Ըսենք՝ առանց բառերը ծամծմելու. սին եւ սնոտի է Զարեհ Սինանեանի՝ իբրեւ Հ.Հ․ Սփիւռքի գործերու գլխաւոր յանձնակատար կատարած աշխատանքը, որ կրկին ու կրկին կ’ապացուցէ, թէ յանձնառու է միայն զինք նշանակողին եւ ո՛չ թէ պետութիւն կոչուած արժէքին:
Սփիւռքի գործերու գլխաւոր յանձնակատարը խղճալիօրէն շեղած կ՛ըլլայ իր յանձն առած պարտականութենէն, աւելի՛ն՝ կը բացայայտէ իր իշխանաւորներուն դիտաւորութիւնը, այսինքն՝ Սփիւռքը եւս պառակտելու «ազնիւ նպատակը»… Եւ այդ ալ՝ ի՜նչ «թայմինկ», երբ այս տարի, Մեծի Տանն Կիլիկիոյ Արամ Ա․ կաթողիկոսի կոչին ընդառաջելով, գործի լծուած ենք՝ նշելու «Սփիւռքի Տարի»-ն։ Վեհափառը մեր եկեղեցւոյ ամէնէն բարձրաստիճան առաջնորդն է, որուն հետ տեսակցած է գլխաւոր յանձնակատարը եւ հարցազրոյցին մէջ ալ հպանցիկ եւ կիսատ-պռատ բացատրութեամբ կը փորձէ պղտոր ջուրի մէջ ձկնորսութիւն կատարել, իր ենթադրութիւններն ու եզրակացութիւնները պատշաճեցնել․․․ ամենայն անպատշաճութեամբ։
Յստակ է, թէ ղեկավարի դիրքի վրայ գտնուող պաշտօնատարի մը պարտականութիւնը շատ աւելի դժուար է, քան ընդդիմադիր հոսանքին պատկանող անձի մը դիրքորոշումը։ Եւ ամենադոյզն սխալ արտայայտութիւնն ու կեցուածքն իսկ կրնայ դուռ բանալ տարակարծութեան եւ ընդհարումի։
Անգամ մը եւս կրկնենք։ Իբրեւ «Քաղաքացիական Պայմանագիր»-ի հաւատարիմ արարած՝ պարոն Սինանեան ազատ է այցելելու զանազան գաղթօճախներ, հիմնելու համար իր պատկանած կուսակցութեան կորիզներն ու կեդրոնները։ Մինչեւ հոս՝ ոչ մէկ արգելք, այնքան ատեն, որ Զարեհ Սինանեան իր կազմակերպական աշխատանքը կը կատարէ անձամբ եւ անշուշտ առանց պետական գանձարանէն օգտուելու, սակայն երբ Հ․Հ․ Սփիւռքի գործերու գլխաւոր յանձնակատարի անունով կը կատարուին այս սին եւ սնոտի աշխատանքները, այդ պարագային անտառի քաղաքականութիւնն է, որ կը կիրարկուի։
Կարդացեք նաև
Հոդվածն ամբողջությամբ՝ «Հայրենիք» թերթի այս համարում
