Մեկ ելույթի մեջ ինչքա՞ն սուտ, մանիպուլյացիա, կեղծիք, երեսպաշտություն կարող է լինել։ Նիկոլ Փաշինյանի ելույթի յուրաքանչյուր տողին կարելի է տասնյակ առարկություններ բերել։ Ցույց տալ, թե ինչպես է խաբում եւ մոլորեցնում իրեն հավատացող մարդկանց, ինչպես է քծնում անգրագետ ամբոխին ու վիրավորում իր հրաժարականը պահանջող գրագետներին։
Մի կողմից ասում է՝ «ով վեր է կենում՝ հրաժարական է պահանջում», ապա անմիջապես՝ «բայց ինձ ժողովուրդն է ընտրել, թող ժողովուրդն էլ իմ հրաժարականը պահանջի»։ Իսկ հրաժարականը պահանջողներն ովքե՞ր են՝ ժողովուրդ չե՞ն։ Թե՞ անանուն-անհասցե ժողովրդին սեր խոստովանելն ու քծնելը հարմար է, իսկ գրագետ մարդկանց մեղադրանքներին ու հարցերին պատասխանելը՝ անհարմար։
Ինչքա՞ն կարելի է խեղաթյուրել իրականությունը՝ բանակի, պատերազմի, պարտության մեղավորների, հետպատերազմական իրավիճակի, իր հրաժարականի ու արտահերթ ընտրությունների թեմաները խաղարկել ու շահարկել։ Եվ մինչեւ ե՞րբ է ամեն մի նեղ իրավիճակում կոչ անելու, որ իր կողմնակիցները հավաքվեն հրապարակում։
Արմինե ՕՀԱՆՅԱՆ
Կարդացեք նաև
Հոդվածն ամբողջությամբ՝ «Հրապարակ» օրաթերթի այսօրվա համարում
