«Մանթաշով գործարարների միության» նախագահ Վահրամ Միրաքյանի ֆեյսբուքյան գրառումը
Որո՞նք էին Արցախի առաջին ու երկրորդ պատերազմի տարբերությունները:
Վահրամ Միրաքյան
Բերեմ մի քանի օրինակ:
1. Էն ժամանակ կար ընդգծված գաղափարայնացված ռազմական առաջնորդ՝ Վազգեն Սարգսյանը: Որը նաև ակտիվ հանրային կերպար էր: Էդպիսի ռազմական առաջնորդ հիմա չկա/չկար:
Կարդացեք նաև
2. Էն ժամանակ պատերազմը հաղթել է, պատերազմի հիմնական ծանրությունն իր վրա վերցրել է ոչ թե բանակը, այլ կամավորական խմբերը: Կամավորական, նշանակում է գաղափարայնացված, մոտիվացված ռազմիկներ:
Հիմա էլ, էն ճակատներում, որտեղ իրավիճակը նախապես կազմակերպված կամավորական, գաղափարական խմբերի վերահսկողության տակ էր, նահանջ չենք ունեցել: Օրինակ ՈՄԱ-ի ճակատը, Դաշնակցության ջոկատների բնագծերը և այլն:
Ի՞նչ արվեց առաջին պատերազմից հետո 25 տարիների ընթացքում, որ նման գաղափարականացված կամավորական խմբերը զարգանան: Ոչինչ: Հակառակը, պետականորեն մեդիայով ու այլ ռեսուրսներով ամեն ինչ արվեց եղածն էլ քայքայելու ուղղությամբ: Պետական քաղաքականության կամ այդ քաղաքականության բացակայության արդյունքում հայրենասիրությունը վերածվեց պաթոսի, խեղկատակության, հումորի:
3. Առաջին պատերազմի ժամանակ ռազմական ուղղությունների, օպերացիաների ղեկավարներ նշանակվում էին հիմնականում այլ երկրներում մեծ ռազմական փորձ ունեցող զինվորականների: Հիմնականում խորհրդային բանակի բարձրաստիճան սպաների էին բերում: Օրինակ՝ Քրիստափոր Իվանյան, Արկադի Տեր-Թադևոսյան, Մոնթե Մելքոնյան, Գուրգեն Դալիբալթայան, Բասենցի Ազոյան և այլն, ցուցակը մեծ է: Էս մարդիկ համ մոտիվացված էին, համ էլ ռազմական ոլորտում մեծ ինստիտուցիոնալ փորձ ունեին:
Իսկ հիմա ովքե՞ր էին մեր ռազմական ղեկավարները, սկսած գնդի հրամանատարներից, շտաբի պետերից ու ավելի բարձր: Հիմնականում Վ. Սարգսյանի ռազմական ակադեմիան ավարտած կադրեր: Իսկ ովքե՞ր էին գնում ռազմական ակադեմիա սովորելու: Հիմնականում անապահով ընտանիքներից, որոնք սպա դառնալով սոցիալական խնդիր են ուզում լուծել: Իսկ Վ. Սարգսյանի ակադեմիան սարսափելի վատ է կատարել իր խնդիրը, քանի որ գաղափարական սպաների տոկոսը շատ ցածր է, շատ: Պլյուս գրագիտության մակարդակը: Որ մեր ռազմական կրթությունը հիմնական աքիլլեսյան գարշապարն է, ես հասկացել էի իմ ծառայության ընթացքում, ցավոք բան չկարողացանք փոխել:
Սա շատ համառոտ էն նախապայմանները, որոնք նախորդ հաղթական պատերազմում ունենք, իսկ հիմա չկար: Հետո էլ կասենք փորձից պետք է սովորենք: Ոչ մի բան էլ չենք սովորել:
