124 մտավորական հանդես են եկել «Հայաստան» դաշինքին սատարելու կոչով: Հայտարարության տակ ստորագրել է 124 գործիչ, որոնց թվում են ԳԱԱ թղթակից անդամներ, բանասիրական, իրավաբանական, պատմական գիտությունների դոկտորներ, պրոֆեսորներ, ժողովրդական եւ վաստակավոր արտիստներ, գրողներ, երաժիշտներ, նկարիչներ։
Գրող, հրապարակախոս Դավիթ Սարգսյանից հետաքրքրվեցինք՝ ինչո՞ւ է սատարում «Հայաստան» դաշինքին։ «Նախ տեսա փորձառություն՝ ի դեմս Ռ․ Քոչարյանի, նաեւ ազգային գաղափարախոսություն՝ ի դեմս Հայ հեղափոխական դաշնակցության, եւ 3-րդ՝ որքան էլ իր ելույթներում այդ թերմաշը փորձում է Սյունիքը հակադրել Հայաստանին, իրոնիայով է խոսում Լեռնահայաստան երեւույթի մասին, ինչպես որ նույն իրոնիայով խոսում է Դաշնակցության դրոշն այրելու մասին, այդուհանդերձ, մենք գործ ունենք Լեռնահայաստանի եւ մեր հայրենիքի հետ։ Անկախ նրանից՝ մենք Սեւ լճից 30 մետր ենք զիջում, թե 30 տոկոս, դա մեզ համար մետրերով չափվող տարածք չէ, ոչ էլ թոփով կտոր, որ չափում ասում ենք՝ այսքանը՝ քեզ, այսքանը՝ ինձ։ Դա մեր հայրենիքն է, որի ամեն հողակտորի, մետրի համար պատասխանատվություն ենք կրում եւ ոչ միայն մեր պատմության առջեւ, այլեւ՝ մեր գալիքի։ Մենք, ի վերջո, դասալիք չենք»։
Հայտարարության հրապարակումից անմիջապես հետո սոցցանցերում սկսեցին թիրախավորել մտավորականներին՝ նշելով, որ նրանք առաջնորդվում են ոչ թե պետության, այլ անձնական շահով եւ ընտրում են մարդասպանին։ «Ո՞վ է մարդասպանը, նկատի ունեն Ռ․ Քոչարյանի՞ն․․․ Ես հիմա մարդասպանին տեսնում եմ 5 հազար անմեղ երեխաներին գերի տված ու դավաճանած, տեսնում եմ 40 հազար դավաճանված մարդ, ովքեր լքել են իրենց հայրենի տները, ես մարդասպանին տեսնում եմ ամեն քայլափոխի, երբ փողոցում հանդիպում եմ հաշմված երեխաների։ Ի՞նչ մարդասպանի մասին է խոսքը, եթե Պողոս Պողոսյանին են ակնարկում, ապա նա իմ ընկերն էր, եւ շատ լավ գիտեմ նրա պատմությունը, Պողոս Պողոսյանի համար հանցագործը դատապարտվել է, իսկ ո՞վ է դատապարտվել մարտի 1-ի համար, եւ ինչո՞ւ է հիմա նա վարչապետի աթոռը զբաղեցնում։ Չի կարելի այդքան աչքակապությամբ զբաղվել, ինչ-որ մարդիկ հիմա էլ դարձել են քաղաքական գործիչ, դիվանագետ»։
Թե ինչ ազդեցություն կունենա այս հայտարարությունը ընտրություններից առաջ, Դ․ Սարգսյանն ասաց․ «Ես խոսքի ուժին հավատում եմ, որքան էլ որ վարկաբեկված է խոսքը մեր հասարակության մեջ։ Ես հին մարդ եմ, բայց նախկին չեմ եւ խոսքի հանդեպ հավատ ունեցող մարդ եմ։ Իսկ այսօր շատ մոլորյալներ ունենք, նաեւ՝ երդվյալ օրթոդոքս ստորաքարշների բանակ, եւ եթե այդ խոսքը գոնե մեկ մարդու կբերի այն դաշտ, որ ինքը փորձի վերլուծական մտքով, դատողությամբ, տրամաբանությամբ այս իրադարձությունները դիտարկել պատճառահետեւանքային կապերի ամբողջության մեջ, ուրեմն այս հայտարարությունն իր դերակատարումը կունենա»։
Կարդացեք նաև
Սոնա ԱԴԱՄՅԱՆ
Հոդվածն ամբողջությամբ՝ «Հրապարակ» թերթի այսօրվա համարում:
