Լսում եմ նախօրեին վարչապետի ժամանակավոր պաշտոնակատարի ելույթն ԱԺ-ում եւ մտածում եմ՝ տեսնես այս ելույթը լսող մարդիկ հասկանո՞ւմ են, թե ինչ խորամանկությունների է դիմում ելույթ ունեցողը՝ իր խոսքի հանդեպ վստահություն ներշնչելու, իր արարքներն արդարացնելու համար։
Զգո՞ւմ են, թե ինչքան հակասություն կա նրա խոսքի մեջ, եւ ինչքա՜ն հակափաստարկ կարելի է բերել յուրաքանչյուր արտաբերած մտքին։ Օրինակ, հասկանո՞ւմ են, որ օգտագործելով իր ողջ հռետորական ձիրքը՝ ինչպես է փորձում հայ հանրությանը սարսափեցնել նոր պատերազմի վտանգով եւ այդ պատերազմի հեռանկարը փաթաթել ընդդիմության վզին, այն դեպքում, որ հենց իր վերարտադրությունն է խիստ մեծացնում պատերազմի հավանականությունը։
Միաժամանակ ընդդիմությանը սադրում է, ասելով՝ դե, հայտարարեք, որ հրաժարվելու եք նոյեմբերի 9-ի հայտարարությունից։ Հասկանալի է, որ ճաշը եփել է եւ հիմա փորձում է դրանից երկակի օգուտ քաղել՝ դաշնակիցներին ներշնչել, որ միայն ինքն է այդ համաձայնության երաշխավորը։
Արմինե ՕՀԱՆՅԱՆ
Կարդացեք նաև
Հոդվածն ամբողջությամբ՝ «Հրապարակ» օրաթերթի այս համարում
