«Հանուն Հանրապետության» կուսակցության նախագահ Արման Բաբաջանյանի ֆեյսբուքյան գրառումը
Կարո՞ղ եք պատկերացնել՝ Հայաստանը մաս է կազմում մի ռազմաքաղաքական դաշինքի, որի անդամներից մեկը, առանց այդ դաշինքում իր մյուս դաշնակիցների հետ խորհրդակցելու, նրանց տեղեկացնելու, փետրվարի 24-ից փաստացի պատերազմի մեջ է Ուկրաինայի տարածքում՝ հավաքական Արևմուտքի հետ։
Սա դեռ ոչինչ։
Բացում ես ՀԱՊԿ պաշտոնական կայքէջը ու պարզում, որ կառույցի խորհրդի վերջին նիստը կայացել է միայն հունվար ամսին։ Ընթացող պատերազմի, կամ ինչպես ռուսներն են սիրում անվանել ռազմական գործողության վերաբերյալ, ո՛չ ՀԱՊԿ-ը, որի հիմնական և առանցքային դերակատարն է Ռուսաստանը, ո՛չ անդամ պետություններից որևէ մեկը [բացի Բելառուսից, որը վաղուց Ռուսաստանի կցորդն է] առհասարակ որևէ արձագանքով, որևէ հայտարարությամբ հանդես չի եկել։
Կարդացեք նաև
Միայն պատկերացնել կարելի է՝ եթե Ուկրաինայում Ռուսաստանի վարած պատերազմը ոչ կառույցին, ոչ անդամ պետություններին առանձին-առանձին, առհասարակ չի հետաքրքրում, ինչ կլինի, եթե հանկարծ ՀԱՊԿ անդամ Հայաստանը հայտնվի ռազմական էսկալացիայի կամ որ ավելի վտանգավոր է նմանօրինակ գործողության մեջ։
Համոզում ունեմ, որ ՀԱՊԿ անդամ պետությունները ոչ թե հետաքրքրված չեն Ուկրաինայի սուվերեն տարածքում Ռուսաստանի վարած մարդատյաց պատերազմական գործողություններով, այլ պարզապես չեն ցանկանում որևէ կերպ արձագանքել դաշնակից Ռուսաստանի համաշխարհային անխուսափելի մեկուսացման և փակուղի տանող այդ միանձնյա որոշմանը։ Վկան և ապացույցը ՀԱՊԿ անդամ երկրների քվեարկություններն են Ռուսաստանի վերաբերյալ միջազգային գրեթե բոլոր հարթակներում։
Բայց սա դեռ ամենը չէ։
Բացում եմ ՆԱՏՕ-ի պաշտոնական կայքը։ Թեև հայտարարված պատերազմը դաշինքի տարածքում չէ, բայց դաշինքը, անդամ պետությունները այդ պատերազմը համարում են ՆԱՏՕ-ին և հավաքական արևմուտքին նետված մարտահրավեր, և փետրվարի 24-ից ի վեր հարյուրավոր բարձր մակարդակի գագաթնաժողովներ, երկկողմ և բազմակողմ հանդիպումներ են ձեռնարկել միայն ուկրաինական ճգնաժամի վերաբերյալ։ Ավելին, պատերազմը Ուկրաինայում շեշտակիորեն բարձրացրել է ՆԱՏՕ-ի հեղինակությունը որպես համաշխարհային եզակի առաջատար ռազմաքաղաքական դաշինք՝ էապես ավելացրել աշխարհի տարբեր հատվածներում ոչ անդամ երկրների հետաքրքրությունը կազմակերպության նկատմամբ։
