Երկրի որեւէ իշխանութիւն հարկ է, որ պաշտպանը ըլլայ պետութեան ու ժողովուրդին շահերուն, ձեռքբերումներուն՝ քաղաքական իր տարբեր արեւելումներուն մէջ անգամ։
Որեւէ իշխանութեան կամ քաղաքական ընդդիմադիր ուժերու կողմէ յանուն պետութեան եւ ժողովուրդին արձանագրուած ձեռքբերումները առաւելութիւններ են, զորս պէտք է պահպանուին եւ ոչ թէ մսխուին յանուն քաղաքական տարակարծութիւններու։
Իշխանութեան հասած ուժեր կրնան քննադատել իրենց նախորդողներուն բացթողումները, տեղի տուած սխալները, սրբագրումի միջոցներ որոնել, սակայն երբեք իրաւունք չունին մսխելու իրարայաջորդ իշխանութիւններու, հայրենանուէր ազատամարտիկներու, Հայ Դատի պաշտպաններու, քաղաքական կազմակերպութիւններու՝ յանուն պետութեան ու ազգին նուաճած քաղաքական ձեռքբերումները։
ՀՀ վարչապետը 22 Յունուարին այդպիսի մսխումներու հեղինակը հանդիսացաւ՝ ուրանալով Սարդարապատով, Հայ Դատի յանձնախումբերու աշխատանքներով, Հայաստանի պետութեան, ժողովուրդին, հայ զինուորին, սփիւռքահայութեան ջանքերով ու զոհողութիւններով նուաճուած ձեռքբերումները։
Զրոյցը ունկնդրին մօտ հարցերու հետեւեալ շարքը կը յառաջացնէ բնականաբար. ի՞նչ տրամաբանութեամբ Հայոց Ցեղասպանութեան միջազգային ճանաչման գործընթացը վարչապետը կը համարէ գլխաւորաբար սփիւռքեան գործունէութեան արդիւնք, անտեսելով Հայոց Ցեղասպանութեան 50-ամեակին իսկ հայրենի մեր ժողովուրդին Հայոց Ցեղասպանութեան դատապարտման ցոյցերը, որոնք եկան իրաւացիօրէն մէկ ազգ, մէկ ժողովուրդ, մէկ դատ հասկացութիւնը ամրապնդելու խորհրդային տարիներուն անգամ, միանալով Սփիւռքի ջանքերուն։
Ի՞նչ իրաւունքով անտեսումի կը մատնուի, կ՛արհամարհուի Հայոց Ցեղասպանութեան 100-ամեակին Երեւանի մէջ, Հայոց Ցեղասպանութեան յուշահամալիրին՝ Ծիծեռնակաբերդի մէջ ցեղասպանութեան հարիւրամեակի համահայկական հռչակագիրը, ընթերցուած Հայաստանի Հանրապետութեան նախագահին կողմէ, ուր յստակօրէն արձանագրուած են հայ ժողովուրդի իրաւունքներուն ձեռքբերման, Հայ Դատին, հայկական պահանջատիրութեան ոգին ու էութիւնը։
Կարդացեք նաև
Տնտեսական յարաբերութիւնները երբեք չեն թելադրեր զիջիլ քաղաքական ձեռքբերումներէ եւ ընդառաջել թուրք-ատրպէյճանական նախապայմաններուն։
Հոդվածն ամբողջությամբ՝ «Գանձասար» շաբաթաթերթի այսօրվա համարում:
