«Ես չեմ կարծում, որ Նիկոլ Փաշինյանը Մոսկվայում բանակցելու լայն հնարավորություններ ուներ»,- այս կարծիքը հայտնեց քաղաքագետ Ալքեսանդր Իսկանդարյանը`այսօր «Հոդված 3» ակումբում, անդրադառնալով երեկ Մոսկվայում կայացած Պուտին-Փաշինյան-Ալիեւ հանդիպմանը եւ ստորագրված հայտարարությանը:
Քննարկման ընթացքում փորձագետները փորձում էին հասկանալ`ինչո՞ւ Հայաստանի համար կարեւոր երկու հարցերը`գերիների եւ ռազմագերիների վերադարձի եւ Արցախի կարգավիճակի մասին, այդպես էլ լուծում չստացան:
Մոսկովյան հանդիպման նախաձեռնողն, ըստ քաղաքագետի, ՌԴ նախագահն էր, իսկ հանդիպման նպատակը`կյանքի կոչել 2020-ի նոյեմբերի 9-10-ի հայտարարության`իրեն հետաքրքրող կետերը: Ըստ քաղաքագետի, նախատեսվող ապաշրջափակումը ենթադրում է Նախիջեւանի եւ Ադրբեջանի կապը`Մեղրիով, ինչը թե ադրբեջանական, թե ռուսական հետաքրքրությունների տիրույթում է: Ըստ նրա, եթե այդ ծրագիրն իրականանա, անվտանգության խնդիրները հոգալու է ռուսական կողմը:
Լրագրող-վերլուծաբան Թաթուլ Հակոբյանի գնահատմամբ հայկական կողմ անտեսված առաջարկների պատճառը պարզ է` կապիտուլյացիայի ենթարկված կողմն այլեւս բանակցող չէ։ Ըստ նրա, Ադրբեջանը շարունակելու է փորձել հայկական կողմից զիջումներ կորզել. «Ո՞վ է տեսել աշխարհում կապիտուլացված կողմը բանակցի։ Լավագույն դեպքում, քո առաջ թուղթ են դնում, դու ջղաձգումներ կարող է ունենաս, բայց ստորագրում ես այդ թուղթը։ Սա այն ողբերգական իրավիճակն է, որում հայտնվել է հայ ժողովուրդն իր ընտրած առաջնորդ Նիկոլ Փաշինյանի գլխավորությամբ»:
Կարդացեք նաև
Պատմական ակնարկներ կատարելով նա հավելեց, որ հարյուր տարի առաջ համանման ողբերգություն ապրել ենք`Կարսի կորստով եւ որից դասեր չենք քաղել: Մոսկովյան հանդիպման արդյունքը ըստ նրա, հետեւյալն է. «Զրո վերջնարդյունքով խաղ։ Այս խաղին մենք ծանոթ ենք 94 թվականին, երբ որ էդ խաղն ավարտվեց մեր հաղթանակով»: Այժմ, Թաթուլ Հակոբյանի խոսքով, հայկական կողմին չհաջողվեց արդյունքի հասնել, քանի որ Ադրբեջանի նախագահի ախորժակը մեծ էր։
Ստեղծված իրավիճակից ելքը բանախոսը տեսնում է իշխանափոխության եւ նոր բանակցողների ի հայտ գալու մեջ:
Մարդկային զարգացման միջազգային կենտրոնի գործադիր տնօրեն Թեւան Պողոսյանի գնահատմամբ էլ հայկական կողմի բանակցելու միակ լծակն այն, է, որ ասենք՝ «չենք կատարի այսինչ բանը, եթե մեր գերիներին չտաք»։
Նելլի ԳՐԻԳՈՐՅԱՆ
