռնությունը պետք է սկիզբ առնի Արցախի մեր հայրենակիցների պահանջով:
Մենք իրավունք չունենք մնալ թշնամիների կողմից մեզ համար ջանադրաբար պատրաստվող թակարդներում և գերի մնալ կեղծ, միևնույն ժամանակ կործանարար խաղարարար հավաստիացումներին, որն իրականում կրում է օկուպացիոն բնույթ:
Ազգային-ժողովրդավարական Բևեռի խորհուրդ
