Հայաստանի «խոր ինտեգրացիան» Ռուսաստանին անհրաժեշտ է թերևս ոչ ֆորմալ մակարդակով, այսինքն՝ հնարավորինս լայն ազդեցությամբ, բայց հնարավորինս նվազ պատասխանատվությամբ:
Բանն այն է, որ Ռուսաստանի համար բավականին բեռ է անգամ եղած պատասխանատվությունը և ակնառու է, որ անգամ եղածի պարագայում Մոսկվան իր պատասխանատվության մասին հիշում է դժկամությամբ, որովհետև իր ռեգիոնալ գլխավոր գործընկեր շարունակում է դիտարկել Թուրքիային: Այդ իրավիճակում Ռուսաստանի համար ցանկալի մեխանիզմն այն է, երբ Ռուսաստանին ծառայելու մրցակցություն է ձևավորվում ընդդիմադիր դաշտում, այսինքն՝ երբ ընդդիմությունը Ռուսաստանի հանդեպ հավատարմության կամ շատ դեպքերում հպատակության հարցում լինում է ավելի նախանձախնդիր և նախաձեռնող, քան իշխանությունը: Այդ մեխանիզմը հաջողությամբ խաղարկվել է պարբերաբար, հատկապես 2012-15 թվականներին, երբ Հայաստանին պարտադրվեցին ճակատագրական քաղաքական որոշումներ: Այդ պատճառով է կարևոր հասկանալ՝ նախաձեռնությունը գալիս է Մոսկվայի՞ց, թե՞ պարզապես Հայաստանում որոշ քաղաքական ուժեր փորձում են ընդունել Ռուսաստանի համար գայթակղիչ դիրքորոշումներ:
Արամ ԱՄԱՏՈՒՆԻ
Հոդվածն ամբողջությամբ՝ «Ժամանակ» օրաթերթի այսօրվա համարում:
