Քաղաքական-տնտեսական-դիվանագիտական խոշոր լոբբիների փոքր կենտրոն հանդիսացող Ժնևում գտնվող Հայաստանի դեսպանատունը 2018 թվականից խորը լեթարգիայի մեջ է:
Այս պաստառը փակցվել էր Ժնևի երկաթուղային կայարանում՝ Ադրբեջանի դեսպանատան նախաձեռնությամբ, իսկ 24 ժամ անց հանվել էր հայկական արմատներով քուրդ լուսանկարչի բողոքից հետո։
Հարց. ինչո՞ւ, երբ Ժնևում հայերը խոսում են 1915 թվականի իրենց ցեղասպանության կամ Արցախում տեղի ունեցած ջարդերի մասին, թուրք և ադրբեջանցի պաշտոնյաներն անմիջապես արձագանքում են, մինչդեռ ադրբեջանցիների կոտորածների մասին իրենց կեղծ պնդումների դեպքում տեղի հայ դիվանագետները լռում են :
Կարդացեք նաև
Այս վերաբերմունքից առաջանում է հետևյալ հարցը՝ ինչի՞ համար են դեսպանատները։ Դա կախված է երկրներից։ Օրինակ, Իսրայելի պատվիրակությունները, բացի իրենց դիվանագիտական գործառույթից, ունեն հատուկ մասնաճյուղ, որը նվիրված է իրենց ներկայության երկրում հակասեմական համարվող ցանկացած մեկնաբանություն վերահսկելուն և անմիջապես արձագանքելուն: Շվեյցարիան, իր հերթին, իր յուրաքանչյուր դեսպանի համար սահմանում է տնտեսական և դիվանագիտական նպատակներ, որոնք պետք է իրականացվեն իրեն ներկայության պետությունում: Սա պետք է լինի նաև Ադրբեջանի դեպքում, որն ավելին, իր ներկայացուցիչներին վստահում է մի շատ ռազմավարական առաքելություն՝ ստեղծել աշխարհիկ մշակույթ ունեցող երկրի կերպար, որին սպառնում է իր չար հարևանը։ Խոսքն իհարկե Հայաստանի մասին է։ Դրա համար Բաքուն օգտագործում է իր տրամադրության տակ եղած բոլոր միջոցները, մասնավորապես.
-Շվեյցարիայի նոր նախագահի ամեն տարի Բաքվում հրավիրելն ու ընդունելությունը, որովհետեւ Բեռնը փոխում է իր նախագահին յուրաքանչյուր տասներկու ամիսը մեկ;
– Պարբերաբար մամուլի այցերի կազմակերպում Ադրբեջան և Արցախ ՄԱԿ-ում իր ներկայացուցիչների օգնությամբ, ովքեր տեղում ընտրում են լրագրողներ տարբեր լրատվական գործակալություններից;
– Ժնևի կայարանում և այլ մարդաշատ վայրերում հակահայկական պաստառների կախում : Այսպիսով, 2020 թվականի հոկտեմբերին այս պաստառները հռչակում էին Բաքվի խաղաղության ցանկությունը, մինչդեռ նրա բանակը ռմբակոծում էր Արցախի ծննդատունը : Իսկ պատերազմից հետո՝ 2021 թվականին, ամբողջ Շվեյցարիայում ծեփած նրանց պաստառները պնդում էին, որ հայերն են իրականացրել Քոջալիի ադրբեջանցիների ցեղասպանությունը։
– Ժնևը Համալսարանի ուսանողներին ադրբեջանական խորտիկների առաջարկ 2022 թվականի մայիսի 31-ի, այսինքն՝ քննությունների ժամանակ : Այս ուտելիքով սեղանը, որի հետևում տեղադրված էր Ադրբեջան մեծ դրոշը, ծածկված էր հայկական գորգերի նախշերով մի սփռոցով :
– Շվեյցարական խոշոր գործակալության կապի ծառայությունների վարձույթ 2020 թվականի ամռանը, այսինքն, Արցախում ադրբեջանական հարձակումից առաջ : Այս ներդրման նպատակն էր նախապես ազդել շվեյցարական լրատվամիջոցների վրա հօգուտ Ադրբեջանի:
Իսկ Հայաստանի դեսպանատունն ի՞նչ է անում։ Ոչինչ! Կամ այնքան աննշան գործողությունները, որ դրանց կոնկրետ արդյունքները ազգային շահերի առաջմղման հարցում բացարձակապես անտեսանելի են։
Կարո՞ղ ենք չափել այս կազմակերպության արդյունավետությունը: Այո՛։ Դա անելու համար պարզապես շվեյցարացի ցանկացած բնակչի ուղղեք հետևյալ հարցը. «Ի՞նչ կարծիքի եք Հայաստանի մասին »:
Պատասխանն անփոփոխ է. «Ոչինչ, քանի որ մենք ընդհանրապես չգիտենք այս երկիրը»: » Արձագանք, որը կիսում են Շվեյցարիայի վերջին երկու նախագահները, ովքեր չեն հրավիրվել Հայաստան:
Ինչպես Նիդեռլանդների վարչապետ Մարկ Ռյուտեն, ով վերջերս մեծ պատիվներով ընդունեց իր հայ գործընկերոջը։ Նա ժպտալով դա մատնանշել էր Նիկոլ Փաշինյանին, ով լրատվամիջոցների առաջ շտապեց նրան պաշտոնապես հրավիրել Հայաստան, վերջապես։
«Օգնիր ինքդ քեզ, և երկինքը քեզ կօգնի», ասում է ասացվածքը: Եթե մենք, բացի մեր սփյուռքից, ուզում ենք միջազգային աջակցություն վայելել, ապա մենք պետք է տեսանելիություն ունենանք միջազգային ասպարեզում:
Եվ դեսպանատների դերն է համախմբել աջակցությունը՝ լոբբինգ իրականացնելով արտերկրում, այլ ոչ թե ապավինել բացառապես մի քանի մեկուսացված հայրենասերների անհամաչափ քաղաքացիական նախաձեռնություններին:
Ինչ վերաբերում է սոցիալական ցանցերում առկայությանը, թող պատրանքներ չունենանք. եթե չառաջարկեք պոռնոգրաֆիկ բովանդակություն կամ գեղեցիկ կատվի ձագերի լուսանկարներ, մնացած գրառումները կարդում են միայն… հայերն իրենք։ Ահա թե ինչու արտերկրում սեփական երկրի կերպարի և ընկալման վրա աշխատելը նրա արտաքին քաղաքականության հաջողության երաշխավորներից մեկն է։
Բաքուն դա լավ է հասկացել 1994 թվականի իր պարտությունից հետո…
Աննա Ազնաուր
Հոդվածը կարդում և ապշում եմ։ ինչքան ոչ կոմպետենտ պիտի լինի մարդ որ նման մերկապարանոց հայտարարություններ իրեն թույլ տա 🤷🏻♀️
Իսկ ո՞ւր էր այս տիկինն իր հոդվածներով ուղիղ 44 օր…