«Իրավունքի» հետ զրույցում, անդրադառնալով Փաշինյանի՝ Դիլիջանում հոգևորականների հետ կապված հերթական խայտառակ հայտարարությանը, Տեր Հովհաննես Քահանա Հովհաննիսյանը (Դադիվանքի վանահայր) ասաց. «Կեղտոտ ձեռքերդ հեռու Հայ առաքելական սուրբ եկեղեցուց՝ Հայ առաքելական եկեղեցին եղել է, կա ու կլինի հավիտյանս հավիտենից: Այսօրվա կապիտուլյանտ, հողատու, դավաճան վարչապետ կոչեցյալն իր անունը, իր պիտակը ջնջելու համար փորձում է թիրախավորել, սևացնել բոլորին: Նրա համար սրբություններ չկան: Բայց կապիտուլյանտը չի հասկանում, որ դավաճանի պիտակը Վասակ Սյունեցու վրայից անգամ հազար վեց հարյուր տարի հետո չի մաքրվել: Ինքը չի հասկանում, որ Նիկոլ անունը իր սերնդի ու գերդաստանի համար պատուհաս է դառնալու հավետ:
-Չմոռանանք, որ սա եկեղեցուն ուղղված առաջին հարձակումը չէր:
– Ես դեռևս 2018 թվականին՝ նրանց իշխանության գալու օրվանից էի հասկացել, որ սրանք եկել են հատուկ ծրագրով: Ոչ ոք չի մոռացել, թե ինչպես էին նրանք հարձակվել եկեղեցու վրա, և երեք օր Վեհափառ հայրապետը չէր կարող մտնել Մայր Աթոռ: Նրանք առաջին իսկ օրվանից դպրոցական ծրագրից հանեցին «Հայ եկեղեցու պատմություն» առարկան և հոգևոր հորը արգելեցին այցելել դպրոց և քարոզել քրիստոնեություն: Այս իշխանավորները առաջին իսկ օրվանից եկել էին քանդելու Հայաստան աշխարհը:
Հիշում եք, երբ ես Դադիվանքից չէի ցանկանում դուրս գալ, նոյեմբերի 10-ին, գրեցի. «Նիկոլ, դու ինձնից հարցրե՞լ ես, որ ստորագրել ես Քարվաճառը տաս քո բարեկամներին…Մեր պապերի կառուցած Դադիվանքը քո մի ստորագրությունով հանձնես թուրքերին, դրախտավայր Արցախ աշխարհը հանձնես թուրքերին…Դու ո՞վ ես…Աստված քեզ դատավոր»: Ես հենց այնպես չեմ նշել «քո բարեկամներին» արտահայտությունը: Ես պետք է նոյեմբերի 15-ին դուրս գայի, բայց խոստացա, որ դուրս չեմ գալու: Եվ միայն նոյեմբերի 24-ի գիշերը Վեհափառ հայրապետի բարձր կարգադրությամբ դուրս եկա ընտանիքիս հետ միասին, որովհետև այլևս ապահովված չէր մեր անվտանգությունը: Երբ ես դուրս եկա Դադիվանքից, ուզում էի ինքնասպան լինել, որ խոստումս չկատարեցի, որ չմնացի Դադիվանքում: Բայց լինելով հայ քրիստոնյա՝ ես դա չարեցի, որովհետև Հայ առաքելական եկեղեցու զավակը իրավունք չունի ինքնասպանություն գործելու:
Կարդացեք նաև
Բայց այս հողատու, կապիտուլյանտ դավաճանը հանգիստ կարող էր և կարող է ինքնասպան լինել, որովհետև ինքը քրիստոնյա չէ և հայ եկեղեցու զավակ չէ: Եվ դա է պատճառը, որ նա առաջինը հարձակվում է հենց հայ եկեղեցու վրա: Հազար յոթ հարյուր տարի ոչ ոք չի կարողացել ծնկի բերել հայ եկեղեցին, բայց հողատուն իր առջև հենց նման նպատակ է դրել: Սակայն ես վստահեցնում եմ ձեզ, սիրելի ժողովուրդ, դա այդ դավաճանի մոտ չի ստացվելու:
Մենք կորցրել ենք Արցախի տարածքի մի մասը, մեր զինվորների մարմինները գտնվում են այնտեղ, ուր թշնամին է՝ գրավյալ տարածքներում, բայց մենք մեզ համարում ենք «հպարտ քաղաքացիներ»: Կարո՞ղ եք ասել՝ պատճառը ո՞րն է, որ մենք հպարտ ենք՝ հպարտությունը մեղք է: Մենք պիտի ապաշխարենք, մեր մեջ պիտի լինի աստվածային սեր. եթե լինի, կգնանք ու կհաղթենք: Մեր տարածքները մեզ են սպասում:
Իլոնա ԱԶԱՐՅԱՆ
Նյութն ամբողջությամբ` «Իրավունք» թերթի այսօրվա համարում։
