Արցախի Հանրապետության շուրջ ստեղծված իրավիճակն աստիճանաբար վերադառնում է միջազգային կառույցների եւ խոշոր պետությունների քաղաքական օրակարգ: Առաջնային համարելով հիմնահարցի հիմնարար եւ երկարաժամկետ լուծումը՝ վերջիններս էապես կարեւորում են այդ ուղղությամբ քաղաքական բանակցությունների վերսկսումը: Հատկանշական է, որ այդ գործընթացում ակտիվություն են ցուցաբերում այնպիսի պետություններ, որոնք նախկինում ձգտել են չեզոքություն պահպանել եւ սահմանափակել են իրենց ներգրավվածությունն Արցախի շուրջ ընթացող քաղաքական բանակցություններում:
Ռուս խաղաղապահների՝ որպես անվտանգության երաշխիքի առկայությունը Արցախում վերջիններս ընկալում են որպես նրա ռազմական ներկայություն, իսկ այդ առաքելության ժամկետների անորոշությունն այդ երկրներին ստիպում է քննարկման հարթակ բերել Արցախի կարգավիճակի որոշման հարցը, որը երկարաժամկետ լուծումներ պետք է ապահովի:
Այս իրավիճակը կխթանի Արցախի Հանրապետության կարգավիճակի շուրջ քաղաքական գործընթացի վերսկսումը, որից համառորեն խուսափում է Ադրբեջանը՝ հիմնականում Թուրքիայի հրահրմամբ: Վերջիններս, սակայն, սկսել են հասկանալ, որ այդ պահվածքը ոչ մի տեղ չտանող ճանապարհ է, եւ այն ավելի շատ մեծացնում է համաշխարհային ճնշումներն իրենց վրա: Ամենայն հավանականությամբ, ադրբեջանաթուրքական զույգն սկսել է ընկրկել եւ նախապատրաստվում է բանակցային գործընթացին: Այդ մասին է խոսում Եվրոպայում Թուրքիայի հետ ամենաջերմ հարաբերություններն ունեցող Գերմանիայի ակտիվացումն արցախյան քաղաքական ճակատում:
Այլ կերպ ասած՝ Արցախի կարգավիճակի հարցի քննարկումն անխուսափելի է դառնում, եւ դրա մեկնարկը միայն ժամանակի հարց է: Իսկ քաղաքական սեղանին ռազմական տեխնիկան գործոն չէ, այստեղ առաջնային են իրավական փաստարկները, որոնք միանշանակ խոսում են Արցախի ժողովրդի ինքնորոշման իրավունքի պաշտպանության օգտին:
Կարդացեք նաև
Արմեն ՎԱՐԴԱՆՅԱՆ
Հոդվածն ամբողջությամբ՝ «Հայաստանի Հանրապետություն» օրաթերթի այսօրվա համարում:
