Արցախի Հաղորտի գյուղի երեխաների առօրյան արդեն երկար ժամանակ լցվել է գիտելիքներն ու կարողությունները զարգացնելու, երազանքներն իրականացնելու մեծ հնարավորություններով: 12-ամյա Գրիշա Մարտիրոսյանը մեկն է գյուղի այն երեխաներից, որ արդեն որոշել է, թե ինչ մասնագիտություն է ունենալու: Նա ևս Արցախի Մարտունու շրջանի Հաղորտի գյուղի «Մունք» տեխնոդպրոցի սան է, որի բացումը տեղի ունեցավ հունիսի 18-ին:
Տեխնոդպրոցը կրթական նախագիծ է ՏՏ ոլորտում, որն իրականացվում է «Ես» կրթական հիմնադրամի կողմից: Նախագծի հեղինակը մաթեմատիկոս և ծրագրավորող Աշոտ Ավանեսյանն է: Գաղափարի իրականացման համար անհրաժեշտ էր շուրջ 67 մլն դրամ։ «ռեԱրմենիա» համագործակցության հարթակում իրականացված դրամահավաքի արդյունքում, որը տևել է շուրջ 3 ամիս, նախագծի համար հավաքվել է նախատեսվածից ավելին՝ 69 մլն դրամ: Նախագծին միացել են բազմաթիվ անհատներ և կազմակերպություններ: Մինչև պատմելը, թե ինչպես «Ես»-ը դարձավ «Մունք», «ռեԱրմենիա»-ի հարթակի հոգաբարձուների խորհրդի անդամ Արմինե Մկրտչյանը, շարունակելով սպորտի թեման, «Փաստի» հետ զրույցում նշեց, որ ամեն ինչ շատ ավելի վաղուց է սկսվել:
«Հաղորտիի գյուղապետը՝ Նվեր Մարտիրոսյանը, շաբաթը երեք անգամ իր Նիվայով գյուղի երեխաներին Ստեփանակերտ սամբոյի է տանում: Արդյունքում Հայաստանի սամբոյի չեմպիոնների մեծ մասը հենց այս գյուղից են: Ու ամեն ինչ սկսվեց այնտեղից, երբ նույն Նվերը նորից իր նույն Նիվայով երեխեքին սկսեց տանել «Թումո»: Հետո եկել է «Ես» հիմնադրամը, որը ֆենոմենալ գործ է անում: Իրենք վերցնում են իրենց նոթբուքները, շրջում գյուղերով ու երեխեքին մաթեմատիկա և ծրագրավորում են սովորեցնում: «Մունքը» այս ամենի տրամաբանական շարունակությունն է, որտեղ երեխեքը կարող են հաճախել, շատ որակյալ և շարունակական կրթություն ստանալ, իրենց ստարտափները ստեղծել ու աշխատել: Երբ անցած տարի եկել էինք «Տեխնոշաբաթին», եկանք գյուղ՝ պարզապես շփվելու մարդկանց հետ, ծանոթանալու գյուղին:
Շատ հետաքրքիր և ֆենոմենալ երևույթի ականատես եղանք. սարի գլխին ապրող երեխեք, որոնք գիտեին անգլերեն, խոսում էին ծրագրավորումից, ռոբոտներ սարքելուց: 2 օր հետո էլի վերադարձանք, որովհետև այնքան ոգեշնչում կար այս գյուղի մեջ»,-պատմեց Ա. Մկրտչյանը՝ շեշտելով, որ գյուղի երեխաների ներկայացրած խնդիրներն ու դրանց լուծումները տարբերվել են այլ համայնքների երեխաների առաջարկներից:
Կարդացեք նաև
«Իրականում դպրոցն այլ տեղ պետք է լիներ, գյուղում շենքային պայմանները չէին բավարարում: Շատ մեծ ծախս էր հարկավոր, բայց անհրաժեշտ ոչինչ չկար: Վերջին վայրկյանին, երբ թվում էր, թե ամեն ինչ կորած է, նույն Նվերը՝ գյուղապետը, գնացել է Արցախի տարածքային կառավարման և ենթակառուցվածքների նախարարություն, հրաժարվել գյուղապետարանի շենքից: «Մունքը» տեղակայված է նախկին գյուղապետարանի շենքում, գյուղապետն էլ տանից է աշխատում: Եթե ամեն գյուղում մի Նվեր լինի, Հայաստան աշխարհն ուրիշ կլինի»,-ասաց նա:
Աննա ԲԱԴԱԼՅԱՆ
Հոդվածն ամբողջությամբ՝ «Փաստ» թերթի այսօրվա համարում։
