Այսօր մեծ հարց է ծագում՝ Բաքվի հետ ոչ միայն ջերմ, այլեւ ռազմավարական դաշնակցի հարաբերություններում գտնվող երկրները ինչպես կարձագանքեն Հայաստան-Ադրբեջան սահմանային հնարավոր լարմանը: Բացի այդ, նման մերձեցումը նշանակում է նաեւ ՀԱՊԿ անդամ եւս մեկ պետության սահուն անցում Թուրքիա-Ադրբեջան դաշինքի ուղեծիր: Հաշվի առնելով այն հանգամանքը, որ վերջին հաշվով Թուրքիան ՆԱՏՕ-ի առանցքային անդամներից է, ապա կարելի է պնդել, որ կատարվողը դիվանագիտական սողացող հարված է ՀԱՊԿ համակարգին: Այսօր ՌԴ-Թուրքիա գործընկերային հարաբերություններ են, բայց ինչպես կպահեն իրենց ՀԱՊԿ այս անդամները, եթե Մոսկվայի եւ Անկարայի միջեւ հարաբերությունները լարվեն, ինչպես պարբերաբար եղել է վերջին կես հազարամյակում:
Այս միտումների մասին է խոսում այն փաստը, որ Թուրքիան եւ Ադրբեջանը նման քայլի են դիմում հենց այն ժամանակ, երբ Մոսկվայի ուշադրությունն ու հիմնական ռեսուրսներն ուղղված են ուկրաինական ճգնաժամի լուծմանը: Նման մերձեցումները եւ զարգացումներն առաջին հերթին ՀՀ անվտանգային ճարտարապետության դեմ են: Չնայած ՌԴ Դաշնային խորհրդի պաշտպանության եւ անվտանգության կոմիտեի նախագահ Վիկտոր Բոնդարեւը իր «Telegram»-ալիքում գրել է, որ Ռուսաստանը ՀԱՊԿ-ի շրջանակներում կօգնի ապահովել Հայաստանի անվտանգությունը` երկրի ամբողջականությանը, անկախությանը եւ ինքնիշխանությանը սպառնացող վտանգի դեպքում, սակայն իրական զարգացումները, ցավոք, այնքան էլ հուսադրող չեն:
Վերեւում արձանագրված միտումները խոսում են միայն մեկ բանի մասին՝ անկախ ամեն ինչից, Հայաստանի եւ Արցախի համար առաջնային են սեփական անվտանգային համակարգի ուժեղացումն ու դաշնակից պետությունների թվի ավելացումը:
Արմեն ՎԱՐԴԱՆՅԱՆ
Հոդվածն ամբողջությամբ՝ «Հայաստանի Հանրապետություն» օրաթերթի այսօրվա համարում:
