Ապրիլի 7-ին Մոսկվա կատարվելիք աշխատանքային այցին ընդառաջ` Հայաստանի վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանը հարցազրույց է տվել ռուսական «Ինտերֆաքս» գործակալությանը՝ խոսելով հայ-ռուսական հարաբերությունների ապագայի, տնտեսական կապերի և ռազմատեխնիկական գործակցության հեռանկարների մասին:
– Պարոն վարչապետ, որքանո՞վ են Հայաստանի հարաբերությունները Ռուսաստանի հետ կախված սպասվող արտահերթ ընտրությունների արդյունքներից:
– Հայ-ռուսական ռազմավարական միութենական հարաբերությունները բավականին հարուստ են և լայն: Դրանք հիմնվում են մեր բարեկամ ժողովուրդների պատմական մոտիկության վրա: Այդ հարաբերությունների բնույթը կախված չէ արտահերթ ընտրությունների ելքից:
– Ի՞նչ աստիճանով է այսօր տարածաշրջանում տնտեսական կապերի ձևավորման գործընթացը կախված քաղաքական գործոններից, մասնավորապես, Թուրքիայի հետ հարաբերությունների կարգավորումից:
Կարդացեք նաև
– Կցանկանայի հիշեցնել, որ հայ-թուրքական սահմանը միակողմանի կերպով փակել է Թուրքիան դեռ 1993թ.: Հայաստանը միշտ հանդես է եկել Թուրքիայի հետ առանց նախապայմանների հարաբերությունները կարգավորելու օգտին, սակայն դա մերժվել է հենց Թուրքիայի կողմից: Անկարայի նման թշնամական քաղաքականությունը նոր թափ ստացավ Արցախի դեմ Ադրբեջանի 44-օրյա ագրեսիայի ընթացքում: Մասնավորապես, Թուրքիան Ադրբեջանին ցուցաբերում էր ուղիղ ռազմաքաղաքական և ռազմատեխնիկական աջակցություն՝ Լեռնային Ղարաբաղի հակամարտության գոտի բերելով օտարերկրյա զինված ահաբեկիչ-գրոհայինների: Այս համատեքստում տարածաշրջանում կայուն խաղաղություն հաստատելու և տնտեսական պատկերը վերականգնելու համար Թուրքիան պետք է փոխի Հայաստանի նկատմամբ այդ ագրեսիվ քաղաքականությունը:
– Արդյոք Հայաստանը ծրագրո՞ւմ է շարունակել ռուսական զենք գնել, մասնավորապես Սու- 30ՍՄ կործանիչներ և այդ ինքնաթիռների համար սպառազինություն:
– Հայաստանը միտված է Ռուսաստանի Դաշնության հետ լայն և երկարաժամկետ ռազմատեխնիկական գործակցության, ինչը բխում է երկու պետությունների ռազմավարական շահերից:
Հաշվի առնելով, որ ՀՀ տարածքում ստեղծվել և համաձայն երկկողմ միջպետական համաձայնագրերի գործում են հայ-ռուսական երկու խմբավորումներ՝ Զորքերի (ուժերի) միացյալ խմբավորումը և Հավաքական անվտանգության կովկասյան տարածաշրջանում հակաօդային պաշտպանության միավորված տարածաշրջանային համակարգը, բացի այդ, երկու երկրներն էլ Հավաքական անվտանգության պայմանագրի կազմակերպության անդամ պետություններ են, որի ձևաչափում ստեղծվել են նաև զորքերը (հավաքական ուժերը) և միավորված խմբավորումները, հասկանալի է, որ Հայաստանը չափազանց շահագրգռված է Ռուսաստանից մատակարարումներում՝ ունենալու համար ժամանակակից և առաջին հերթին Ռուսաստանի Դաշնության և հետո ՀԱՊԿ մյուս գործընկերների հետ համատեղելի սպառազինություն և ռազմամթերք:
Հենց նույն պատճառներով մենք նաև շահագրգռված են, որպեսզի Հայաստան սպառազինության և ռազմամթերքի մատակարարումներն իրականացվել այնպիսի կոմպլեկտացիայով, որը նախատեսվում է ՌԴ զինված ուժերի համար:
Ինչ վերաբերում է ձեր նշած ինքնաթիռներին, կպատասխանեմ դրական, քանի որ դրանք ժամանակակից բազմաֆունկցիոնալ կործանիչներ են, և դրանց գնումը նախատեսված է ինչպես մեր երկկողմ պայմանագրային փաստաթղթերով, այնպես էլ ազգային Զինված ուժերի զարգացման ծրագրով:
-Արդյոք Հայաստանը դիտարկո՞ւմ է ռուսական նոր վարկ վերցնել հնարավորությունը՝ սպառազինություն և ռազմատեխնիկա գնելու համար: Ի՞նչ զենք է անհրաժեշտ Երևանին: Եվ ո՞ր թվին է Հայաստանը նախատեսում փակել սպառազինության ընթացիկ վարկը:
– Նման հարցերով որոշումները կընդունվեն կախված բանակի բարեփոխումների արդյունքներից, որը մենք այս պահին իրականացնում ենք: Իմաստ չեմ տեսնում այս փուլում քննարկել ֆինանսավորման աղբյուրները և կառուցվածքը՝ կտրված այն նպատակներից և առաջադրանքներից, որոնք կնախասահմանվեն բանակի բարեփոխումների գործընթացում: Ինչ վերաբերում է ընթացիկ վարկային պարտավորություններին, ապա բնականաբար, դրանք կփակվեն պատշաճ կերպով և սահմանված ժամկետներում:
Պատրաստեց՝ Վիկտորյա ԱՆԴՐԵԱՍՅԱՆԸ
