Նոյեմբերի 9-ի հայտարարությունից հետո հերթական անգամ ականատեսն ենք լինում Ադրբեջանի կողմից Հայաստանի և Արցախի հանրապետությունների նկատմամբ խոշորամասշտաբ ռազմական գործողությունների, որոնց խնդիրը Արցախը, Սյունիքը և Հայաստանի Հանրապետության սահմանամերձ տարբեր շրջաններ հայաթափելն է, ռազմավարական բարձունքներ ու հանգույցներ զբաղեցնելը, Հայաստանից նորանոր զիջումներ կորզելը՝ վերջնարդյունքում նպատակ ունենալով առնվազն ամբողջությամբ տիրել Արցախին ու Սյունիքին և իրագործել թուրանական նախագիծը։
Այս փուլում թշնամին պահանջում է հանձնել Լաչինի միջանցքը և ցրել Արցախի պաշտպանության բանակը, պահանջներ, որոնք թեև չեն բխում նոյեմբերի 9-ի հայտարարությունից, այդուհանդերձ ցույց են տալիս, որ ադրբեջանական այս սանձարձակությունների պատճառը Հայաստանի գործող իշխանությունների հանցավոր անգործությունն է ու անգամ հայրենիքի տարբեր մասերը հանձնելու գնով «խաղաղության» խոստացված օրակարգն իրագործելու կործանարար ուղեգիծը։ Ասվածի հիմքերն ավելի քան ակնառու են.
1. Նոյեմբերի 9-ի հրադադարից հետո Ադրբեջանը շարունակում է ինտենսիվ զինվել, ընդլայնել ու զարգացնել ռազմական ենթակառուցվածքը, զորամասեր ու ռազմական օդանավակայաններ հիմնել Արցախից գրավված տարածքներում, պատրաստվել նոր ներխուժումների, մինչդեռ Հայաստանի կապիտուլյացիոն վարչակարգը գնալով ապամոնտաժում է ռազմական ենթակառուցվածքը, չի կատարում խոստացած ռազմական բարեփոխումները, քայլեր չի անում Ադրբեջանի հետ ռազմական հավասարակշռությունը վերականգնելու ուղղությամբ և ժողովրդին հավաստիացնում է, որ ի հեճուկս Ադրբեջանի ագրեսիվ կեցվածքի, դիվանագիտական ճանապարհով խաղաղություն է բերելու։
2. Ադրբեջանի սանձազերծած վերջին օրերի ագրեսիայի պայմաններում էլ պաշտոնական Երևանը ձեռքերը ծալած նստած է. վարչապետը գտնվում է «արձակուրդի» մեջ, արտգործնախարարությունը հերթական անատամ հայտարարությունն է անում, իշխանամերձ տարբեր լրատվամիջոցներ ու անհատներ սլաքներն ուղղում են ռուսական խաղաղապահ զորքերի ուղղությամբ։ Նույնիսկ, երբ Արցախում մասնակի զորահավաք է հայտարարվում, Երևանում անհանգստության նշաններ չեն նկատվում։
Կարդացեք նաև
3. Չնայած իշխանական որոշ շրջանակների հայտարարություններին, որ Ադրբեջանի պահանջը Լաչինի միջանցքի նկատմամբ անօրինական է, գործնականում Հայաստանի գործող իշխանությունները համաձայնել են Ադրբեջանի այդ պահանջին, ինչը երևում է նրանից, որ տևական ժամանակ հանրությանը ոչ մի մեկնաբանություն չէր տրվում Ադրբեջանի կողմից իրականացվող ճանապարհի շինարարության մասին, իսկ սույն թվականի հունիսի 27-ի մամուլի ասուլիսում էլ Նիկոլ Փաշինյանը հայտարարեց, որ Ադրբեջանն իրավունքներ ունի նախկին ԼՂԻՄ-ի սահմաններից դուրս բոլոր շրջանների հանդեպ։
Ելնելով վերոգրյալից՝ վերահաստատում ենք մեր դիրքորոշումն առ այն, որ Նիկոլ Փաշինյանի ղեկավարության ներքո Հայաստանը շարունակելու է կրել ծանր կորուստներ, որ նրա քաղաքական ուղեգիծը մեր երկրին կանգնեցնելու է նոր պատերազմի ու դժբախտությունների առջև, ուստի նրան իշխանությունից հեռացնելու և երկրի պաշտպանունակությունը բարձրացնելու օրակարգի շուրջ ազգային համախմբումը, վեր կանգնելով խմբային, կուսակցական շահերից ու նկատառումներից, օրախնդիր անհրաժեշտություն է։
