Արդեօք Մոսկուայի եւ Պաքուի միջեւ Երեքշաբթի օր կնքուած դաշնակցային համագործակցութեան համաձայնագիրով Մոսկուա Արցախի բանալիները կ՛ուզէ Ատրպէյճանի՞ն յանձնել, փոխարէնը ստանալով Պաքուի զօրակցութիւնը՝ Ուքրանիոյ տագնապին մէջ:
Այլ օրինակ մըն է Ռուսիոյ եւ Պելոռուսի միջեւ միացեալ պետութիւն հաստատելու ջանքերուն արագացումը, յատկապէս Ղազախստանի մէջ ՀԱՊԿի միջամտութենէն ետք, որ օրին վաւերացուած էր այդ մարմինին նախագահութիւնը ստանձնած Փաշինեանին կողմէ: Ռուսիոյ եւ Պելոռուսի միջեւ միացեալ պետութիւն հաստատելու համաձայնութիւնը կը նկարագրուի իբրեւ «գերազգային» կառավարման մարմինի մը նախատիպը: Պելոռուսի նախագահ Ալեքսանտր Լուքաշնեքօ յայտարարեց, թէ Հայաստան եւս պէտք է միանալ այս միութեան, պնդելով, որ Երեւան այլ ընտրանք մը չունի, որովհետեւ ուրիշ ոչ մէկ մարմին պիտի ընդունի զինք:
Մինչ այս անարգանքին Երեւանի պատասխանը մեղմ էր, անիկա զայրոյթ յառաջացուց ժողովուրդին մօտ:
Հակառակ այս իրականութեան, նախկին նախագահ եւ ներկայիս գլխաւոր ընդդիմադիր՝ «Հայաստան» դաշինքի ղեկավար Ռոպերտ Քոչարեան համաձայն է, որ Հայաստան միանայ Ռուսիոյ առաջնորդած այս նոր դաշինքին, պնդելով, որ անիկա նախընտրելի է, իր կարծիքով, Երեւանի թրքամէտ քայլերուն:
Կարդացեք նաև
Յստակ է, որ Քոչարեան Ռուսիոյ ջատագով է, իրողութիւն մը ան հաստատած է իր նախագահութեան օրերուն, իսկ անոր նորագոյն կոչը ցոյց կու տայ, թէ ան տեղի տուած է արդէն եւ չի հաւատար, որ Հայաստան կրնայ գոյութիւն ունենալ իբրեւ անկախ պետութիւն:
Հակառակ պատերազմին կրած Հայաստանի պարտութեան եւ անոր դիմագրաւած ներկայ տագնապներուն, երկրին քաղաքական ուժերուն գլխաւոր նպատակը պէտք է ըլլայ Հայաստանի գերիշխանութեան պահպանումը:
Հայաստան եւ Արցախ սուղ գին վճարած են իրենց անկախութիւնը կերտելու համար: Հազարաւորներ իրենց կեանքերը զոհած են ազատ հայրենիք մը ունենալու նպատակին, տարրական իրաւունք մը, որ աշխարհի տարբեր անկիւններու մէջ վտանգուած կը մնայ:
Մեր հայրենիքի անկախութիւնը եւ գերիշխանութիւնը չեն կրնան բանակցութեանց նիւթ ըլլալ, այլ գերագոյն արժէքներ են, որոնք ամէն գնով պէտք է պաշտպանուին եւ պահպանուին:
Հոդվածն ամբողջությամբ՝ «Ասպարեզ» թերթի այս համարում
