Ռուսաստանի օրվա կապակցությամբ Երևանի Ռուսական տունը («Ռոսսոտրուդնիչեստվո») «Հաղթանակի 75-ամյակը» մեդալը հանձնեց Հայրենական Մեծ պատերազմի 98-ամյա արցախցի վետերան Սուրեն Իշխանյանին, ով 44-օրյա պատերազմի արդյունքում կորցրել է իր տունը Հադրութի շրջանի Ջրակուզ գյուղում և այժմ ապրում է Երևանում: Այս մասին հայտնում է Երևանում Ռուսաստանի տան մամուլի ծառայությունը:
Նշենք, որ արցախցի Հայրենական Մեծ պատերազմի վետերանները չճանաչված հանրապետության կարգավիճակի պատճառով զրկված են եղել հոբելյանական մեդալներ ու վճարումներ ստանալու հնարավորությունից:
«Հարազատ մարդիկ են եկել», – այս խոսքերով ողջունեց վետերանը Երևանի Ռուսական տան աշխատակիցներին և ՀՀ վետերանների ասոցիացիայի նախագահ Սիմոն Եսայանին:
Սուրեն Իշխանյանի համար Հայրենական Մեծ պատերազմը սկսվեց 1942 թվականի սեպտեմբերի 17-ին: Տագանրոգում նա ծանր վիրավորվել է գլխի և աչքի շրջանում: Երկար բուժվելուց հետո կամավոր մեկնել է ռազմաճակատ, որտեղ մնացել է մինչև 1945 թվականի նոյեմբերը:
Կարդացեք նաև
Պարգևատրվել է շքանշաններով և մեդալներով, ունի այդ տարիների լուսանկարներ, բայց ամեն ինչ մնացել է Հադրութի ընտանեկան տանը: 2020 թվականի հոկտեմբերին, երբ բոլորը ստիպված էին լքել Հադրութը, Սուրեն պապը հրաժարվեց թողնել իր տունը, ասաց, որ նա արդեն բավական ապրել է և ցանկանում է մահանալ իր տանը: Երեխաները, թոռները և ծոռները շատ էին անհանգստանում պապի համար և մի գիշերվա ընթացքում հասցրեցին համոզել նրան և տեղափոխել Երևան: Այժմ վետերանն ապրում է իր որդու `Ռուսլանի, փոքրիկ բնակարանում:
«Բայց գլխավորն այն է, որ մենք բոլորս միասին ենք», – ասում է Ռուսլանը: Իսկ Սուրեն պապը արցունքներն աչքերին ավելացնում է. «Ես դուրս եկա այս վերնաշապիկով և տաբատով, գրպանումս մենակ անձնագիրս էր… Ամեն ինչ այնտեղ մնաց …»:
Իսկ մնաց ոչ միայն հայրական տունը և այգին, այլ ընտանիքի դարավոր պատմությունը ՝ լուսանկարները, պապի, հոր, մոր, կնոջ գերեզմանները:
Նախքան Երևան տեղափոխվելը Սուրեն պապը ապրում էր Ջրակուզում միայնակ, այգին էր խնամում, ֆուտբոլ էր խաղում հյուր եկած ծոռների հետ: Իսկ Երևանում, բնակարանում, Սուրեն պապը շատ է տխրել: Վերջերս ընկավ և կոտրեց կոնքոսկրը: Սուրեն պապին վիրահատեցին, բայց կարը դժվարությամբ է լավանում, ուստի երեխաներն ու թոռները երեք օրը մեկ նրան հիվանդանոց են տանում ՝ հավատալով, որ ոտքի կկանգնի: Սակայն պապն ասում է. «Օդ, ինձ այստեղ օդը չի հերիքում»:
Նա լավ է հիշում պատերազմը՝ բոլոր պատերազմները, որոնք տեսել է կյանքի ընթացքում: Չնայած տարիքին ՝ նա լավ հիշողություն ունի: Երիտասարդ սերնդին ցանկանում է խաղաղ ապրել, ազնիվ աշխատել, հարգել միմյանց:
«Երևանի Ռուսական տունը շարունակվում է իր՝ ժամանակավորապես տեղահանված անձանց մարդասիրական աջակցության նախագիծը: Մոտ ապագայում մենք կայցելենք մեկ այլ արցախցի վետերանի», – ասաց Երևանի Ռուսական տան մարդասիրական ծրագրերի համակարգման առաջատար մասնագետ Ելենա Շուվաևա-Պետրոսյանը:
Նշենք, որ վետերանի ընտանիքին սննդի փաթեթներ և դրամական աջակցություն է տրամադրվել նաև Հայաստանում գտնվող ռուս զինվորականների ընտանիքներից և այլ բարերարներից:
ԵՐԵՎԱՆՈՒՄ ՌՈՒՍԱՍՏԱՆԻ ՏԱՆ ՄԱՄՈՒԼԻ ԾԱՌԱՅՈՒԹՅՈՒՆ
