«Կարծում եմ, որ շատ ավելի ցանկալի և նորմալ կլիներ, եթե հասարակությունը բավականին հավասարակշռված, հասկանալի, ոչ քաոսային հոգեվիճակով և տրամադրություններով մտներ ընտրական շրջան, որովհետև ընտրությունը հատկապես մեր նման երկրում գիտակցվածություն է պահանջում, տրամաբանվածություն, բայց, ցավոք, ունենք այն, ինչ ունենք»,-«Փաստի» հետ զրույցում ասում է հոգեբան Կարինե Նալչաջյանը:
Նշում է՝ այս պահին կա պատկերացում, որ գուցե ընտրություններն են լինելու այս ամենից ելքը, փրկությունը՝ չնայած այս հոգեվիճակին և այս պայմաններին: «Երբևիցե քաղաքականության մեջ չլինելով՝ այս անգամ անձամբ ներգրավված եմ նորաստեղծ «Զարթոնք» կուսակցությունում: Մեր կուսակցության մեջ շատ են մարդիկ, որոնք հասկացել են՝ ոչ ստանդարտ լուծումներ են պետք: Հիմա ժամանակներն են ոչ ստանդարտ, և բոլորս մի քիչ այլ պարտականություններ ունենք, քան առաջ: Այս իմաստով տեսնում ենք, թե որքան քաղաքականացված է մեր հասարակությունը, բայց նաև՝ մոլորված: Շփոթմունքը շատ մեծ է, ժամանակն էլ շատ կարճ է կողմնորոշումներ ունենալու համար: Այս տեսակետից էլ է խառնաշփոթ: Տեսեք՝ քանի կուսակցություն և դաշինք կա, որոնք սկսել են ներկայանալ հասարակությանը: Մարդիկ անորոշության մեջ են, չգիտեն՝ ինչ անել: Հիմնական որոշակիությունն այսօր երկու բևեռի միջև է, որոնց դեպքում, քիչ թե շատ պատկերացում, պարզություն կա, թե ով ով է: Մի դեպքում Ռոբերտ Քոչարյանն է՝ իր դաշինքով, մյուս դեպքում՝ Նիկոլը, որից տպավորությունները թարմ են: Ամեն օր ու ժամ, երբ առավոտյան լույսը բացվում է, նայում ենք լուրերը՝ տեսնելու, թե ինչ նոր մի աղետ է մեզ պատուհասել: Այս երկու բևեռները հասկանալի են: Մնացածներն այդքան էլ հասկանալի չեն կամ ընդհանրապես հասկանալի չեն»,-ընդգծում է հոգեբանը:
Նալչաջյանն անդրադառնում է նաև կողմնորոշումներին: «Ազգը սթափվում է: Որքան ավելի ուժեղ հարվածներ է ստանում, մարդկանց որոշակի խումբ «պոկվում է Նիկոլի թմբիրից» և արդեն հասկանում է, որ երկրի, հայրենիքի հետ աղետալի մի բան է կատարվում: Աղետն ու ամոթը գումարվել են իրար, սա խայտառակություն և անպատվություն է մեզ համար: Որպես մեր երկրի քաղաքացի և հայ մարդ, բացի այս տագնապներից, մարդկային, հայրենիքի ծանր կորուստների զգացողություններից, կարծես թե, մեր պատիվը, արժանապատվությունը կորցրած լինենք: Մենք խայտառակված ենք աշխարհի առաջ: Այս զգացողությունն ունեցող մարդիկ օրեցօր ավելանում են»,-ասում է մեր զրուցակիցը:
Միևնույն ժամանակ հավելում է՝ կա մի որոշակի շերտ, որն ունի կարծրացած դիրքորոշումներ:
Կարդացեք նաև
Լուսինե ԱՌԱՔԵԼՅԱՆ
Հոդվածն ամբողջությամբ՝ «Փաստ» օրաթերթի այսօրվա համարում
