Ռուս-ուկրաինական պատերազմը կարող է դառնալ 21-րդ դարի գլխավոր իրադարձություններից մեկը, որը փոխելու է համաշխարհային հարաբերությունները և այն կարելի է դիտարկել տարբեր հարթություններում.
խաղաղության ու մարդու իրավունքների դիսկուրսի տեսանկյունից, որտեղ կողմերը սևի ու սպիտակի դերում են: Այս տեսակետից Ռուսաստանը ագրեսոր է, Ուկրաինան՝ զոհ,
ռուս-ուկրաինական հարաբերությունների պատմական տեսանկյունից՝ որպես սլավոնական ազգերի զարգացման քաղաքակրթական մոդելների պայքար,
ռուս-եվրոպական հարաբերությունների ենթատեքստում, որտեղ Ուկրաինան Ռուսաստանի ու Եվրոպայի միջև ուժերի բալանսի, կամ նրանց միջև բուֆերի դեր է կատարում, կամ այդ հարաբերությունների խոչընդոտ ու կոնֆլիկտի աղբյուր,
Կարդացեք նաև
ռուս-ամերիկյան մրցակցության տեսանկյունից, որտեղ ԱՄՆ-ը Ուկրաինայի օգնությամբ Ռուսաստանին մեկուսացնում է Եվրոպայից՝ այնտեղ ամրապնդելով իր ազդեցությունը, որպեսզի Ռուսաստան-Եվրոպա նոր աշխարհքաղաքական կենտրոն չձևավորվի,
որպես Եվրոպայում կամ առհասարակ աշխարհում եղած աշխարհակարգի, եղած անվտանգային համակարգի փլուզման պատճառ ու հետևանք, նաև հնարավոր նոր աշխարհակարգի կառուցման սկիզբ, որը կարող է ձևավորվել Ուկրաինայի անվտանգության խնդրի կարգավորման սկզբունքների հիման վրա,
որպես գլոբալիզմի ավարտ, որի հետևանքով աշխարհը փոխկապակցված միասնական տնտեսական միավորից վերածվում է լոկալ, միմյանցից մեկուսացված փակ շուկաների,
որպես լիբերալիզմի ու ազատ շուկայի ավարտ:
Ինչպես տեսնում ենք, ուկրաինական կոնֆլիկտի դերն ու ազդեցությունը գլոբալ է, իսկ հետևանքները կարող են ճակատագրական լինել վերը նշված բոլոր ասպեկտներում։
Պացիֆիստական տեսանկյունից Ռուսաստանը մեղավոր է, որովհետև հարձակվել է Ուկրաինայի վրա, ինչի հետևանքով մարդիկ են զոհվում, կան միլիոնավոր փախստականներ, ավերվում են քաղաքներ: Սակայն նույն բանը մենք տեսնում էինք Սիրիայում, Իրաքում, Աֆղանստանում, ինչն առանձնապես «համաշխարհային հանրությանը» չէր հուզում։ Բնականաբար, դա չի նշանակում, որ Ռուսաստանի քայլերն արդարացված են, սակայն դատապարտելով՝ նաև պետք է դատապարտենք նմանատիպ մյուս դեպքերը՝ երկակի ստանդարտներից խուսափելու համար։ Այս պարագայում «արևմտամետ-ռուսամետ» արժեքների վրա հիմնված ջրբաժանը դառնում է կեղծ ու ոչ արդյունավետ՝ ապագայում նման դեպքերից խուսափելու համար։ Արդար միջազգային հարաբերությունների կառուցման համար մոտեցումները պետք է միանման լինեն։
Դանիել ԱԹԱՆԵՍՅԱՆ
Հոդվածն ամբողջությամբ՝ Ռազմավարական եւ ազգային հետազոտությունների հայկական կենտրոնի «ACNIS reView. Հայացք Երեւանից» օնլայն-հանդեսում
