Հայաստանը և Թուրքիան գնում են բանակցությունների։
Ի՞նչ կարող ենք անել այսպիսի խաղաքարտերով և որո՞նք են մեր անելիքները։
«Ա1+»-ի հարցերին է պատասխանել ԵՊՀ արևելագիտության ֆակուլտետի դեկան, թուրքագետ Ռուբեն Մելքոնյանը:
Հավաստիացումները, որ թուրքական նախապայմաններ չկան, լուրջ չեն՝ ընդգծում է թուրքագետը։
Կարդացեք նաև
Նրա համոզմամբ, թե՛ թուրքական պաշտոնական հայտարարությունները և թե՛ իրենց քաղաքականության տրամաբանությունը խոսում են նրա մասին, որ նախապայմաններ, այնուամենայնիվ, գոյություն ունեն։
Հիշեցնենք, որ Թուրքիայի հետ ցամաքային սահմանի վերաբացմանը և դիվանագիտական հարաբերությունների հաստատմանը խոչընդոտում են Թուրքիայի կողմից առաջ քաշված մի շարք նախապայմաններ` մասնավորապես ԼՂ-ի վերահսկողության տակ գտնվող շրջանների վերադարձը Ադրբեջանին և Հայոց ցեղասպանության միջազգային ճանաչումից հրաժարումը: Ըստ շատ փորձագետների՝ կա նաև 3-րդ նախապայման՝ Կարսի պայմանագրի ճանաչումը։
Ռուբեն Մելքոնյանի կարծիքով՝ Թուրքիայի հայտնի 3 նախապայմաններին ավելացել են ևս մի քանիսը՝ Ցեղասպանության հարց, Արցախի հարց, հիմա էլ Զանգեզուրի միջանցք և այլն։
Բանախոսը դա համարում է ամենաառաջնային խնդիրը, նշելով որ Հայաստանը, այնուամենայնիվ, պետք է ձգտի Թուրքիայի հետ արժանապատիվ հարաբերություններ հաստատել։ Նրա համոզմամբ, սակայն, գործող իշխանությունների պարագայում դա անհնար է։
Ռուբեն Մելքոնյանը «Ա1+»-ի հետ զրույցում առանձնացրեց 3 կարևորագույն կետ, որոնք հայ-թուրքական հարաբերությունների հաստատման ճանապարհին, բանակցությունների ժամանակ մեզ համար պետք է լինեն առաջնային։
1․Հայաստանի և Արցախի՝ հատկապես Արցախի ինքնորոշված ժողովրդի շահերի պաշտպանություն և այդ հարցում որևէ հետընթացի բացառում։
2․Հայոց Ցեղասպանության հարցը դարձնել ոչ թե միջպետական հարաբերությունների, այլ՝ պատմական ճշմարտության, համամարդկային չարիքի դեմ պայքարի հարց և որևէ դեպքում այդ հարցում չգնալ զիջումների։
3․Ստեղծել այնպիսի պայմաններ, որոնք կբացառեն թուրքական փափուկ ուժի, տնտեսական ուժի և այլնի միջոցով Հայաստանի դեմ տարատեսակ քայլերը։
