Ադրբեջանի նախագահ Իլհամ Ալիևն «Ազգային պաշտպանություն» ամսագրին տված հարցազրույցում հայկական կողմի թույլ տված բացթողումների համատեքստում, այն, որ իրենց հաջողվել է առաջին օրը ճեղքել մեր պաշտպանական գիծը, միաժամանակ նշել է՝ «որոշ բնակավայրերում հայերը կանգնել են մինչև վերջ»:
«Ես, իհարկե, կնշեի Սոլթանլի և Ամիրվարլի բնակավայրերի վերցնելը: Ինչու: Այնտեղ շատ հզոր պաշտպանություն կար: Մի քանի օր մեզնից պահանջվեց ակտիվ մարտական գործողություններ վարել՝ կոտրելու հակառակորդի դիմադրությունը: Որոշ բնակավայրերում նրանք կանգնել են մինչև վերջ: Ես կարծում եմ, որ ոչ մեկի մոտ չպետք է կասկած լինի այն բանում, որ որոշ օպերացիաներում հայկական կողմը դրսևորել է հաստատակամություն: Ոչ մի դեպքում չպետք է թերագնահատել հակառակորդին»,- ասել է Ալիևը:
Caliber Az-ի ռեպորտաժում էլ ասվում է, որ ադրբեջանական կողմի համար ամենադժվար ուղղությունը եղել է Մռավի ուղղությունը:
Մյուս կողմից, իրապես շատ ուղղություններում հայկական զինուժը հերոսական և հաստատակամ պայքար է մղել և նահանջի չի դիմել, մասնավորապես, Քարվաճառում:
Կարդացեք նաև
2-րդ բանակային կորպուսը 44-օրյա պատերազմի ընթացքում իր մարտական խնդիրը լիարժեք կատարել է՝ նվազագույն կորուստներով և վիրավորներով: Այլ կերպ՝ ամբողջ Քարվաճառի բնագիծը պաշտպանել են, ոչ մի սանտիմետր չեն նահանջել:
Մեր տեղեկություններով, զորամիավորման զինծառայողների, պատերազմի օրերին զորամիավորման ենթակայության տակ գտնված ՄՈԲ ուժերի և կամավորականների շրջանում զոհերի թիվը մոտ 140 է, փոխարենը՝ զորամիավորման մարտական խնդիրների տիրույթում գտնված հատվածներում հակառակորդը մի քանի հարյուր մարդկային կորուստ է ունեցել:
168.am-ը գրել էր նաև, որ Ադրբեջանը փոխել Լաչինի գրավման սկզբնական պլաններն ու ուղղությունը:
Հարցազրույցներից մեկում Շուշիի գրավման օպերատիվ խմբի ղեկավարի պարտականությունները կատարած Թեհրան Մենսիմովը մանրամասնել էր. «Մենք տեղանքի հետախուզություն ենք իրականացրել, հասել ենք մինչև Լաչինի շրջանի Գյուլաբիրդ գյուղ: Լաչինը դեռ վերցված չէր: Խնդիր էր դրված գնալ հակառակորդի թիկունք՝ 40 կմ խորությամբ, փորձել աննկատ անցնել, աջից և ձախից փակել Լաչինի միջանցքը: Այսինքն՝ Լեռնային Ղարաբաղը Հայաստանի հետ կապող ճանապարհը: Գյուլաբիրդում արդեն կանգնած էր 6-րդ կորպուսը, որը հայերից «մաքրել» էր գյուղը: Հոկտեմբերի 16-17-ն էր: Մենք խորհրդակցեցինք, և հարցեր առաջացան, որովհետև հատուկ նշանակության խումբը պետք է հաղթահարեր ավելի քան 40 կմ տարածություն՝ Ջաբրայիլից մինչև Լաչինի միջանցք: Ինչպես պետք է ապահովվեր կրակային աջակցությունը, կապի ինչ միջոցներով պետք է մեզ ապահովեին: Շատ հարցեր կային նաև լոգիստիկայի և այլ խնդիրների հետ կապված: Եվ այս մարտական խնդիրը հանվեց օրակարգից՝ առանց պատճառի ամբողջական բացատրության»,- ասել էր Մենսիմովը:
Հարցազրույցի հեղինակը ենթադրում է, որ ադրբեջանական կողմը չի ցանկացել բախումների մեջ մտնել ՀՀ զինված ուժերի հետ ՀՀ տարածքում, ուստի գլխավոր հարվածը եղել է Շուշիի ուղղությամբ կամ այդ հատվածով:
Մեր տեղեկություններով, ադրբեջանական կողմը սկզբնական պլանները փոխել է, որովհետև հետախուզությունը համոզվել է, որ այդտեղ պաշտպանությունը կազմակերպված է, ուստի որոշել են շարժվել Մեծ թաղեր-Չըդրատեղ (բարձունք է, տեղացիներն այսպես են անվանում)-Սղնաղ-Քարինտակ-Շուշի ուղղությամբ, այստեղ պաշտպանություն չի եղել:
Նման օրինակներ կան և կարող էին լինել, եթե թույլ տրվեր զորքին, համապատասխան մարդկանց ճիշտ օպերացիաներ մշակել և իրականացնել: Նորից գալիս ենք այն մտքին՝ բանակը չի պարտվել, պարտվել է ռազմաքաղաքական ղեկավարությունը:
Մարիամ ՊԵՏՐՈՍՅԱՆ
Հոդվածն ամբողջությամբ՝ «168 ժամ» թերթի այսօրվա համարում։
