Սահմանադրական դատարանը հրապարակել է «Քրեական օրենսգրքի» 300.1 հոդվածը հակասահմանադրական ճանաչելու վերաբերյալ կայացված որոշման պատճառաբանական մասը:
Փաստաբան Գեւորգ Գյոզալյանը «Հայկական ժամանակի» հետ զրույցում պարզաբանել է որոշումը, խոսել նաեւ 300.1 հոդվածի եւ դրանով մեղադրվողների հետագա ճակատագրի մասին:
– Պարոն Գյոզալյան, հիմա կան անձինք, ովքեր մեղադրվում են սահմանադրական կարգը տապալելու կոչերի մեջ, ինչպես օրինակ, Վազգեն Մանուկյանը: Ի՞նչ է լինելու այդ մեղադրանքների հետ: Նկատի ունեմ՝ եթե չգիտենք սահմանադրական կարգն ինչ է, ի՞նչ ասել է՝ դրա տապալման կոչեր անել:
– Համեմատությունը միանշանակ չէ, որովհետեւ կարծես թե դա այն կոչերն են, երբ անձը կարող է ասել. եկե՛ք, օրինակ, վերացնենք այս կառավարության այսինչ անդամին, վերցնենք իշխանությունը: Ակնհայտ է, որ սա որոշակիության խնդիր չունի: Պարզ է, որ Սահմանադրությամբ նախատեսված է ընտրությունների միջոցով իշխանությունը ձեւավորելու կարգ եւ գտնվում է ինչ-որ մի քաղաքական գործիչ եւ ասում է՝ ինչ ընտրություններ, եկեք վերացնենք Կառավարության էս անդամին եւ իշխանությունը վերցնենք: Սա ակնհայտ սահմանադրական կարգը տապալելու կոչ է: Ես չեմ ուզում խորանալ կոնկրետ գործերի մեջ, հասկանալ, թե այդտեղ ինչ փաստեր են ներկայացված, ես սրանով ուզում եմ ընդգծել, որ մեծ հաշվով իրար հետ այդքան էլ կապված չեն:
– ՍԴ դատավոր Երվանդ Խունդկարյանը ՍԴ որոշման հետ կապված հատուկ կարծիք է գրել՝ շուրջ 40 էջ, գրեթե այնքան, որքան ՍԴ որոշումն է: Կպարզաբանե՞ք, որն է այդ կարծիքի էությունը:
– Ակնհայտորեն Խունդկարյանը ընդամենը ընթացակարգային հարց է բարձրացրել: Այսինքն` մեծ հաշվով եզրափակիչ մասի հետ համաձայն է, պատճառաբանությունների մեջ ուղղակի ուզեցել է ասել, որ եթե դատավոր Դավիթ Գրիգորյանը 300.1 հոդվածի մեջ սահմանադրականության խնդիր է տեսել, դիմել է Սահմանադրական դատարան, այնուհետեւ Աննա Դանիբեկյանին է այդ գործը (Մարտի 1-ի-խմբ.) մակագրվել, ինչպես է Դանիբեկյանն այդ գործը քննում: Իմ տպավորությամբ ուզում է ասել, որ այստեղ ընթացակարգային խնդիր կա, պետք է պարզվի՝ եթե, օրինակ, երկրորդ դատավորը խնդիր չի տեսնում, արդյոք մենք պե՞տք է այդ գործը շարունակենք քննել, կամ եթե քննում ենք, պե՞տք է գնահատական տանք դրան, որովհետեւ ըստ էության դատարանը նույնն է, որի մի դատավորը խնդիր է տեսել, մյուսը՝ ոչ: Ասում է՝ եթե կտրվենք այս երկու դատավորներից, խոսքը գնում է նույն դատարանի մասին: Հակիրճ՝ հիմնական բարձրացված խնդիրը դա է:
– Ձեր համար ընդունելի է՞ այս կարծիքը:
Կարդացեք նաև
– Հասկանալի է, բայց ընդունելի չէ: Ինչ-որ կարծիք է, իրավունքի զարգացման խնդիր չկա այդ կարծիքի մեջ: Չկա պնդում՝ ինչու է ինքը դեմ, չկա պնդում, ինչու է կողմ, ընթացակարգային հարցեր է բարձրացրել պարոն Խունդկարյանը, որը ողջունելի է, ամեն դեպքում մարդը 40 էջ գրել է:
– Պարոն Գյոզալյան, ըստ ձեզ ՍԴ որոշումից հետո 300.1 հոդվածով Քոչարյանի նկատմամբ հարուցված քրգործը պետք է կարճվի՞, վերաորակման խնդիր կա՞:
– Այո՛, պետք է կարճվի, էլ ի՞նչը վերաորակվի: Եթե մարդուն ասում են՝ սահմանադրական կարգ ես տապալել, եւ էդ հոդվածը որոշակիության առումով հակասահմանադրական է ճանաչվել, էդ մասով առնվազն գործի վարույթը պետք է կարճվի, ի՞նչը վերաորակեն:
Մարդուն օրինակ, դատում են կողոպուտի համար, հետո այդ կողոպուտ հոդվածը հակասահմանադրական են ճանաչում, դու չես կարող դա վերաորակես գողություն: Սա հո էն դեպքը չի, որ անպայման պիտի դատենք: Եթե չկա՝ չկա, այնպես չի, որ մի հատ ուրիշ հոդված պետք է պեղենք, գտնենք, դրան համապատասխանեցնենք, սա նոնսենս է ինձ համար՝ անկախ անձերից:
Սյուզաննա ՊՈՂՈՍՅԱՆ
Հոդվածն ամբողջությամբ՝ «Հայկական ժամանակ» օրաթերթի այսօրվա համարում:
