Երասխը Երեւանից մեկ ժամվա հեռավորության վրա է։ Ընդամենը։ Սա Արցախը չէ, ոչ էլ՝ Գեղարքունիքի կամ Սյունիքի մարզերը, որոնց ուղղությամբ արդեն ավելի քան երկու ամիս է Ադրբեջանի զինված ուժերի զինծառայողները գտնվում են ՀՀ տարածքում։ Երասխը Արարատի մարզում է, եւ թվում էր՝ որեւէ առնչություն չպետք է ունենար Արցախի հետ, որի նկատմամբ ադրբեջանական նկրտումները շարունակվում էին տասնամյակներ շարունակ։ Ի դեպ, Երասխից Տիգրանաշեն ընդամենը 12-13 կմ է, ավտոմեքենայով՝ 15 րոպե։ Սա այն ճանապարհն է, որը կապում է մայրաքաղաքը Սյունիքի հետ։
Ակնհայտ է, որ Երասխի ուղղությամբ Ադրբեջանի առաջխաղացման ռազմավարական նպատակը Տիգրանաշենի հատվածում հնարավոր լայնամասշտաբ ռազմական գործողությունների վերսկսման դեպքում Սյունիք տանող կոմունիկացիոն կապը կտրելն է։ Ավելի ու ավելի իրատեսական են դառնում այն ահազանգերը, որոնք հնչեցնում էին մի շարք վերլուծաբաններ եւ փորձագետներ, որ Ադրբեջանը չի սահմանափակվի միայն Արցախով, քանի որ նպատակը Թուրքիայի եւ Ադրբեջանի միջեւ Նախիջեւանով ցամաքային կապի ստեղծումն է։ Սրանով Ադրբեջանը խախտում է նաեւ նոյեմբերի 9-ին ստորագրված եռակողմ հայտարարությունը, քանի որ շարունակում է իր գործողություններով ապակայունացնել տարածաշրջանը եւ նոր պատերազմ հրահրել։ Բազմիցս նշել ենք, որ թուրքական ծավալապաշտության դեմն առնելու միակ եւ գործուն մեխանիզմը ռազմական ուժն է, ցանկացած տեսակի զիջում նրանց կողմից ընկալվում է որպես թուլության նշան եւ «կանաչ լույս» ռազմատենչ քաղաքականությունը շարունակելու համար։
Հոդվածն ամբողջությամբ՝ «Հայաստանի Հանրապետություն» օրաթերթի այսօրվա համարում:
