Տպավորություն է՝ ասես ԱԺ քաղաքական մեծամասնությունը՝ ՔՊ-ական պատգամավորները, պարզապես խնդիր ունեն օձիքներն ազատել սուր, անհարմար հարցեր առաջադրող «կպչուն» լրագրողներից: Մանավանդ՝ այս օրերին, երբ իրապես դժվար է պատասխան գտնել ներքին եւ արտաքին քաղաքականության բազմաթիվ չհստակեցված հարցերին, որոնք վերաբերում են, մասնավորապես, Արցախի ճակատագրին, Ադրբեջանի եւ Թուրքիայի հետ վտանգավոր, անհեռանկար «խաղերին», ներհայաստանյան խմորումներին, մեր բզկտված հայրենիքի անորոշ ապագային եւ այլն:
Վերջին շրջանում իշխանությունը, որի պաշտոնեական սանդուղքի բարձր դիրքերում, ի մասնավորի՝ ԱԺ-ում, նախկին լրագրողներ շատ կան, կարծես թե, գտել է գրչի մշակներին սանձելու, մամուլի «բերանը» փակելու ձեւը, այն է՝ խստացնել օրենսդրությունը: Փույթ չէ, որ դա արվում է ՀՀ-ում ժողովրդավարության՝ առանց այն էլ խամրող իմիջին վնասելու, խոսքի իրավունքի եւ մամուլի ազատության հիմնարար սկզբունքները ոտնահարելու գնով: «Զանգվածային լրատվության մասին» օրենքում կատարված սույն փոփոխությունը մեկուկես տարվա ընթացքում մամուլին առնչվող հետադիմական օրենքների շարքի վերջին շտրիխն էր:
Հիշատակելի է հատկապես 2021թ. օգոստոսին ԱԺ-ում լրագրողների ազատ տեղաշարժի աննախադեպ սահմանափակումը, որն առաջացրել էր լրագրողական համայնքի վրդովմունքը: Խորհրդարանի հին մասնաշենքը նորին կապող հատվածը կամ, ինչպես սրամիտներն են բնորոշել, «Լաչինի միջանցքը» ամբողջությամբ անցել է ՊՊԾ վերահսկողության տակ: Այն տանում է դեպի իշխանական պատգամավորների աշխատասենյակները, եւ այդ ուղղությամբ լրագրողների ազատ տեղաշարժը խստիվ արգելված է: ԱԺ նախագահ Ալեն Սիմոնյանը լրագրողների տեղաշարժին առնչվող փոփոխությունները համարում է անվտանգության նորմերից բխող անհրաժեշտություն, իսկ մասնագետները՝ խոչընդոտ ու սահմանափակում:
Այն իրավիճակը, որն այսօր տիրում է խորհրդարանում, ռազմական գոտի է հիշեցնում: Շենքի ներսում եւ դրսում ակնհայտորեն ստվարացել են համազգեստավոր ծառայողների խմբերը, որոնց թվաքանակը հատկապես չորեքշաբթի օրերին բազմապատկվում է՝ պայմանավորված ԱԺ-Կառավարություն հարցուպատասխանի նիստին Նիկոլ Փաշինյանի ներկայությամբ: Վերջին հարցուպատասխանին ՀՀ վարչապետի աթոռը զբաղեցնող անձը խորհրդարան էր եկել ոստիկանական մեծ շքախմբով եւ անվտանգության ծառայողներով, այդ թվում իր թիկնապահներով, որոնց մի մասը նիստերի դահլիճ էր մուտք գործել ու տեղ զբաղեցրել առաջին շարքերում:
Կարդացեք նաև
Իշխանությունն ուժեղացրել է նիստերի դահլիճի մուտքերի հսկողությունը։ Բոլոր դռների մոտ տեղադրվել են մետաղորսիչ սարքեր, եւ ամեն անգամ դահլիճ մտնելիս պատգամավորներին ստուգում են։ Թե՛ լրագրողների խոսքի ու ազատ տեղաշարժի սահմանափակումները, թե՛ անվտանգության աննախադեպ խստացված միջոցառումները ոչ միայն իշխանության վախի դրսեւորում են, այլեւ «ժողովրդավարության բաստիոն» վերնագրով առասպելի անփառունակ վերջաբան: Փորձագետները չեն բացառում, որ օրենքի ներկայիս փոփոխությունը կարող է բացասաբար անդրադառնալ մամուլի ազատության ոլորտում Հայաստանի՝ առանց այն էլ ոչ բարվոք վարկանիշի վրա:
Գեւորգ ԲՐՈՒՏԵՆՑ
Հոդվածն ամբողջությամբ՝ Ռազմավարական եւ ազգային հետազոտությունների հայկական կենտրոնի (ՌԱՀՀԿ) Հայացք Երեւանից կայքէջի 21-րդ համարում
