«Այս ժողովը պատմության մեջ կմնա որպես արտակարգ ժողով, որովհետև գումարվեց աննախադեպ լարված իրավիճակում։ Հայությանը սպառնացող վտանգներն այնքան մեծածավալ են, որ խոսքն իսկապես մեր լինելիության մասին է։ ՀՅԴ-ն իր առաքելությանը համապատասխան՝ գիտի, թե որտեղից են գալիս հիմնական վտանգները։ Օրհասական խնդիրների հրամայականի առաջ ենք եւ ունենք ներքին-արտաքին լրջագույն վտանգներ։ Խնդիր ունենք թույլ չտալու այնպիսի զիջումներ, որոնք կենսական նշանակություն կունենան ապագայի համար»,- լրագրողների հետ հանդիպմանն այսօր անդրադառնալով ՀՅԴ 34-րդ ընդհանուր ժողովի աշխատանքների ամփոփմանը՝ ասաց ՀՅԴ բյուրոյի անդամ, ԱԺ «Հայաստան» խմբակցության պատգամավոր Արմեն Ռուստամյանը։
Նրա խոսքով՝ կարմիր գծերը չարձանագրելու պարագայում Արցախը եւ ՀՀ-ն կորցնելու վտանգի առաջ ենք․ «Սա չափազանցություն չի, այլ իրավիճակի վերլուծություն՝ սկսած նրանց, որ տարածաշրջանում աշխարհաքաղաքական նոր մարտահրավերներ են առաջացել։ Նախկին աշխարհակարգը՝ Հելսինկյան ակտից հետո եղած, այլեւս չի գործում կամ գործում է լուրջ խափանումներով։ Ուժի գործադրումը սկսել է դառնալ միջպետական հարցերի լուծման միջոց։ ՀՀ-ն պետք է կարողանա ճիշտ արտաքին քաղաքականություն իրականացնել այնպես, որ անվտանգային համակարգը ձեւավորվի մարտահրավերների հաղթահարման համար։ Թուրք-ադրբեջանական տանդեմն ամեն օր սեղմում է օղակը ՀՀ-ի շուրջ։ Ամեն օր կանգնած ենք լինելիության հարցը լուծելու պարտադրանքի առաջ։ Ընդհանուր ժողովը հիմնականում այս խնդիրներին է անդրադարձել եւ հարց դրել կասեցնելու կենսական զիջումների գործընթացը»,-նշեց նա։
Արմեն Ռուստամյանը հիշեցրեց՝ իշխանությունը հրապարակ բերեց «ապագա կա՜ ապագա» բարձրագոչ կարգախոսը, իսկ իրականում այն, ինչ անում են, դա զիջումների ճանապարհով ՀՀ-ին տանելն է, եւ նման ապագա չի կարող ունենալ ՀՀ-ն․ «ՀՀ-ում կա ապագա, բայց առանց կենսական զիջումների, չկա ապագա զիջումներով»։ Պատգամավորի խոսքով՝ ՀՅԴ-ի դիմադրությունն ուղղված է լինելու առաջին հերթին դրսի սպառնալիքները չեզոքացնելուն, բայց եւ ներսի ներուժն ամրապնդելուն։
Կարդացեք նաև
Արմեն Ռուստամյանը տեղեկացրեց, որ ընդհանուր ժողովն առանձնացրել է Հայաստանի թուրքացմանը սպառնացող բաղադրիչները․ «ՀՀ-ն կդառնա Թուրքիայի կցորդ երկիր մի քանի մակարդակով։ Աշխարհաքաղաքական մակարդակում կկորցնենք մեր նշանակությունը, եթե կորցնենք վերահսկողությունը Սյունիքի վրա։ Պանթուրքական շղթան կտրվում է Սյունիքով։ Երկրորդը քաղաքական մակարդակն է, այդ թվում՝ հայոց ցեղասպանության միջազգային ճանաչումը։ Երրորդ․ եթե հայ-թուրքական հարաբերությունները գնան այնպես, որ Թուրքիան տնտեսությամբ կլանի ՀՀ-ին, իսկապես կունենաք իրավիճակ, երբ ՀՀ տնտեսությունն ամբողջապես կկախվի Թուրքիայի տնտեսությունից․ կվերանա ազգային գյուղատնտեսությունը, մյուս ճյուղերը կղեկավարվեն Անկարայից»։
Լուիզա ՍՈՒՔԻԱՍՅԱՆ
