Բայց, ինչո՞ւ Հայաստանի պատգամավորները չեն բարձրացնում ԵԽԽՎ Ադրբեջանի պատվիրակությանը կամ ձայնից զրկելու, կամ ընդհանրապես կառույցից հեռացնելու հարցը, որպես հայ ռազմագերիների խնդրում կոնկրետ, առարկայական քայլ՝ տպավորիչ ելույթներից բացի: Այդ քայլը չի՞ ստանա բավարար աջակցություն ԵԽԽՎ-ում:
Այդ դեպքում կբացահայտվի, որ այդ կառույցը ըստ էության չունի գործնական քաղաքական ազդեցություն ու նշանակություն, և այնտեղ նշանակություն և ազդեցություն ունի ադրբեջանական խավիարը կամ նավթը, երբեմն էլ հայկական «բաստուրման», եթե խոսքը վերաբերում է հայաստանյան կալիբրի խնդիրների: Իսկ այդ դեպքում գուցե պետք է ունենալ բոլորովին այլ ելույթներ, ասելով ԵԽԽՎ պատվիրակներին՝ եթե խոսելուց բացի, չեն լինելու կոնկրետ քայլեր, այդ դեպքում գուցե չլինի նաև խոսե՞լը, որովհետև բացի քաղաքական խաղարկումների առարկա դառնալուց՝ ինչի մասին, ի դեպ, վկայեց նաև հարցը լիագումար նիստ ընդգրկելու վերաբերյալ քվեարկության պատկերն ու պատմությունը, այդ հանգամանքը, փաստորեն, չի լուծում որևէ այլ գործնական հարց:
Հակոբ ԲԱԴԱԼՅԱՆ
Հոդվածն ամբողջությամբ՝ «Ժամանակ» օրաթերթի այսօրվա համարում:
