ՀՀԿ փոխնախագահ Արմեն Աշոտյանը՝ Ադրբեջանին Հայաստանի կողմից ներկայացված 6 առաջարկությունների եւ Արցախյան խնդրի շուրջ օրեցօր սրվող աշխարհաքաղաքական խաղի մասին
«6 սկզբունքները» ազգային խայտառակություն են, իսկ Նիկոլի «բացահայտումը»՝ ծաղր ժողովրդի հանդեպ։
Էդմոն Մարուքյանը երեկ բացահայտեց 6 առաջարկությունները, որոնք շուրջ մեկ շաբաթ առաջ էին փոխանցվել ադրբեջանական կողմին մեր բոլորի անունից և մեր բոլորի թիկունքում:
Ադրբեջանին և միջազգային հանրությանը այդպիսի «զվարճանքի» առիթ տալ Հայաստանի քաղաքական, դիվանագիտական մտքի, պոտենցիալի վրա, խայտառակություն է:
Կարդացեք նաև
Այդ «սկզբունքները» ցածրորակ, որևէ ինտելեկտուալ, քաղաքական աշխատանք չպարունակող, «Ճ» կլասի շարադրություն են, որից որևէ քաղաքական ՝ մեզ ձեռնտու հետևանք ակնկալելը միամտություն է:
Առաջին կետը զավեշտ է, զառանցանք՝ դիվանագիտական տարր, որը առաջարկություն չի կարող դիտարկվել: (Հայկական կողմը պատասխանում է Ադրբեջանի X օրվա նամակին, որում ներկայացվել են ադրբեջանական կողմից սկզբունքները։)
Երկրորդ «սկզբունքով», որն ամբողջությամբ սուտ է, նշվում է, որ Հայաստանը երբեք չի ունեցել և չունի տարածքային պահանջներ Ադրբեջանի Հանրապետության նկատմամբ՝ կեղծ հղում անելով ԱՊՀ համաձայնագրին:
(ԱՊՀ համաձայնագրի ստի բացահայտումը ՝ այստեղ. https://www.facebook.com/armen.ashotyan/videos/1115398399260081)
Հայկական կողմի համար հիմնարար են Լեռնային Ղարաբաղի հայերի անվտանգության երաշխավորման, նրանց իրավունքների և ազատությունների հարգման, ինչպես նաև ԼՂ վերջնական կարգավիճակի որոշման հարցերը:
Սա ենթադրում էր, որ պետք է լիներ Հայաստանի կողմից բերվող ամենաուժեղ փաստարկը, մինչդեռ հերթական դավաճանությունն է:
Դիցուք, Նիկոլը չի հրաժարվում Արցախից, ինչո ՞ւ այդ կետում չի գրվել, որ Արցախի ժողովրդի ինքնորոշման իրավունքի իրացման, երաշխավորման սկզբունքը պետք է լինի հայ-ադրբեջանական բանակցային փաթեթի մաս:
Այս կետից պարզ է, որ
ա) այս իշխանության համար չկա Արցախի ժողովրդի ինքնորոշման իրավունք,
բ) Արցախի ժողովրդի իրավունքների և ազատությունների երաշխավորումը ակնհայտորեն դիտարկում են Ադրբեջանի կազմում՝ Արցախի ժողովրդի իրավունքների պաշտպանության համատեքստում,
գ) «կարգավիճակի» անվան տակ քողարկում են Արցախն Ադրբեջանի կազմում ինչ-որ մի ձևակերպմամբ տանելու գործընթացը:
Հաջորդ կետով նշվում է, որ հայկական կողմը կարևոր է համարում ՀՀ-ի, ՌԴ-ի և Ադրբեջանի առաջնորդների եռակողմ հայտարարությունները:
Սա կատարյալ հիմարություն է. ինչպե՞ս կարելի է որպես սկզբունք դիտարկել արդեն ստորագրված հայտարարությունները:
Սկզբունք կլիներ, եթե գրվեր, որ այս պրոցեսը կարող է տեղի ունենալ միայն ռազմագերիների, քաղաքացիական անձանց ադրբեջանական բանտերից ազատ արձակելու դեպքում:
Հաջորդ կետով այս իշխանությունը կրկին ապացուցում է, որ չունի ցանկություն, խիզախություն, գիտելիք՝ խոսելու ազգերի ինքնորոշման սկզբունքի մասին: (Հայկական կողմը պատրաստ է սկսել բանակցություններ խաղաղության, հարաբերությունների կարգավորման պայմանագիր կնքելու և Ադրբեջանի և Հայաստանի միջև միջպետական հարաբերությունների հաստատման համար՝ ՄԱԿ-ի կանոնադրության, Քաղաքացիական և քաղաքական իրավունքների միջազգային դաշնագրի և Հելսինկյան եզրափակիչ ակտի հիման վրա։)
Առանց այդ սկզբունքի, բոլոր ուղիները տանում են Արցախը դեպի Ադրբեջան:
Վերջին՝ վեցերորդ կետում, որը կրկին «սկզբունք» դժվար է համարել, նշվում է, որ համապատասխան բանակցությունների կազմակերպման համար հայկական կողմը դիմել է ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի համանախագահներին։
Նիկոլը մի քանի շաբաթ առաջ ԱԺ-ում հիմնավորում էր, թե ինչի չի սպասում ՄԽ համանախագահները աշխատեն և գնում է երկկողմ կամ եռակողմ բանակցությունների ձևաչափով:
Նիկոլի անունից Մարուքյանի պնդումը, թե այս 6 առաջարկությունները Ադրբեջանի կողմից Բրյուսելում ընդունվել են և բանակցությունների հիմք են, կատարյալ սուտ է:
Բաքվի վերջին արձագանքները ցույց են տալիս, որ Ադրբեջանն անգամ այս խայտառակ «առաջարկությունները» չի ընդունել:
Այս վեց «սկզբունքները» հիշեցնում են Մյունխենյան «սկզբունքները»:
Մանրամասն՝ տեսանյութում
