«Լիլիթ Մակունցը եղել է եւ կա ամերիկյան ազդեցության գործակալ»,- այս մասին այսօր «Հայելի» մամուլի ակումբում հայտարարեց ՀՀԿ փոխնախագահ Արմեն Աշոտյանը` հավելով. «Իհարկե, իր հնարավոր նշանակումը ԱՄՆ դեսպանի պաշտոնում քաղաքական իմաստով խաբեություն է, մասնագիտական իմաստով՝ թյուրիմացություն, իսկ պետական իմաստով՝ խայտառակություն»:
Իր գնահատականն Արմեն Աշոտյանն այսպես է բացատրում. «Զավեշտալի է ուսապարկերի պահեստապետին նշանակել նման կարեւոր երկրում դեսպան»: Ըստ նրա՝ դա նաեւ խաբեություն է, որովհետեւ Փաշինյանն «առնվազն երկու անգամ հայտարարել է, որ դեսպանների պաշտոններում քաղաքական նշանակումներ չեն լինելու, որ նախկինները շատ էին դա անում, ինքը դա չի անելու: Մասնավորաբար, նման հայտարարություն նա արել է 2018-ի մայիսի 8-ին, երբ առաջադրվում էր, որպես վարչապետ: Հետո այդ մասին խոսել էր 2019-ի մայիսի 8-ի, երբ հրապարակում էր իր հեքիաթների հերթական ժողովածուն (նկատի ունի 100 փաստերի հրապարակումը. Ն. Գ.): Ինչ վերաբերում է մասնագիտականին, դիվանագիտական ծառայության մասին օրենքը պարզ բանաձեւում է, որ դիվանագիտական ծառայությունը մասնագիտական գործունեություն է: Մակունցից մասնագիտական ունակությունները արտաքին աշխարհի հետ շփվելիս, սահմանափակվել են ժամանակին ՀՀ բուհերից մեկում արտաքին կապերի վարչության պետի պաշտոնով: Այս գումարման ԱԺ-ում նա եղել է ընդամենը երկու բարեկամական խմբերի ղեկավար՝ ԱՄՆ եւ Մեծ Բրիտանիա եւ քանի որ ոչ ես, ոչ հանրությունը չգիտենք աշխատանքի արդյունքների մասին, կարող ենք փաստել, որ այստեղ էլ նա որեւէ աստղ երկնքից չի բռնել»:
Բայց Արմեն Աշոտյանը փորձեց լավ բան գտնել այդ հնարավոր նշանակման մեջ եւ, առաջինն իր կարծիքով, այն է, որ Նիկոլ Փաշինյանի մերձավոր շրջապատը սկսել է որոնել փախուստի ճանապարհներ. «Այսինքն Մակունցը փորձում է փախնել այն պատասխանատվությունից, որը վերահաս է այս խունտայի նկատմամբ: Ուզում եմ իրեն հիասթափեցնել. ոչինչ Լիլիթ Մակունցին չի փրկելու հայ ժողովրդի արդար պահանջից»:
Կարդացեք նաև
Արմեն Աշոտյանը քննադատություն հնչեցրեց նաեւ ՀՀ ԱԳ նախարարության եւ, մասնավորաբար, նախարարի աշխատանքի մասին`փաստելով, որ «միջազգային ասպարեզում շարունակվում է Հայաստանի բռնաբարված իրավիճակը» եւ ՀՀ իշխանություններն այլեւս «թքած ունեն» Հայաստանի աշխարհաքաղաքական շահերի վրա:
Նելլի ԳՐԻԳՈՐՅԱՆ
