Այսօր հասարակական-քաղաքական գործիչ Էդգար Ղազարյանի նախաձեռնությամբ՝ ՀՀ Անկախության հռչակագրի ընդունման տարեդարձի առթիվ հրավիրել էր ՀՀ առաջին գումարման Գերագույն խորհրդի խորհրդանշանական նիստ, որին հրավիրվել էին ԳԽ նախկին պատգամավորներ:
Ազատամարտիկ, «Արաբո» ջոկատի հրամանատար Մանվել Եղիազարյանն իր ելույթում զարմանք հայտնեց. «Ես չեմ հասկանում, թե ինչ ենք մենք անում: Գիտե՞ք ում ենք նման այսօր՝ այն տղամարդուն, որի մայրը հիվանդ թպրտում է մեր աչքի առաջ ու մենք հիշում ենք, թե մեր մայրիկի համար ինչ ենք արել՝ հիշո՞ւմ եք այն կարմիր շորը, որ առանք: Մեր հայրենիքը հոգեվարքի մեջ է, մենք տանուլ ենք տալիս հայրենիքը: Ով ում է սիրում, ով ում բարեկամն է, ով ինչ կյանքով է ապրել՝ դա ինձ հետաքրքիր չի: Ասում ենք՝ մեղավոր են իշխանությունները: Իհարկե, մեղավոր են: Սրանք մեղավոր էլ չեն, դավաճաններ են, բայց ո՞վ ծնեց այս իշխանություններին, արդյոք մենք ազնի՞վ եղանք մեր պահվածքի մեջ։ Մենք չկարողացանք ազնիվ լինել, որովհետեւ արդարությունն է ճանապարհը դեպի իմաստնություն: Եթե մարդը արդար չէ, չի կարող իմաստուն լինել: Մենք չկարողացանք իմաստուն լինել: Տանուլ ենք տվել մեր հայրենիքը, հասել ենք այս օրհասական վիճակին եւ մտածում ենք՝ ինչպես այդ հանգույցը լուծել: Այդ հանգույցը մենակ Նիկոլը չի, այստեղ մարդիկ կան, Նիկոլի հետ միասին ավերում են Հայաստանը՝ հանուն իրենց կոպեկի, հանուն իրենց թափանի: 30 տարի շան նման եմ ապրել ես, հալածվել եմ առաջին իշխանության օրոք, երկրորդ իշխանության օրոք, երրորդ իշխանության օրոք: Հիմա երեւի Նիկոլը հանգիստ է թողել միայն նրա համար, որ մենք ավելորդ բաներ չանենք, բայց դա իրեն չի փրկելու: Մենք պետք է կենաց ու մահու կռիվ տանք՝ այս վիճակը փրկելու համար: Հետո մենք ամեն մեկին, որ հասցրել են այս վիճակին, ավերմանը, հարցեր կուղղենք»:
Մանվել Եղիազարյանը կոչ արեց հավաքվել, որովհետեւ վտանգված է Հայաստանի ճակատագիրը. «Դուք աննամուսի պես եք ապրելու Հայաստանում, հիշե՛ք, որ բացվեցին սահմանները, Մուստաֆա բաբան որ եկավ, ձեր փողերով մենք նրանց անվտանգությունը պետք է ապահովենք: Հետո կարող է կանգնեցնեն Ալիեւի արձանը ու ասեն՝ պետք է նրա բարեմասնությունները համբուրեք: Ո՞վ է բռնելու Նիկոլի թեւը: Ժամանակը չէ խոսելու, ժամանակն է հավաքվելու ու անելու այն ամենը, անհնարը, թեկուզ մեր կյանքի գնով»:
Մանվել Եղիազարյանն ասաց, որ հակառակ պարագայում Հայաստանում չի ապրի աննամուսի պես. «Ոչ գողացել եմ, ոչ թալանել եմ, երեք պատերազմների մասնակցել եմ, վիրավորվել եմ ու ես ամաչում եմ, որ հայ եմ: Ի՞նչն է ձեզ բերել այստեղ, մի ցավ ունենք մենք՝ մեր հիվանդ մորը փրկելու: Մեր մայրը մահամերձ հիվանդ է, ուշքի՛ արեք: Ես անգամ սատանայի հետ կհամագործակցեմ, որ վիճակը շտկվի, որովհետեւ այսպես ապրելը միայն աննամուս մարդկանց համար է, ինձ համար չի»:
Կարդացեք նաև
Հռիփսիմե ՋԵԲԵՋՅԱՆ