Մշակութային գործիչներից մեկը, որն իրեն ազգայնական չի համարում, դիմադրության շարժման հանրահավաքների մասին ասաց, որ Ֆրանսիայի հրապարակում ազգայնամոլական կոչեր են հնչում՝ որպես օրինակ բերելով «առանց թուրքի Հայաստան» կարգախոսը:
Aravot.am-ը գրականագետ Սերժ Սրապիոնյանին խնդրեց մեկնաբանել այդ հայտարարությունը:
«Եթե մշակութային գործիչ է, պարտավոր էր իմանալ այդ երկու քաղաքական եզրույթների տարբերությունը՝ ազգայնական եւ ազգայնամոլական: Ժամանակին նույնիսկ բոլշեւիկների առաջնորդ Վլադիմիր Լենինը տվեց վելիկոռուսների ազգային շովինիզմի բնութագրումը հայտնի հոդվածում: Նաեւ բազմաթիվ փիլիսոփաներ են տվել ազգայնամոլության բնութագիրը: Ազգայնամոլը բացարձակ իր ազգից բացի, ուրիշ ոչ մի ազգության ապրելու իրավունք, առավելություն, մարդկային որակներ չի ընդունում: Այստեղ, այս հրապարակում չկա գեթ մեկը, որ հային համարի բացարձակ արժեք, իսկ մնացածին ապրելու իրավունք չունեցող, ոչնչանալու ենթակա եւ այլն: Այստեղ գեներացված է մի ատելություն, որի պատճառը մեր մտածողությունը չէ: Դա թուրքերի վարքաբանությունից եկող ատելություն է, որ ծնվել է ոչ թե այսօր, ոչ թե 44-օրյայի ընթացքում:
Նույնիսկ ցեղասպանությունից առաջ էլ դա գոյություն ուներ, որովհետեւ ավելի լավ, քան մենք, թուրքի հետ հարաբերված ժողովուրդ չկա: Մենք թուրքի հետ հարաբերվել ենք մեր հայրենական հողի վրա, մեր պապերի գերեզմանների հարեւանությամբ եւ անընդհատ պղծվել, անընդհատ ոչնչացվել ենք: Բայց ոչ թե ազգայնամոլ ենք, մշակույթի այդ գործչին եմ ուղղում իմ խոսքը, այլ՝ ազգայնական ենք: Այսինքն, մենք չենք ուզում, որ մեր ազգային արժանիքները, ազգային որակները ստորացվեն ուրիշ ազգերից: Ուրիշ ազգերի մեջ ինչ կա՝ Աստված իրենց հետ, ինչ մեր մեջ կա՝ Աստված մեզ հետ:
Կարդացեք նաև
Մենք ոչ ոքի չենք արհամարհում, եւ Պարույր Սեւակը դրա բանաձեւը վաղուց տվել է. «Մենք մեզ ոչ մեկից չենք գերադասում»: Եթե գերադասեինք, ազգայնամոլ կլինեինք: Մենք ազգայնականը չենք գերադասում, բայց չենք էլ ուզում ստորադասել: Սա իմ վերջնական պատասխանն է այդ մարդուն»:
Աշոտ ՀԱԿՈԲՅԱՆ
