Ադրբեջանցիների պատկերացումները խաղաղության մասին ուղղակիորեն արյան կամ հայերի հլու-հնազանդ լինելու հետ են առնչվում։ Խաղաղությո՞ւն եք ուզում, ուրեմն պատրաստ եղեք ընդունել մեր գերակայությունը ոչ միայն տարածաշրջանում, այլ նաեւ ձեր երկրի ներսում, ու մենք, բարի կամք դրսեւորելով, ձեզ հետ հաշտ-խաղաղ կապրենք։ Հակառակ դեպքում` ստիպված ենք լինելու վերացնել թյուրքական երկու պետությունների կոկորդին կանգնած ոսկորն ու միավորել եղբայրական երկրները։
Ադրբեջանցիների խաղաղության բանաձեւը, փաստորեն, կա՛մ մեր բնաջնջումն է, կա՛մ իրենց գերակայության ճանաչումն ու ընդունումը։
Եթե մինչեւ 44-օրյա պատերազմը կամ դրա ավարտից մեկ-երկու ամիս անց Ադրբեջանը խաղաղության պայմանագիրը կնքելու համար պայման էր դնում Ադրբեջանի տարածքային ամբողջականության ընդունումը, այսինքն` Արցախից հրաժարվելը, այժմ, փաստորեն, այդ փաթեթի մեջ նաեւ Հայաստանի որոշ տարածքներ է ներառել եւ ուժի, սպառնալիքի, զենքի ու հարձակումների միջոցով շարունակում է իր օրակարգը թելադրել։
Սևակ ՎԱՐԴՈՒՄՅԱՆ
Կարդացեք նաև
Հոդվածն ամբողջությամբ՝ «Ազգ» թերթի այս համարում
