Դավիթ Ղահրամանյանը Ստեփանակերտի դրամատիկական թատրոնի դերասան է: 44 օրյա պատերազմի ողջ ընթացքում նա եղել է Արցախում, «լուսանկարել է» պատերազմը:
Լուսանկարչությունը Դավիթի համար սկզբում հոբբի է եղել, հետո`հավելյալ գումար վաստակելու հնարավորություն, քանի որ թատրոնում աշխատավարձը ցածր էր, իսկ ինքը հազար ու մի ծրագրեր ուներ, որոնք նաեւ ֆինանսական ներդրում էին պահանջում:
Արդյունքում «ծնվեց» առաջին ցուցահանդեսը`թատրոնի շենքի անմխիթար պայմանների, դերասանների եւ մյուս աշխատակիցների անբարենպաստ աշխատանքային պայմանների մասին, երկրորդ ցուցահանդեսը նվիրված էր Արցախի մշակութային ժառանգությանը, երրորդը կլինի պատերազմի մասին:
Պատերազմի ընթացքում եղել է տարբեր դիրքերում. «Դիրքերում, զինվորների կողքին զգացողությունը ուրիշ է: Ամեն անգամ, երբ դիրքերում էի լինում, ուզում էի մնալ, ինչ-որ բանով օգնել»
«Նոյեմբերի 9-ին (պատերազմի ավարտի օրը չարաբաստիկ հայտարարությամբ-Ն.Գ.) Ստեփանակերտում էի: Բառերով դժվար է ասել`ի՞նչ կատարվեց»,- Aravot.am-ի հետ զրույցում հիշելով եռամսյա վաղեմության իրադարձությունները պատմում է Դավիթը: Նա վստահ է`«ամենը ետ ենք բերելու»:
«Մեր զինվորները պատրաստ էին ամեն ինչի`մի կտոր հող ետ բերելու համար: Դա իմ կյանքի ամենածանր գիշերն էր, չգիտեմ, չեմ ուզում էլի այդպիսի գիշեր ունենամ»,-ասում է Դավիթը:
Իսկ թե ստեղծված անորոշ իրավիճակում ինչպե՞ս է պատկերացնում կյանքը հետայսու`տեսանյութում:
Ի դեպ, Դավիթի հայրը, որը վարսավիր է, պատերազմի օրերին յուրովի է աջակցել. ողջ ընթացքում վարսավիրանոցի դռները բաց են եղել`այցելուները դիրքերից իջած տղաներն էին, սպասարկումը`անվճար:
Նելլի ԳՐԻԳՈՐՅԱՆ
