Յուսատաֆա Ահմադը արդեն 7 տարի է, ինչ Իրանից Հայաստան եւ հակառակ ուղղությամբ բեռներ է տեղափոխում։ Անգամ ձմեռվա խստաշունչ օրերին չի եղել նման դեպք, որ օրերով մնան ճանապարհին։ «Կարծում եմ, պիտի Իրանի, Հայաստանի, Ադրբեջանի ղեկավարները քննարկեն եւ որոշեն, գտնեն ձեւը։ Այսպես չի կարող շարունակվել։ Թե մտածում են, վարորդներս անտեսված խավ ենք»,-ասում է Յուստաֆան։
Նա իրանցի այն վարորդներից մեկն է, որից Գորիս-Որոտան ճանապարհին կանգնած ադրբեջանցիները գումար են գանձում երթեւեկության համար։ Սնունդ դեռ ունեն, բեռնատարի պահեսատարանն է ցույց տալիս։ «Ես նոր եմ եկել, 3 օր է, բայց չեմ ուզում շարժվեմ Երեւան։ Մեկ է՝ Որոտանում պիտի կանգնեմ, քանի որ փող չունեմ իրանց տալու։ Ավելի լավ է Կապանում մնամ»,-ասում է Յուսատաֆան։ Մոտ 20 բեռնատար կայանել է Կապանի Սյունիք բնակավայրում։
Իրանցի վարորդները հույսները դրել են իրենց գործատուների վրա՝ ուղարկեն պահանջվող գումարը, վճարեն բեռները դատարկեն ու հետ գնան Իրան՝ սպասելով հարցի լուծմանը։
Կարդացեք նաև
Իսկ Ալի Մոլահին որոշել է երկու օր սպասել ու հետ գնալ Թեհրան։ «Փող են ուզում, 130 դոլար, փող չունեմ։ Ադրբեջանն է ուզում։ Գործատուս ասում է՝ ես չեմ կարող տալ, դու պիտի տաս։ Իսկ ես որտեղից տամ՝ հինգ երեխա ունեմ»,-ասում է Ալի Մոլահին։
Իրանցի ավտովարորդներին ոչ թե հրաժարվում են երթեւեկել Տաթեւ-Աղվանի այլընտրանքային ավտոճանապարհով, այլ դեռեւս կառուցվող այդ ճանապարհը բարեկարգ չէ եւ հարմար չէ իրենց մեքենաների համար։ Ալի Մոլահու ավտոմեքենան այնքան էլ մեծ չէ, բայց այդ ճանապարհով չի գնա։ «Ապակի եմ տանում, որ ջարդվի փողը պիտի ես տամ։ Իմ պատճառով է դա, որ 260 դոլար չունեմ տամ ադրբեջանցիներին, ապակիների փողը ո՞նց եմ տալու»,–ասում է նա։
Մեկ ուրիշ վարորդ, երբ փակ էր Մեղրի-Երեւան ճանապարհը, երթեւեկեց այլընտրանքային այդ ճանապարհով։ Բողոքում է՝ մեքենան փչացավ ու շատ փող ծախսեց այն նորոգելու համար։
Վարորդներից շատերը խնդրում էին իրենց չլուսանկարել։ Օրեր առաջ իրենց երկու ընկերոջ էին ձերբակալել, եւ նրանք վախենում են, որ իրենց լուսանկարները ադրբեջանցիները կտեսնեն եւ Որոտանի այդ տարածքով անցնելիս՝ նրանց էլ վտանգ կսպառնա։
Արմեն ԴԱՎԹՅԱՆ
