ՀՀ մարդու իրավունքների առաջին պաշտպան Լարիսա Ալավերդյանն այսօր անդրադարձավ իշխանությունների կողմից շրջանառության մեջ դրվող «նոր» թեզերին, որոնց հիման վրա կառավարությունը ցանկանում է հարաբերություններ կառուցել Ադրբեջանի եւ Թուրքիայի հետ:
«Ես բազմիցս ասել ու հիմա էլ կրկնում եմ, որ սա խմբապետություն է: Ես երբեք պառլամենտում մեծամասնությանը չեմ կոչել քաղաքական ուժ: Դա խումբ է՝ խմբապետության բոլոր դրսեւորումներով: Հստակ ուզում եմ ասել՝ իրենք տարիներ շարունակ, այսպես կոչված, սեմինարների ամենապրիմիտիվ բանաձեւերով վարժեցված, պատրաստված խավ են: Այլ կերպ ասած, դա հինգերորդ շարասյուն է: Այդպիսի խավ բոլոր երկրներում կա: Մեր այդ խավը ոչ միայն չի ամաչում, այլեւ պարծենում է արածներով: Ինչո՞ւ: Որովհետեւ ինքը հաշվետու է Հայաստանում ոչ թե այն խավին, որը ազգային շահի եւ ազգային արժեհամակարգի կրող է, այլ այն շրջանակներին, որոնք իրենց աճեցրել են»,-ասաց մարդու իրավունքների առաջին պաշտպանը:
Հարցին, թե, ըստ էության, Հայաստանում պատրաստ չեն այս ձեւով մատուցվող հայ-թուրքական հարաբերություններին, հանրությունը ինչո՞ւ պատշաճ կերպով չի դիմակայում, թե՞ իներտ է եւ մի օր պայթելու է, տիկին Ալավերդյանը պատասխանեց. «Ուզում եմ ճշտել. Հայաստանում բոլոր իշխանությունների ժամանակ հայ-թուրքական հարաբերությունների բարելավման փորձ եղել է: Սակայն հայկական հանրության մեջ կար մի շերտ, որը տեսնում էր, որ Թուրքիան ոչ թե ուզում է գործընկերոջ հետ հարաբերություններ հաստատել, այլ ցանկանում է մեզ պարտադրել մեր ազգային շահերին հակասող քաղաքականություն: Հայ ժողովուրդը երբեւիցե դեմ չի եղել ՝ դրական հարաբերություններ ունենալ իր երկու հարեւանների հետ:
Բոլորովին այլ է, որ այդ երկու հարեւանները՝ Ադրբեջանն եւ Թուրքիան, ուղղակի պարտադրում էին այնպիսի քաղաքականություն, որը պարզապես պետք է մեր պետությունը քայքայեր տարիներ առաջ: Հիմա նույն բանն է, հիմա համաձայնվում են: Իսկ թե ինչու առաջ հասարակության լայն շրջանները դրան չէին համաձայնում իսկ հիմա ոչ այնքան, պատասխանը հետեւյալն է. Հայաստանում կա շատ նեղ շերտ, որն ամբողջովին ծառայում է այդ շարասյանը: Եվ թող ինձ բոլորը ներեն, Հայաստանում այսօրվա հասարակության քաղաքացիական գիտակցության մակարդակը չի համապատասխանում այն խնդիրների բարդությանը, որ ծառացել է մեր առջեւ: Եվ եթե մենք հենց այսօր չխոսենք այդ երեւույթների մասին, կմնանք այն պրիմիտիվ մակարդակում, որը մեզ պարտադրվում է այսօրվա իշխանության մեջ ոչ պատահական հայտնված պրիմիտիվ մտածելակերպով, չի բացառվում՝ մեծ ախորժակով խավի կողմից, ինչը կարող է հասցնել պետականության կորստի»:
Կարդացեք նաև
Աշոտ ՀԱԿՈԲՅԱՆ
