Լեւոն Շիրինյանը՝ Լավրովի «լացի», Արարատ Միրզոյանի ժպիտի, թուրքերի հետ հարաբերվելու ու ցեղասպանության հարցը վերանայելու մասին
«Մի հատ նայեք՝ Ուկրաինայի ժողովուրդն ինչպես է կռվում ու իրենց ԶԼՄ-ները ինչպես են աշխարհով մեկ իրենց պետության շահերը պաշտպանում, տեսեք եւ նախանձեք: Այդ լրատվամիջոցները մի օր չքրքրեցին Ռոբերտ Քոչարյանին, թե՝ գողացածը բերեք՝ ծախվածը, ծախածը: ԶԼՄ-ները դեղին էլ չէ, դարձել են «կապուտ»: Դե մի հատ պարզեիք՝ ո՞ր գեներալները մեր ջախջախումը ապահովեցին ռուսների համար, որ Լավրովն ասաց, այ դրանց պիտի քրքրեք: Տեսնո՞ւմ եք ուկրաինացիք ինչ են անում՝ գնդակահարում են իրենց միջի լրտեսներին տեղում»,- «Առավոտի» հետ զրույցում խոսելով Միրզոյան-Չավուշօղլի հանդիպման, մեր իշխանությունների խաղաղության օրակարգի ու արտաքին մարտահրավերների մասին՝ ասաց քաղաքագետ Լեւոն Շիրինյանը: Ըստ նրա, մեր լրատվամիջոցները պետք է լուսաբանեն զուտ ՀՀ իշխանություններին. «Թքած ռուսը ինչ ասեց, թուրքը ինչ ասեց, խի լրատվության խնդիրը անընդհատ քննադատե՞լն է Հայաստանի իշխանություններին: Էն օրը Ավստրալիայից մի հայուհի էր եկել, զարմացել էր, ասում էր՝ փետերն առած՝ պաշտոնյաների հետեւից են ընկած լրագրողները, Ավտրալիայում լինեին՝ կենգուրուներին բաց կթողնեին դրանց վրա՝ էդ լրագրողների: Տասը օր պիտի մնար՝ թողեց գնաց այստեղից»:
Շիրինյանի համոզմամբ՝ Արարատ Միրզոյանը Չավուշօղլուի հետ հանդիպմանն էր գնացել՝ ՀՀ շահերը պաշտպանելու, իսկ մնացած մտավախությունները, ըստ նրա, սին են. «Մտավախությունը Ռոբերտը, Լեւոնն ու Սերժն են: Մեր մտավախությունը դրանք են: Իրենց մտավախությունն է՝ հիմա Հայաստանից փախած գողերը Պուտինի մոտից ո՞նց են հետ գալու: Գնացին՝ կրակն ընկան, դոլարները դառավ զրո… Ասում են՝ Արարատը ծիծաղում էր Չավուշօղլուի հետ հանդիպմանը: Բա ի՞նչ աներ, գնար ցեղասպանության ե՞րգ երգեր: Այ էդ են էլի սրսկել 70-80 տարի, դրա համար էլ դուրս չի գալիս այս ժողովուրդը ճգնաժամից: Քեֆս բերում է Ուկրաինայի ժողովուրդը, լացող չկա, նայեցե՛ք, կռվում են»: Մեր դիտարկմանը, որ մենք էլ պակաս չէինք կռվում՝ Շիրինյանը հակադարձեց. «Մեր վերնախավը չի կռվել, մեր վերնախավը փախել էր: Այնտեղ մուտիլովկա էին անում, թե՝ Պուտինն ասել է՝ պիտի պարտվեք, ձե՞զ էլ բացատրեմ: Մենք կռվեցինք, շատ կոտորվեցինք, հայրենիք կորցրեցինք, նրանք հայրենիք են նվաճում: Ասում են՝ Արցախի պատերազմը պիտի սկսեր-չսկսեր, էդ նախագահ կոչվածները Ղարաբաղում ի՞նչ էին անում, ո՞վ էր ռազմական զոնա նրանց թողել: Գնացել էին՝ խանգարելու մեր կառավարմանը: Նախագահ-նախագահ, էդ ի՞նչ նախագահ, նախագահը արժանապատվություն կունենա, գիշեր-ցերեկ իր երկիրը կքննադատի՞»:
Խոսելով Թուրքիայի հետ երկխոսելու մասին՝ Շիրինյանն ասաց. «Հայաստանը պիտի կարգավորի իր հարաբերությունները Թուրքիայի հետ եւ մյուսների հետ, եթե չէ, մնալու եք Ռուսաստանի ճորտը եւ տակը, կներեք: Ուրիշ ոչ մի տարբերակ չունեք»:
Կարդացեք նաև
Հարցին՝ այսինքն, որպես ՌԴ-ի այլընտրանք՝ մենք կարող ենք դիտարկել Թուրքիա՞ն՝ նա պատասխանեց. «Չէ, ոչ մեկի լծի տակ ենք, ոչ էլ մյուսի, մենք մեր հայրենիքում հարաբերվում ենք աշխարհի բոլոր պետությունների ու ժողովուրդների հետ: Ուրեմն այդպես է հա՞, որ եթե այն մեկը չի, ուրեմն այն մեկը: Հայաստանը ոչ մի տեղ չի գնում՝ ո՛չ Արեւելք, ո՛չ Արեւմուտք: Լուկաշենկոն ասում էր՝ Հայաստանն ո՞ւր է չքվել, հիմա ինքը ո՞ւր է չքվելու: Ես էլ ասել եմ՝ Հայաստանը իր տեղում է: Հիմա ե՞ս ճիշտ դուրս եկա, թե՞ ինքը: Հայաստանը ոչ մի տեղ չի գնում, սպասարկում է իր պետական շահը, թույլ տվեք, որ կայանա՝ մենք, դուք, բոլորս»:
Հարցին՝ այդպես հնարավո՞ր է մեր նման փոքր պետության դեպքում՝ նա պատասխանեց. «Իհարկե, դարերով ո՞նց ենք ապրել՝ լծի տա՞կ… Ռուսները 45-ին ինչ օյին ասես բերել են Արեւելյան Գերմանիայի գլխին, անգլիացիները 2 գիշերում ոչնչացրել են Համբուրգը ոտից գլուխ, Քյոլնը, հիմա անգլիացիք ու գերմանացիք հարաբերվո՞ւմ են, թե՞ չէ: Մեզ որ լիներ՝ գերմանացիները օրենքով հայկական ծեսով 40 տարի պիտի ցեղասպանության ճանաչման պայքար մղեին: Կարո՞ղ է մոռացել են, չե՛ն մոռացել, բայց պետական շահ կա, չէ՞: Ուրեմն պիտի այդ գիտակցումը հանել: Ցեղասպանության կոնցեպտն էլ պետք է նոր վիճակի մարտահրավերների պահանջների մեջ տեղափոխել: Ռուսաստանը ցեղասպանությունը ճանաչել է, չէ՞ 95 թվին, վա՞տ կազմակերպեց Ղարաբաղում մեր ջախջախումը: Հիշո՞ւմ էին իրենք:
Հետեւապես պիտի մտածենք՝ ի՞նչ անենք, որ հա՛մ արդյունք ունենանք, հա՛մ երկիրը հզորանա: Հայաստանը հենց որ ազգային շահը պահեց, մի 5 տարում կարգի կգա, կսկսեն հարգել: Հայերին ռուսները չեն հարգում ինչի՞ համար՝ որովհետեւ ծառան են իրենց, տակից դուրս չեն գալիս: Հիմա էլ Աստված վիճակ է առաջացրել, որ ուզես-չուզես՝ ռուսներից պիտի անկախանաս, ուրիշ տարբերակ չկա: Հիմա հարց կա՝ վաղը զորքի պակաս են ունենալու, Գյումրիի բազան վերցնում ու գնում են, ի՞նչ եք անելու: Թուրքերի հետ հարաբերվելո՞ւ եք, թե՞ չէ: Դուք, ասենք, Միրզոյանն եք, ԱԳ նախարարը, մի 15 օր առաջ չպիտի՞ մտածեք ինչ-որ բան անեք: Նստեք ցեղասպանության ե՞րգ երգեք, ի՞նչ է լինելու: Առաջիկայում ամենահավանականն է ռուսական ռազմաբազան ինքը կամավոր չքվի այստեղից՝ զորքով, զենքով, ի՞նչ եք անելու, թուրքի հետ էլ ոչ մի կապ էլ չեք ուզում: Կապը ո՞րն է՝ հարաբերության կարգավորում, այն, որ գերմանացին էլ, ռուսն էլ կարգավորել են ու ոչ մեկը մյուսի համար չի խելագարվում: Ասում են՝ Արարատ Միրզոյանը ժպտում է Չավուշօղլիի հետ հանդիպմանը, դիվանագետի ժպիտը ո՞րս է՝ ամերիկացու ժպիտ է էլի, նայում ես՝ ամերիկացիք ուրախ են, տխուր են՝ ժպտում են»:
Հարցին՝ ՆԱՏՕ-ն մեզ գրկաբաց սպասո՞ւմ է, եթե ՌԴ-ն գնաց, ի՞նչ այլընտրանք ունենք՝ Շիրինյանը պատասխանեց. «Ի՞նչ գիտեք չունենք: Ամերիկացիք չլինեին՝ Սյունիքը տարել էին: Եթե Ամերիկայի դեսպանը չլիներ ու Սյունիքում չապրեր, հիշե՛ք, ռուսները, ադրբեջանցիները զենքով Զանգեզուրը տարել էին: Տեսեք, 1920 թվից երկիրն անընդհատ կրճատվել է իրենց վերահսկողության տակ, Սումգայիթում էլի ռուսը՝ ցավը տանեմ՝ կոտորվեցինք: Ռուսը՝ Ղարաբաղում՝ կոտորվեցինք, ցավը տանեմ: Վերջին պատերազմում էլի կոտորվեցինք՝ ռուսի ցավը տանեմ: Նախիջեւանն էլ հայաթափ եղավ, այդ երկիրը Սովետական միության մեջ չէ՞ր, տերը ե՞ս էի այդ պետության: Ես ասում եմ՝ այլընտրանք ունենք: Արարատն էլ ասում է՝ ունենք, գնացել է հետները խոսում է: Սա նաեւ այլընտրանք է: Հնդիկներն եկան, ֆրանսիացիները, ո՞նց չունենք: Ինչի՞ չունենք: Ավելի լավ է այդ դեպքում ոչնչանանք, հեն է, դրած ոտի տակ մենք ոչնչանում ենք: Գիշեր-ցերեկ հայ ժողովրդի հանդեպ լուտանք է թափվում Մոսկվայից, դա՞ է այլընտրանքը: Լավրովը լացում էր, ասում էր՝ ՆԱՏՕ-ն զենք է տալիս, ասում եմ՝ խի՞ ես լացում, կոմերցիոն գործ է անում, փող են աշխատում ուկրաինացիների վրա, ոնց որ դուք էիք ծախում ադրբեջանցիների վրա, խի՞ ես լացում: Ձեզնից խելոք են, վա՞տ ես զգում: Բայց չէ՜, մենք այստեղ 5-րդ շարասյուն ունենք ու այդ 5-րդ շարասյունը գրոհում է մե՛զ վրա, իշխանությա՛ն վրա: Ուկրաինայի արտգործնախարար Կուլեբայի մասին հլը տեսեք ինչ երգ են երգում՝ որպես լավ դիվանագետի: Լավ դիվանագետն այն է, որ կարողանում է պատերազմը շրջանցել, բայց շրջանցել չկարողացավ, չէ՞: Բայց գովում, գովում են: Հիմա դուք քրքրե՛ք Արարատին, մազերը պոկե՛ք, Չավուշօղլուի հերն էլ անիծած, Լավրովինն էլ հետը, մենք ի՞նչ ենք: Մենք իրար թիկունք կանգնո՞ւմ ենք, թե՞ չէ»:
Հռիփսիմե ՋԵԲԵՋՅԱՆ
«Առավոտ» օրաթերթ
16.03.2022
Լևոնը, Սերժը, Ռոբը քո տարիքի տղերք են 90-կաններիի պատերազմին առանցքային դեր են խաղացել:
Երևի քեզ ու նիկոլին հա պիտի թույլտվությունոր գնաին Արցախ՞
Դու ուր ես եղել թե 90-ականների պատերազմի ժամանակ, թե էս պատերազմին՞
Քուռ Արաքսի միջագետքը գրավեցիր վերջը՞ թե սպասում ես ուրիշը գրավի նոր քննադատես թե խի մինչև Կասպից ծով չգնացին՞