«1991թ.-ից՝ ՀՀ անկախացման օրվանից, ինչպե՞ս եղավ, որ հայկական սփյուռքի եւ Հայաստանում ապրող հայության միջեւ առաջացավ այս անջրպետը եւ մեզ այդպես էլ սկզբունքորեն չհաջողվեց այն հաղթահարել։ Այդպես էլ չհասկացանք, թե մեր ազգի մյուս հատվածի հետ ինչպես է պետք աշխատել, ինչ կարող ենք անել»,-«Հայկական օրակարգ. ներքին համերաշխություն, համահայկական ռեսուրս» թեմայով քննարկման ժամանակ այսօր հայտարարեց ՀՀ նախագահի նախկին խորհրդական, ՀՀ արտակարգ եւ լիազոր դեսպան Ռուբեն Կարապետյանը:
Նրա խոսքով․ «Անկախության առաջին տարիներին սուբյեկտիվ վերաբերմունքի ու վախի պատճառով սփյուռքն անգործության մատնվեց, հետո հակառակ կարծիքը եղավ, ստեղծվեց սփյուռքի նախարարությունը։ Չհասկացանք, որ սփյուռքի հետ աշխատանքը հնարավոր չէ կառավարել, այն չի կարելի դնել պետական ինչ-որ միավորի վրա, հետո՝ սփյուռքի հանձնակատարի։ Իմ համոզմամբ՝ չկարողացանք ՀՀ-ն վերածել համազգային պետության։ Ամեն ինչ չէ հայկական, որն ավարտվում է «յան»-ով։ Խզվածքներ կան։ Ո՞րն է լուծումը։ «Հայաստան-սփյուռք» միասնությունը չպետք է գրել գծիկով, դա պետք է լինի միասնություն՝ համահայկականություն, համազգային գաղափարախոսություն»։
Ռուբեն Կարապետյանի բնորոշմամբ․ «Որպեսզի մենք կարողանանք ինստիտուցիոնալ անել այդ աշխատանքը հայության հետ, պետք է լինի «Հայաստան+հայություն» միասնությունը։ Համահայկական ցանցի կենտրոնը պետք է լինի ՀՀ-ն, իսկ դա կյանքի կոչելու համար ՀՀ-ն պետք է ապացուցի, որ համազգային պետություն է։ Իմ կարծիքով՝ մենք դա չենք արել, չենք կարողացել, չենք հասկացել։ ՀՀ-ն պետք է դառնա մեր բոլորի կուսակցությունը։ Բավարար է, որ որովհետև մեր հատվածական, կուսակցական, քաղաքական բաժանումները մեր տունը քանդել են։ Հայաստանն ու հայությունը մեկ տեսլական պետք է լինեն։ Եթե կարողանանք նման ինստիտուտ ստեղծել, դա այս վիճակում կլինի միակ փրկությունը»։
Ըստ Ռուբեն Կարապետյանի՝ եթե չկա համազգային օրակարգ, ուրեմն չկան նաեւ համազգային առաջնորդներ։
Կարդացեք նաև
Լուիզա ՍՈՒՔԻԱՍՅԱՆ
