«Ամենից կարևորն այն է, որ ընտրություն տեղի ունեցավ»,- «Մեդիա կենտրոնում» հրավիրված «Իշխանություն-հասարակություն հնարավոր համագործակցության ձևաչափ» թեմայով քննարկման ժամանակ Հելսինկյան քաղաքացիական ասամբլեայի Վանաձորի գրասենյակի ղեկավար Արթուր Սաքունցն այսպիսի գնահատական տվեց արտահերթ խորհրդարանական ընտրություններին:
Նա նշեց, որ մինչ ընտրություններն ընկած ժամանակահատվածում առանց ընտրության իշխանության փոփոխության հարցն էր դրված, իսկ հանրությունը չընդունեց այդ տարբերակը: Ըստ նրա՝ ամենակարևորն այն է, որ պետության կառավարման ինստիտուտը հերթական անգամ կազմավորվեց ընտրությունների միջոցով: Նա համարում է, որ սա կարևոր քայլ է այն առումով, որ ՀՀ-ում պետք է գործեն ժողովրդավարության մեխանիզմները: Բայց մյուս կողմից Արթուր Սաքունցը կարծիք հայտնեց. «Մենք ունենք մի իրավիճակ, երբ հայկական Պաբլո էսկոբարները հայտնվել են խորհրդարանում: Մեկը չէ, երկուսը չէ: Իրենք կարգավիճակ են ձեռք բերել, ինչպես Կոլումբիայի խորհրդարանում հայտնվել էր հայտնի նարկոբարոնը»:
Հարցին՝ ի՞նչ զսպաշապիկներ պետք է գործեն, որպեսզի իշխանությունը չկտրվի իրականությունից, քաղաքագետ Ռուբեն Մեհրաբյանը պատասխանեց. «Խորհրդարանում իշխանությունները հազիվ թե լավ խորհրդատուներ կարողանան ունենալ՝ հանձինս այն ընդդիմության, որն այնտեղ ձևավորվել է: Որակական մասով դա այդ երեք տարվա բացթողումների արդյունքն է: Տեղի չունեցավ պետության զավթման քաղաքական գնահատականը: Մարդիկ, որոնք, եթե աչքներդ փակ մատդ դնեք քրեական օրենսգրքի ցանկացած էջի վրա, այդ հոդվածով կարող եք գործ հարուցել, համապատասխան վայրերում հայտնվելու փոխարեն հայտնվեցին ընտրական ցուցակներում»:
Իսկ թե ինչ ազդեցություն կարող է ունենալ քաղաքացիական հասարակությունը, Երևանի մամուլի ակումբի նախագահ Բորիս Նավասարդյանը նկատեց. «Այս երեք տարիներին քաղաքացիական հասարակությունը մտավ բավականին լուրջ ճգնաժամի մեջ: Մեզ մոտ քաղհասարակության բնույթն այնպիսին էր, որ այն արդյունավետ է, երբ հստակ հակադրվում է իշխանությանը: Հենց չի հակադրվում, կորցում է իր ազդեցությունը, մանավանդ իշխանությունն էլ հակված չէ մեծ տեղ հատկացնել քաղհասարակությանը: Եթե իշխանությունները դադարեն թափահարել 54 տոկոսի դրոշը, այլ հասկանան, որ լուրջ խնդիրներ ունեն և այդ խնդիրները հաղթահարելու ներքին հնարավորությունները սահմանափակ են, մասնակցային դարձնելով որոշումների կայացման գործընթացը, միայն այդ դեպքում կարող են իրականացնել այն բարեփոխումները, որոնք անհրաժեշտ են այսօր երկրին»:
Կարդացեք նաև
Տաթև ՀԱՐՈՒԹՅՈՒՆՅԱՆ
