Պառլամենտում «Հայաստան» եւ «Պատիվ ունեմ» դաշինքների՝ ԱԺ փոխնախագահի թեկնածու Իշխան Սաղաթելյանի բավարար քանակությամբ ձայներ չհավաքելը ՀՀԿ գործադիր մարմնի անդամ, ԱԺ նախկին փոխնախագահ Էդուարդ Շարմազանովը այսօրվա ամենաառաջնային խնդիրը չի համարում: «Իշխան Սաղաթելյանը պայքարի իմ ընկերն է: Մենք նրա հետ միասին ամիսներ շարունակ պայքարել ենք այս իշխանության դեմ: Բայց այն, ինչ այսօր կատարվում է պառլամենտում, իմ համար ամենաառաջնայինը չէ: Ես Հայաստան եւ Արցախ եմ ուզում: Այսօր ուզում եմ ժողովրդին բացատրել. որ մենք ունենք երկու ճանապարհ: Առաջինը՝ ազգային պետություն, որտեղ Արցախը պետք է լինի կարեւոր եւ վճռական գաղափար ու պետք է յուրաքանչյուրս մեր թեւերը քշտած աշխատենք, եւ երկրորդ ճանապարհ՝ թուրքական վիլայեթ դառնալը: Դեռ 2018 թվականին ասել եմ, որ Հայաստանում իշխանափոխության պարագայում Արցախի հարցը ունենալու է հակահայկական լուծում, ինչը եղավ, եւ փոխվելու է Հայաստանի արտաքին քաղաքական վեկտորը, ինչը ընթանում է:
Տեղի է ունեցել ամենագլխավոր խայտառակությունը: Ես պատմաբան եմ: Այս ընտրություններից հետո միտքս լարեցի, փորձեցի հիշել գոնե մի դեպք, որ պարտված ղեկավարը վերընտրվել է: Սրանք ոչ միայն իրավունք չունեին ղեկավարելու, վերընտրվելու, նույնիսկ պառլամենտում ֆրակցիա ունենալու իրավունք չունեին: Ոչ՝ բարոյական, ոչ՝ քաղաքական: Նույնիսկ՝ առաջադրվելու իրավունք չունեին: Երբ գնում ես առաջադրվելու, պետք է հաշվետվողականություն ունենաս: Ի՞նչ ես արել: Երկիրը տարել փուռն ես տվել, երեխեքին պարտության ես մատնել, հողը տվել ես: Լավ, դիմացինը դա չի հասկանում: Բա՝ դո՞ւ: Որ ի՞նչ եք առաջադրվել: Ես, օրինակ, ինձ այս պառլամենտում չեմ տեսել, դրա համար էլ չեմ առաջադրվել: Ես հաղթած պառլամենտի փոխնախագահ եմ եղել, ես հաղթողի դիրքից գնացել եմ Թուրքիա, աշխարհի ծայրեր, մինչեւ Ճապոնիա, բարձրացրել Արցախի ու Ցեղասպանության հարցը: Թուրքը տեսել է՝ մենք հպարտ ենք: Աշխարհին հասկանալի ենք եղել, որովհետեւ աշխարհի հետ խոսել ենք նույն դիվանագիտության լեզվով:
Հիմա հիշեցի. Արցախի նախագահ կոչվածը ասում է, թե միայնակ մնացինք, աշխարհի դեմ էինք կռվում… Բա ասում էիք ժողովրդավարության բաստիոն ենք, հեսա ժողովրդավարությունը, հեղափոխությունը կարտահանենք, աշխարհը մեր հետ է, Հայաստանի դիվանագիտության միջազգային վարկանիշը բարձրացել է: Հիմա հարց. այդ ո՞նց եղավ, որ ապրիլյան պատերազմի ժամանակ աշխարհի բոլոր գերհզորները դատապարտեցին Ադրբեջանի ագրեսիան, իսկ 44-օրյա պատերազմի ժամանակ որեւէ պետություն, բացի Կիպրոսից, մեզ նույնիսկ չաջակցեց: Լավ, որ հիմա ձեզնից գոհ խոսում եք ԱԺ-ում, մյուսներին էլ անուն կպցնում, դուք գոհ ե՞ք ձեզանից: Հեչ պարտադիր չէ, որ հովիվը շատ բան իմանա ու հասկանա: Ես ասել եմ՝ ում կընտրեն, ում չեն ընտրի, ինչքան ձայն կտան, միեւնույն է: Որպես պատմաբան եմ ասում. սրանք պատմության մեջ մնալու են հողատու, ոչ հայկական շահերը սպասարկող իշխանություն:
Տեսեք, Նիկոլ Փաշինյանը գնում ՊՆ-ում ասում է, թե ճանապարհների ապաշրջափակումը, կոմունիկացիաների բացումը մեր օրակարգն է: Լո՞ւրջ: Կարող է՞ վաղն էլ ասեք՝ Սոթքում, Շուռնուխում, որ եկել նստել են, դա էլ է մեր օրակարգը, որ թուրքը Շուշիում նստել է, դա էլ է մեր օրակարգը: Բա որ ձեր օրակարգն էր, ինչի ձեր ազգային ռազմավարության ծրագրի մեջ չէք գրել, չէք արձանագրել, որ Ադրբեջանը Նախիջեւանով Թուրքիային միացնելու պանթուրքիզմի մայրուղի բացելը ձեր օրակարգի մեջ է: Դրա մասին եւ Դեմիրելն է խոսել եւ Օզալը: Դա թուրքերի մեծագույն երազանքն է: Եվ այդ կապն իրենց ավելի շատ է պետք եղել, քան Արցախը: Այսինքն, Նժդեհը, Դավիթ Բեկը անիմաստ են կռվել հա՞: Եվ մարդը կանգնում ասում է, թե կոմունիկացիաների բացումը առաջին հերթին մեզ է պետք, դա մեր ծրագիրն է:
Կարդացեք նաև
Կամ ասում է՝ բանակը թալանված է եղել: Բա որ բանակը թալանված է եղել, ո՞նց էր սեպտեմբերի 21-ին, պատերազմից ընդամենը վեց օր առաջ հայտարարում, որ մեր բանակն ամենամարտունակն է, տարածաշրջանում խնդիր լուծող բանակն է: Ո՞նց է լինում, որ Օնիկ Գասպարյանը եւ Տիրան Խաչատրյանը քանի դեռ քեզ չեն քննադատում, հրաժարականդ չեն պահանջում, մեկին գեներալ-գնդապետի կոչում ես շնորհում, մյուսին՝ Ազգային հերոսի: Եվ հենց քննադատեց, ասում է Շուշին ինքն է հանձնել: Եթե Շուշին հանձնել է, ինչի՞ ես գեներալ-գնդապետի կամ Ազգային հերոսի կոչում տալիս»:
Աշոտ ՀԱԿՈԲՅԱՆ
