Հ. Պարոնյանի անվան երաժշտական կոմեդիայի թատրոնի գլխավոր ռեժիսոր Հակոբ Ղազանչյանն ամփոփում է տարին
Հակոբ Պարոնյանի անվան երաժշտական կոմեդիայի թատրոնի գլխավոր ռեժիսոր Հակոբ Ղազանչյանը «Առավոտի» հետ զրույցում թատրոնի այս տարվա ամենակարեւոր իրադարձությունը համարում է «Երվանդ Ղազանչյան» փոքր թատերասրահի բացումը: Թատերասրահը Երվանդ Ղազանչյանի անունով կոչելը պատահական չէ՝ հենց թատրոնի երախտավորի մտահղացումն է եղել նման դահլիճ ունենալը: «Իր օրոք դահլիճն արդեն մասնակի վերանորոգված էր, եւ այդտեղ դիպլոմային աշխատանքներ էին խաղում, ոչ միայն հայրս էր իր կուրսի հետ այդտեղ փորձեր իրականացնում, այլեւ Թատրոնի եւ կինոյի պետական ինստիտուտի տարբեր կուրսեր բեմադրություններ էին անում: Դահլիճը նաեւ «Արմմոնո» փառատոնին ծառայեց: Ափսոս, ինքը չհասցրեց մեր՝ ակադեմիական հասկացությամբ թատերական դահլիճ ստեղծելուն ներկա լինել: Մեր թատրոնի տնօրեն Կարո Շահբազյանի հետ միասին որոշեցինք, որ այդտեղ լինի դահլիճ՝ նորմալ տեղերով, թարմացվեց տեխնիկան, դահլիճը բոլորովին նոր տեսք ստացավ: Մեզ համար շատ կարեւոր էր նաեւ կարճ ժամկետում խաղացանկ ձեւավորելը այդ դահլիճի համար»,-ասաց պարոն Ղազանչյանը:
Նա անդրադարձավ «Երվանդ Ղազանչյան» թատերասրահում կայացած պրեմիերաներին. «Նախ դահլիճը բացվեց Էդվարդ Ռաձինսկու «Ներոնի եւ Սենեկայի ժամանակների թատրոնը» պիեսի հիման վրա բեմադրված «Ներոն եւ Սենեկա» ներկայացումով: Հաջորդ պրեմիերան Նիլ Սայմոնի «Յոնքերսում մոլորվածները» պիեսի հիման վրա ստեղծված «Մոլորվածները» ներկայացումն էր: Վերջերս էլ տեղի ունեցավ Ալեքսանդր Բլոկի «Արքան հրապարակում» պիեսի բեմադրությունը»: Հավելեց, որ հայտեր ունեն երիտասարդ բեմադրիչներից, որոնք քննարկման փուլում են, իսկ աշխատանքները կսկսվեն տոներից հետո:
«Նաեւ այդ դահլիճում իրականացրինք Ավետիք Իսահակյանի պոեզիայի հիման վրա ստեղծված մոնոներկայացում՝ Զարուհի Խաչատրյանի կատարմամբ՝ 4-րդ ներկայացումը, որը պատրաստվում ենք խաղալ նաեւ դեկտեմբերի 31-ին: Մի խոսքով, կարելի է ասել, որ այդ դահլիճի առումով թատրոնն արեց առավելագույնը, բոլոր ներկայացումներն էլ դրական արձագանք ունեցան թե հանդիսատեսի, թե թատերագետների, թե լրատվամիջոցների կողմից: Փոքր դահլիճի կարեւոր առանձնահատկություններից մեկն այն է, որ ժանրային սահմանափակումներ չեն լինելու: Թատրոնը երաժշտական կոմեդիայի թատրոն է, եւ մենք ինչ էլ որ բեմադրենք, պետք է ժանրին հարազատ մնանք: Իսկ փոքր դահլիճում լրիվ ազատություն է»,-ասաց թատրոնի գլխավոր ռեժիսորը: Հավելեց, որ իրենց թատրոնի ներկայացումներից մեկն էլ փոքր դահլիճի համար էր արված, սակայն մեծ բեմում պրեմիերան կայացավ, բայց երկու ներկայացում խաղալուց հետո դադարեցրել են ու կվերականգնեն փոքր թատերասրահում:
Կարդացեք նաև
Թատրոնի մեծ բեմում արված ներկայացումներից էլ խոսվեց. «Մարո Մադոյան-Ալաջաջյանի «Չինացին էլ կարող է հայ լինել» կատակերգությամբ մեր դերասանական խումբը հերթական անգամ ապացուցեց, որ իրավունք ունի կոմեդիայի թատրոնում աշխատել: Ուզում եմ նշել եւ Անի Քոչարյանի, եւ Նարինե Ալեքսանյանի, եւ Վարուժան Մանուկյանի, եւ Տիգրանուհի Տեր-Մարկոսյանի խաղը: Սա մեր ամենավաճառվող ներկայացումներից է: Ուրախ եմ, որ թատրոնն ունեցավ լավ կատակերգություն: Մեր թատրոնի երաժշտական հատվածով էլ լավ աշխատեցինք: Գիտեք, որ թատրոնն ունի նվագախումբ, երգչախումբ, բալետային խումբ: Դեռեւս անցյալ տարի համավարակի շրջանում փորձեր էինք արել եւ բավականին հետաքրքիր համերգային ծրագիր ստացել, որն անվանեցինք «Հայկական եւ համաշխարհային օպերետները՝ մեկ երեկոյում»: Նախադիտմանը հրավիրել էինք Ռոբերտ Մլքեյանին, Սոնա Հովհաննիսյանին եւ այլ պրոֆեսիոնալների: Միայն դրվատանքի խոսքեր լսեցինք: Ու այդ ծրագիրը որոշեցինք որպես ներկայացում խաղալ երեկոյան հանդիսատեսի համար: Մեր վերջին ներկայացումը, որի պրեմիերան դեկտեմբերի 20-ին էր, «Սպիտակաձյունիկը եւ յոթ թզուկներն» էր՝ Գրիմ եղբայրների համանուն հեքիաթի հիման վրա ստեղծված: Այն իրականացրեց Ռուզան Խաչատրյանը, որը մինչեւ պատերազմը Ստեփանակերտի թատրոնն էր ղեկավարում, սակայն պատերազմից հետո հոգեբանորեն չկարողացավ այնտեղ մնալ: Ուրախ եմ, որ հիմա Երեւանում ոչ միայն մեզ մոտ, այլեւ Մհեր Մկրտչյան արտիստական թատրոնում Ռուզանը շատ հետաքրքիր ներկայացման պրեմիերա ունեցավ՝ ըստ Չեխովի երկու գործերի: Մի խոսքով, ութ պրեմիերա ունեցանք այս տարվա մեջ: Իմ խորին շնորհակալությունն եմ հայտնում թատրոնի դերասանախմբին, ստեղծագործական կազմին՝ ծանրաբեռնված, բայց արդյունավետ աշխատանքի համար»:
Պարոնյան թատրոնի մեծ բեմում արված ներկայացումներից Հակոբ Ղազանչյանն առանձնացրեց Ժան Կոկտոյի դրամատուրգիայի հիման վրա ստեղծված «Նա» ներկայացումը. «Սա առանձնահատուկ աշխատանք էր մեր թատրոնի համար, որովհետեւ գլխավոր դերակատար Նարինե Ալեքսանյանը բոլորովին նոր տեսակի եւ ոճի մեջ ուղղակի փայլեց: Նարինեն ապացուցեց, որ այն դիապազոնը, որին նա տիրապետում է, բավական անսահմանափակ է, ու կարելի է նրա հետ այլ տեսակի աշխատանքներ եւս իրականացնել: Սա եւս երիտասարդ բեմադրիչ Վարդգես Բարսեղյանի աշխատանքն էր: Ի դեպ, Վարդգեսը հիմա նոր գործ է սկսել փոքր բեմի համար, եւ հուսով եմ, որ կրկին հաջողություն կունենա»:
Հակոբ Պարոնյանի անվան երաժշտական կոմեդիայի թատրոնի գլխավոր ռեժիսորը կարծում է, որ թատրոնում աշխատանքների այս թափը «չի կոտրվի», եւ գալիք տարում դարձյալ հետաքրքիր աշխատանքներ կունենան: Փետրվարին պրեմիերա ունեն՝ Սամսոն Մովսիսյանի «Կոշկավոր կատուն» մյուզիքլը՝ Վահե Հայրապետյանի երաժշտությամբ եւ Գարիկ Եվանգուլյանի սցենոգրաֆիայով, իսկ ինքը վերսկսելու է «Քաջ Նազարի» աշխատանքները, որի երաժշտությունը գրել է Մարտին Վարդազարյանը: Հակոբ Ղազանչյանն ասում է, որ ներկայացումներ բեմադրելու հայտեր ունեն Արթուր Սարիբեկյանից, Արմեն Սարգսյանից, Նորա Գրիգորյանից, բոլորը կսկսեն աշխատել փոքր դահլիճում՝ եկող տարվանից:
«Առավոտի» հարցին՝ ինչքանով է կարեւոր տարբեր ձեռագրերի երեւալը թատրոնում, Հակոբ Ղազանչյանը պատասխանում է, որ իր համար սկզբունքային է նոր՝ ոչ միայն երիտասարդ բեմադրիչների հետ աշխատելը, այլեւ կայացածների: Այժմ բանակցում են Վահե Շահվերդյանի հետ, եւ նա եկող տարի բեմադրելու է «Անսանձ կնոջ սանձահարումը»՝ Շեքսպիրի հայտնի կոմեդիան:
«Երիտասարդներին եւս շատ է տեղ տրվում, եւ այն հնարավորությունները, որ իրենք ունեն այսօր, մենք սովետական երկրում ուղղակի կերազեինք: Նոր բեմադրիչներ, բնականաբար, պետք են, որպեսզի թատերախումբը չհոգնի մեկ հոգուց, կարողանա աշխատել տարբեր մարդկանց հետ: Բայց այնպես չի, որ բոլորի հետ աշխատանքը սահուն է գնում, որ բոլորը դիմանում են այն թատերախմբին, որը ընտրել են: Որոշ երիտասարդներ եւս անելիքներ ունեն այն առումով, որ խմբի առաջ դեռ պետք է ապացուցեն իրենց գաղափարը, որ իմաստ ունի տվյալ պիեսը բեմադրելը: Ցավոք սրտի, միշտ չէ, որ այդպես է լինում, եղել են աշխատանքներ, որ սկսել են, հետո թատերախմբի հետ լեզու չեն գտել ու դադարեցրել են, բայց դրանից չպետք է հուսահատվել:
Կամերային երաժշտական թատրոնի հետ միավորումից հետո Սամսոն Ստեփանյանը հունվարից մեր թատրոնի աշխատակիցը կլինի, արդեն պայմանավորվել ենք, եւ առաջարկները Նոր տարուց հետո կլինեն»,-ասում է մեր զրուցակիցը:
Մեր զրույցի ընթացքում անդրադարձ եղավ նաեւ Հակոբ Ղազանչյանին ուղղված՝ «դրսի» թատրոններում բեմադրություններ անելու առաջարկներին: «Առաջարկներ կան Ռուսթավելու թատրոնից, Ռումինիայի Կրայովայի թատրոնից, Մակեդոնիայի Ստոբի ամֆիթատրոնում ներկայացում անելու առաջարկ եւս կա, բայց համավարակը բոլոր դռները ժամանակավորապես փակել է: Հենց մի քիչ խաղաղվեց, կանցնենք գործի, հատկապես, որ այդ բեմադրություններով ես կարողանում մի քիչ լավ ապրել»,-անկեղծացավ պարոն Ղազանչյանը:
Մեր հարցին, որ թատերական երկու փառատոների ակունքներում է, հնարավո՞ր է եւս մեկ թատերական փառատոն հիմնադրի, մեր զրուցակիցը բացասական պատասխան տվեց. «Մի հինգ-վեց տարի առաջ կարելի էր ընդամենը աշխատասենյակում նստած հեռախոսով փառատոնի համար անհրաժեշտ գումարը հավաքել, հիմա ամեն ինչ բարդացել է, իսկ պետությունը երբեք այն չափով չի ֆինանասվորում, որ կարողանաս փառատոն իրականացնել: Ես երկու փառատոներն էլ փոխանցեցի ուրիշներին, որովհետեւ արդեն հոգնել էի, անգամ անձնական խնդիրների մեջ էի հայտնվել: Այժմ որոշել եմ մի քիչ հանգստանալ ու կենտրոնանալ միայն թատրոնի վրա: Երբեմն փառատոնային ներկայացման տոմսեր ես վաճառում, բայց թատերախումբը չի գալիս, մեկի մեքնան է ուշանում, մյուսին պետք է դիմավորել, տեղավորել… կազմակերպչական պատասխանատու խնդիրներ ու մեծագույն լարվածություն… Բոլորը միայն արտաքին կողմն են տեսնում, երբ վարագույրը բացվում է, ծափահարում են, բայց թե ինչ ծանր աշխատանք, նյարդեր ու կորցրած առողջություն կա, դժվար են պատկերացնում: Հիմա ինձ համար երանելի վիճակ է, երբ առավոտյան արթնանում ու գալիս եմ թատրոն, եւ չեմ մտածում, թե այս կամ այն մարդու հոնորարն ինչպես վճարեմ: Ինչ վերաբերում է Թատերական գործիչների միության գծով փառատոներին, դրանք, իհարկե, պլանավորված են մեր հանրապետության տարբեր մարզերում եւ անպայման կիրականանան»:
Գոհար ՀԱԿՈԲՅԱՆ
Լուսանկարը՝ հեղինակի
«Առավոտ» օրաթերթ
23.12.2021
