«Կա նպատակ այս տարածաշրջանը վերածել վիլայեթի»,-«Հայելի» ակումբում կայացած ասուլիսում նման կարծիք հայտնեց մուլտիպլիկատոր Դավիթ Սահակյանցը:
Ի թիվս այլնի, նա ափսոսանքով անդրադարձավ երկրից Լեւոն Արոնյանի հեռանալուն. «Չի կարելի հանձնվել: Ընդհանրապես այն մարդիկ, որ մտադիր են մնալ Հայաստանում, պետք է տրամադրվեն երկար, անընդհատ պայքարի` իրենց գոյության, գաղափարների, արվեստի, արհեստի, սպորտի ու ամեն ինչի համար: Ամեն մեկս մեր տեղում ամեն ինչ պետք է անենք, որ կարողանանք պահել մեր ոլորտները եւ մեզ` այդ ոլորտում»:
Նա ասաց, որ այս համատեքստում ինքը իշխանությանն ընդհանրապես հաշվի չի առնում. «Ինձ համար արդեն պարզ է, թե իրենք ինչ են անում, ինչպես արդեն նշեցի, վիլայեթի վերածելու մեծ պրոյեկտ են իրագործում:
Այն մարդիկ էլ, որ լուրջ ձեւով խանգարում են իրենց, վտանգ են ներկայացնում իշխանությունների ծրագրածն իրագործելու համար, նրանց դեմ էլ մեկ այլ ձեւով են փորձում պայքարել: Իսկ ով չի դիմանում այս ամենին, Լեւոն Արոնյանի պես թողնում, գնում է»:
Կարդացեք նաև
Դավիթ Սահակյանցը կարծում է, որ մենք հաղթել ենք Արցախյան առաջին պատերազմում, որովհետեւ սերունդն այլ արժեքներով էր դաստիարակված` Բրյուս Լիի, տարբեր մարտաֆիլմերի հերոսների նկարների կողքին վաճառվող Անդրանիկի, Արաբոյի նկարներն էլ էին գնում երեխաները: Օրինակ ինքը Հենրիկ Իգիթյանի անվան գեղագիտության կենտրոնում էթնոգրաֆիայի դասեր էր անցնում, սովորում ֆիդայական երգեր, Հայաստանի պատմությունը, ամեն ինչ Արեւմտյան Հայաստանի մասին: Նրա համոզմամբ, այս ամենը չի կարող մարդու միջից ջնջվել:
Մուլտիպլիկատորի ձեւակերպմամբ, Արցախյան երկրորդ պատերազմում էլ հնարավոր կլիներ հաղթել, եթե չլիներ դավաճանությունը. «Քանի տղերքը կռվում էին, մեր ներսում աճում էին մարդիկ, որոնք փսեւդո-խաղաղություն էին քարոզում, ուրախանում Ալիեւի ժպիտով: Սարսափում եմ այս ամենի մասին մտածելիս: Հասկանում եմ, որ եթե ես այսօր հանձնվեմ, կդավաճանեմ ինձ` 15 տարեկանում, որն Անդրանիկի նկարն առնում ու կախում էր իր պատին»:
Գոհար ՀԱԿՈԲՅԱՆ
