Հայաստանը պետք է փոխհատուցի Ադրբեջանին իր վրա հարձակվելու համար: Սա Իսլամական համագործակցության կազմակերպության (ԻՀԿ) անդամ 57 երկրների պնդումն է, որն աշխարհում միակ կրոնական խմբավորումն է` բաղկացած երկրներից։ Իսլամաբադում հանդիպման ժամանակ այս երկրների արտգործնախարարները չորս բանաձեւ են ընդունել ի պաշտպանություն Բաքվի։ Նրանց մեջ.
– «Համերաշխություն Խոջալուի ջարդերի զոհերի հետ»,
– «Տնտեսական աջակցություն Ադրբեջանի Հանրապետությանը»,
– «Ադրբեջանի Հանրապետության դեմ հայկական ագրեսիայի հետեւանքների վերացում»,
– «Հայաստանի Հանրապետության ագրեսիայի հետեւանքով Ադրբեջանի տարածքներում իսլամական մշակույթի պատմամշակութային հուշարձանների ոչնչացում»:
ԻՀԿ խորհրդի այս 48-րդ նստաշրջանը, որը տեղի ունեցավ 2022 թվականի մարտի 22-23-ին, ավարտվեց բանաձևով, որը հաստատում է Ադրբեջանի իրավունքը՝ Հայաստանից փոխհատուցում պահանջելու այսպես կոչված «վնասներ պատճառելու համար»:
Հիշենք միայն, որ Խոջալուի ջարդերը իրականացրել են հենց ադրբեջանական զինուժը, ինչպես գրում էին այն ժամանակվա իրենց երկրի թերթերը։ Ավելին, Արցախի տարածքում ադրբեջանական մշակութային ժառանգության չգոյության պատճառով դրա ոչնչացման պնդումը իմաստային շեղում է։ Վերջապես, հայկական ագրեսիայի ոչ պակաս հիպոթետիկ հետեւանքների վերացման պահանջը պարզապես Բաքվի ռեժիմի անպարկեշտության ապացույցն է։
Վերջինս մարդկության դեմ իր հանցագործությունները թաքցնելու համար՝ Բաքվի և Սումգայիթի հայերի ցեղասպանություն, հայ պատանդների խոշտանգումներ և անօրինական կալանավորումներ, Արցախի բնակչության գազազրկում, նրա խաղաղ բնակիչների սպանություններ, գյուղերի հարձակումներ և այլն, պարզապես որդեգրել է «հարձակումը լավագույն պաշտպանությունն է»
քաղաքականությունը։
Այս դիմակահանդեսի մեջ ամենազարմանալին այն է, որ իսլամական այս գագաթնաժողովը հյուրընկալող երկիրը՝ Պակիստանը, դատապարտում է մի երկրի (Հայաստանի Հանրապետությունը), որը նա երբեք չի ճանաչել:
Ոչ պակաս զարմանալի է նշել Ղազախստանի, Ղրղզստանի և Տաջիկստանի մասնակցությունը այս ֆարսին, այսինքն՝ այն պետությունները, որոնք կապված են Հայաստանի հետ Հավաքական անվտանգության պայմանագրի կազմակերպության (ՀԱՊԿ) կողմից։ Հարց. ինչո՞ւ է Երևանը շարունակում մնալ ՀԱՊԿ-ում, եթե նույնիսկ Ղազախստանին աջակցելուց հետո նրա «դաշնակիցները» չեն վարանում անհիմն դատապարտել նրան հօգուտ իսլամական երկրի:
Աննա ԱԶՆԱՈՒՐ
