ՀՀ ԱԺ անկախ պատգամավոր Գեւորգ Պետրոսյանը այսօր մեկնաբանել է վարչապետի հրաժարականը պահանջող ՀՀ ԶՈՒ ԳՇ հայտարարությունը որպես ռազմական հեղաշրջման փորձ որակելու ջանքերը:
«Բանակն իր քայլն ավելի շուտ պետք է աներ՝ նոյեմբերի 9-ից անմիջապես հետո: Եթե բանակն իշխանության հետ չէ, իշխանությունն անելիք չունի: Բանակը ճաշարան կամ ինչ-որ գործարան չէ: Ու բանակին բութ գործիքի տեղ ընդունել, ասել՝ դու իրավունք չունես քաղաքական կարծիք հայտնել, այդպես չէ:
ՀՀ սահմանադրության 1-ին հոդվածն ասում է այն մասին, որ Հայաստանն ինքնիշխան պետություն է: Ինքնիշխանություն ապահովող կառույցները պետք է իրավունք ունենան մասնակցել այդ ինքնիշխանության կայացմանը: Եթե բանակն առաջինն է բացել դավաճանությունը, հենց սկզբում արտահայտվելու բարոյական պարտականություն ուներ: Ի՜նչ հեղաշրջման մասին է խոսքը: Բանակը զգացել է, որ լքված է դավաճանված է: Ի՞նչ է բանակը: Մեր երեխաները, մեր եղբայրները չե՞ն: Այսինքն, մեր երեխեքը, եղբայրները , ընկերները գնան առանց սնունդի, զրահաբաճկոնի կանգնեն, վառվե՞ն ու բանակն ընդհանրապես իրավունք չունենա՞ դիրքորոշում արտահայտելու: Որպես իրավաբան եմ ասում: Ռազմական հեղաշրջման փորձ ընդհանրապես գոյություն չունի: Այստեղ կա ընդամենը եղած իրավիճակին համարժեք արձագանքելու ցանկություն ու այդ ցանկության դրսեւորում Օնիկ Գասպարյանի կողմից, ինչը ես անձամբ ողջունում եմ:
Երկու օր առաջ ՀՀ նախագահ Արմեն Սարգսյանը ցանկություն էր հայտնել հանդիպել մեր՝ անկախ պատգամավորներիս հետ եւ մեր կարծիքը լսել: Եվ ես անձամբ նրան ասել եմ, որ իրեն շատ եմ քննադատել, բայց հիմա հորդորում եմ օգտվել իրեն տրված վերջին շանսից, չընկալվել որպես վարչապետի աթոռին սոսնձված անձնավորության կամակատար: Ասել եմ նաեւ, որ սահմանադրության այն նորմը, որ նախագահը հետեւում է սահմանադրության պահպանմանը, պետք չէ սահմանափակ մեկնաբանման ենթարկել: Դա շատ լայն լիազորություն է: Այսինքն, վարչապետի պաշտոնը զբաղեցնող անձի ամեն մի գործողություն, որն առերեւույթ հակասում է ՀՀ սահմանադրությանը, հանրապետության նախագահը իրավունք ունի դրա սահմանադրականությունը վիճարկել: Մենք պետք է մի եզրահանգման գանք, որ բանակը, ի դեմս ԳՇ պետ Օնիկ Գասպարյանի իր այդ հայտարարությամբ բացարձակապես չի խախտել որեւէ օրենքի դրույթ: Հիշեցնում եմ, բանակն է չէ՞ ինքնիշխանության ապահովողը: Ուրեմն, բանակն իրավունք ունի բարձրաձայնել այն խնդիրները, որոնք սպառնում են ինքնիշխանությանը»:
Կարդացեք նաև
Աշոտ ՀԱԿՈԲՅԱՆ
