Արդյոք դա Հիսուս Քրիստոսի դեմքն է, թե ոչ: Սավանը, որի մեջ փաթաթված էր Հիսուսի դիակը խաչից իջեցնելուց հետո և որի վրա դրոշմված էր նրա պատկերը, հայտնաբերվել էր հայկական Ուրֆա քաղաքում:
Այսօրվա նման ուրբաթ էր։ 33-ամյա տղամարդուն դավաճանել էր իր տասներկու մտերիմ ընկերներից մեկը։ Ոստիկաններին ցույց տալու համար, թե ում պետք է ձերբակալեն ընկերների այս խմբի մեջ, դավաճանը համբուրում է նրան, ում վաճառել էր փողի դիմաց։ Հեղափոխականին տեղում ձերբակալում են հասարակական կարգը խախտելու մեղադրանքով : Այս իրավապաշտպանի մեղքը սեփական ժողովրդի կրոնական վերնախավերին հակադրվելն էր։ Վերջիններս հարստանալու նպատակով ստիպում էին հրեաներին վճարել մի հարկ, որն ըստ իրենց խոսքի Աստծուն էր ուղղված : Սակայն, Հիսուս Նազովրեցի անունով այս հեղափոխականի խոսքով, Տերն իր հավատացյալներից գումար չէր սպասում: Հռոմեացի զինվորների կողմից ձերբակալվելուց հետո ցուցարարին դաստակներով ու ոտքերով գամում են խաչին։ Մի քանի ժամ անց նրա դիակը իջեցնում են խաչից, փաթաթում սավանի մեջ և տեղափոխում գերեզման։ Երկու օր անց, երբ նրա մայրը՝ Մարիամը, Մարիամ Մագդաղացիի հետ գերեզման են գալիս, այն դատարկ են գտնում։ Իր կյանքի ընթացքում Հիսուսը կանխագուշակել էր իր դաժան մահը և խոստացել հարություն առնել։
Հայկական Ուրֆա քաղաքում
Այսպես է սկսվում Հիսուսի անշունչ մարմինը փաթաթած Սավանի պատմությունը, որի վրա արտացոլված է նրա կերպարը առանց մարդկային միջամտության։ Այս կտավատի գործվածքի մասին առաջին հիշատակումները, որը հետագայում կոչվեց Թուրինի պատանք, թվագրվում է 1-ին դարով և գալիս է Ուրֆայից՝ հին հայկական քաղաքից, որն այժմ գտնվում է Թուրքիայում: Ըստ պատմիչների՝ նա անհետացել է այս քաղաքից քրիստոնյաների հալածանքների ժամանակ, իսկ ավելի ուշ կրկին հայտնվել է : Բայց Կոստանդնուպոլսում, որի կողոպտումից հետո խաչակիրները նրան բերեցին Ֆրանսիա:
Կարդացեք նաև
Դառնալով Չարնի ընտանիքի սեփականությունը՝ Սավանը ցուցադրվել է Սենտ-Մարի դե Լիրի եկեղեցում 1357-ից 1370 թվականներին՝ հարմարավետ եկամուտ բերելով նրա սեփականատերերին: Ժնևով և Շամբերիով անցնելուց հետո նա Թուրին կժամանի 1578 թվականին։ Այս կտավից գործվածքը համաշխարհային համբավ ձեռք բերեց 1898 թվականի մայիսի 28-ին, երբ իտալացի Սեկունդո Պիան՝ իրավաբան և սիրողական լուսանկարիչ, առաջին անգամ լուսանկարեց այն Թուրինի տաճարի 400-ամյակի կապակցությամբ։ Լուսանկարչական նեգատիվները, ի զարմանս նրա, բացահայտում են ապշեցուցիչ պարզությամբ դեմք Սավան վրա: 1900 թվականից կտորը եղել է հետազոտության և վավերացման փորձաքննության առարկա։ Այդ ժամանակից ի վեր այս գործվածքի շուրջ կրքեր են սանձազերծվել, որոնք հակասական հայտարարությունների և փորձագետների միջև մարտերի տեղիք են տվել մինչ օրս։
Հենց 1976 թվականին էր, որ կտավից գործվածքի վրա հայտնված եռաչափ պատկերը հայտնաբերվեց երկու ամերիկացի ֆիզիկոսների և ՆԱՍԱ-ի պատկերների անալիզատորի շնորհիվ։ Դրանից հետո STURP-ը՝ տարբեր գիտակարգերի գիտնականների կոնսորցիումը, Սավանից վերցրեց առաջին պաշտոնական նմուշները։ Ռենտգենյան, ուլտրամանուշակագույն, քիմիական և այլ թեստերի արդյունքները հրապարակվեցին 1978թ.-ին: Դրանք վերջնական էին. պատանի պատկերը մարդու ձեռքով չի արվել : Այս դիտարկումը ինքնաբերաբար անվավեր է դարձնում կեղծիքի բոլոր պնդումները, որոնք կառաջանան հաջորդ տասնամյակների ընթացքում։ Դրանց թվում՝ 1988 թվականին ածխածնի 14-ով կատարված գործվածքի թվագրման ուսումնասիրությունը, որը պնդում է, որ այն արտադրված կլիներ միջնադարում (մոտ 1350 թ.)։
Այնուամենայնիվ, 1999 թվականին Երուսաղեմի համալսարանի բուսաբանության պրոֆեսորը այս կտորի վրա հայտնաբերեց Մեռյալ ծովի բույսի ծաղկափոշին, որն անհետացել էր 8-րդ դարում: Երկու գիտնականներ, ովքեր մասնակցել են 1988-ի հետազոտությանը, հրապարակայնորեն կընդունեն 2000-ականներին իրենց սխալները՝ բացատրելով, որ այնպիսի կարևոր հուշումներ, ինչպիսիք են ջերմությունը, խոնավությունը, բորբոսների կամ բակտերիաների աղտոտվածության առկայությունը, որոնք ապացուցվել են 1996 թվականին, վերլուծություններում հաշվի չեն առնվել: Իսկապես Իրենց նախորդ հայտարարություններում նրանք թաքցրել էին տեղեկություններ, ըստ որոնց այս գործվածքը, շատ անշնորհք կերպով, վերականգնվել էր միջնադարում հանցավոր ոչնչացման մի քանի փորձերից հետո, որոնք փոքր-ինչ վնասել էին այն: Այս վերականգնման ժամանակ գործվածքը աղտոտվել է: Ահա թե ինչու, ավելի ուշ եղան գիտական ապացույցներ, որոնք պնդում էին, որ Սավանը հյուսվել է միջնադարում:
Մուրավիևի վարկածը
Թեմայի վերաբերյալ բազմաթիվ ուսումնասիրություններից պարզ է դառնում, որ այս Սավանը, ամենայն հավանականությամբ, թվագրվում է Հիսուսի ժամանակներից, և որ դրա վրա եղած հետքերը գալիս են մի մարդուց, ով խաչվել է ավետարաններում նկարագրված նահատակությունը կրելուց հետո: Բայց, մյուս կողմից, մենք չենք կարող վստահորեն ասել, որ այդ մարդը Հիսուս Նազովրեցին էր: Այնուամենայնիվ, Ինչպես է այս պատկերը դրոշմվել այս գործվածքի վրա, մնում է առեղծված, բայց ոչ ռուս գիտնական Սերգեյ Մուրավիևի համար:
1997 թվականին «Կիրառական օպտիկա» (Applied Optics) ամսագրում հրապարակված իր հոդվածում այս թարգմանիչը և հելլենիստը առաջ է քաշում մի վարկած, որը նա պաշտպանում է անհերքելի գիտական ապացույցներով: Նրա համար Թուրինի պատանքի վրա տեսանելի կրկնակի պատկերը ձևավորվել է խոնավ դիակի վրա արևի ճառագայթների ազդեցության տակ, որը համաձայն անցյալի հրեական թաղման ավանդույթի, նախօրոք պատված էր բուրմունքներով (ալոե և զմուռս). Հենց վերջիներիս շնորհիվ է գործվածքը դարձնել լուսազգայուն արևի ջերմության տակ և արտացոլել այն անձի պատկերը, ով փաթաթված էր դրա մեջ : Այսպիսով, ռուս գիտնականը, ով իրեն բնորոշում է որպես ագնոստիկ, չի բացատրում պատանքի պատկերը աստվածային միջամտությամբ կամ Հարությամբ: Նրա խոսքով, պատանքի արժանիքն այն է, որ մեզ հիշեցնի այսօրվա անթիվ Հիսուսների մասին, որոնք փոշի են դարձել՝ առանց հիշողությունների կամ որևէ հետքի:
