Պարտադիր չէ տնտեսության մեջ անկումը ծայրահեղ չափերի հասնի, արտարժույթի արժեզրկումը եւ գնանկումը հարվածի բոլորին, երկրի արտաքին պարտքը հատի 10 միլիարդի սահմանը, որ հասկանանք՝ ֆինանսատնտեսական ոլորտում ոչ միայն առաջընթաց չկա, այլեւ դեֆոլտի ու տնտեսական կատաստրոֆայի շեմին ենք կանգնած։
Պարտադիր չէ, որ բոլորս իրավապահ համակարգի հետ անձնապես եւ սերտ առնչություններ ունենանք, որ հասկանանք՝ մեզանում քրեական գործերը հարուցվում եւ քննվում են նախնադարյան մեթոդներով՝ շարքային գործերում խայտառակ ոչ պրոֆեսիոնալիզմ է իշխում, աղմկոտ գործերում՝ իշխանությունների կամքը։ Եթե խանութներում դեռ ուտելիք կա, բենզալցակայաններում դեռ վառելիք են վաճառում, դեղատներն ու պոլիկլինիկաներն աշխատում են ու սպասարկում բնակչությանը, դեռ չի նշանակում, որ առեւտրական նորմալ շրջանառություն ունենք, առողջապահական լիարժեք սպասարկում, եւ մեր հասարակությանը ոչինչ չի սպառնում։ Ցանկացած պահի մենք կարող ենք այս ոլորտներում էլ ունենալ «պատերազմ» եւ աղետ։ Օրինակ, որեւէ տարերային կամ տեխնածին աղետի տեսքով, երբ կպարզվի, որ պետությունն անզոր է դա հաղթահարել։
Արմինե ՕՀԱՆՅԱՆ
Հոդվածն ամբողջությամբ՝ «Հրապարակ» թերթի այսօրվա համարում:
