Թե ինչ վիճակում է հիմա Հայաստան պետությունը, բոլորս տեսնում ենք, եւ դա հավելյալ նկարագրությունների կարիք չունի: Այս վիճակում Փաշինյանը, նրա կառավարությունը, «Իմ քայլը» պետք է, որ ժամանակ չունենային որեւէ այլ բանի, քան ժողովրդի հոգսը թեթեւացնելն է եւ աղետալի կացությունից դուրս գալու ելքերը որոնելը: Բայց արի ու տես՝ նրանք իրենց հիմնական ուժերը, ինչպես միշտ, կենտրոնացրել են PR-ի, շոուների, քարոզչության վրա: Այդ քարոզչության մեջ հանդիպում են նաեւ բացարձակ անհեթեթ դրվագներ. չեմ կարծում, մասնավորապես, որ այդ թիմն այնքան անգրագետ է, որ շփոթում է պետական սահմանը պետության վարչատարածքային բաժանման հետ, բայց դե, թեմա է, խայծ է՝ թող քննարկվի:
Նույն քարոզչության մեջ կան պնդումներ, որոնք ինքնին, առանձին վերցրած ճիշտ են. օրինակ, «նախկինները» ձգտում են ռեւանշի: Դա ճիշտ է ոչ միայն Հայաստանի, այլեւ ցանկացած այլ երկրի պարագայում՝ նա, ով հեռացվել է իշխանությունից, ձգտում է վերադառնալ իշխանության: Բայց մեր դեպքում դա չորրորդական խնդիր է, ամբողջ ողբերգական պատկերի վրա դա մի փոքրիկ դրվագ է, եւ դրա մասին խոսելը դարձյալ քննարկելու մի թեմա է, որը պետք է ուշադրություն շեղի այն վիճակից, որը ստեղծվել է մեր երկրում: Իսկ այդ վիճակի էությունն ամենեւին էլ «ներկա-նախկինների» պայքարը չէ, այլ պատերազմում կրած խայտառակ պարտությունը եւ դրա հետեւանքները, որոնց թիվ մեկ պատասխանատուն զարմանալիորեն իրեն թիվ մեկ մեղավոր չի ճանաչում:
Համոզված եմ, որ բացի նիկոլականներից, բացի ռեւանշիստներից ու թալանչիներից, կան ինձ նման մտածող տասնյակ հազարավոր քաղաքացիներ: Ինչպես 2018 թվականին, այդպես էլ հիմա՝ հեղափոխությունը, իշխանափոխությունը, ինչպես նաեւ «իշխանապահպանությունը» իմ երազանքների «ցանկում» չկա: Պարզապես այժմ ինձ թվում է, որ վարչապետը, կառավարությունը, խորհրդարանը, քաղաքական ուժերը պետք է համաձայնեցված քայլեր ձեռնարկեն՝ լարվածությունը լիցքաթափելու համար: Իսկ առանց վարչապետի փոփոխության դա, կարծում եմ, չի ստացվի, որովհետեւ Փաշինյանը, կամա թե ակամա, հետագա ցնցումների «դետոնատոր» է՝ այդպիսին է նրա բնավորությունը եւ քաղաքական գործունեության առանձնահատկությունը: Պարզ է, որ նոր ցնցումները, պառակտումները, բախումները կբերեն ազգային նոր ողբերգությունների:
Ահա թե ինչու եմ կարծում, որ մեզ անհրաժեշտ է խաղաղ տրանսֆորմացիա, որը քաղաքական պրոցեսի բոլոր մասնակիցներից պահանջում է առավելագույն զսպվածություն եւ զգոնություն: Ի դեպ, խստորեն դատապարտում եմ վարչապետի նկատմամբ ֆիզիկական հաշվեհարդարի կոչերը. դրանք ոչ միայն Քրեական օրենսգրքի կոնկրետ հոդված են, այլեւ խիստ վտանգավոր են պետության անվտանգության տեսանկյունից:
Կարդացեք նաև
Արամ ԱԲՐԱՀԱՄՅԱՆ
Պարոն Աբրահամյան հերթական անգամ գրում եք մի բան, որը երկու տող վերեւում արդեն անիրատեսական եք համարել:
եթե առանց վարչապետի փոփոխության լիցքաթափում չի ստացվի, որովհետեւ Փաշինյանը, կամա թե ակամա, հետագա ցնցումների «դետոնատոր» է՝ այդպիսին է նրա բնավորությունը եւ քաղաքական գործունեության առանձնահատկությունը եւ նա հրաժարական տալու մտադրություն չունի, ապա ի՞նչ խաղաղ տրանսֆորմացիա:
Նիկոլ Փաշինյանը նման է Հեյդար Ալիեւին, որը 1994 թվականի պարտությունից հետո հրաժարական չտվեց:
Համոզված եմ որ մինչև 2021թ.-ի աշուն լինելու են արտահերթ ընտրություններ և կունենանք նոր ազգային ժողով, նոր վարչապետ, որը ի դեպ չեն ուզում այսօրվա փողոցի կուրծք ծեծողները (հասարակական տրամադրությունից արդեն տեղյակ են):
Հույս կա, որ գոնե դրանից հետո Հայաստանը ընդմիշտ կազատվի ՞ղ ա ր ա բ ա ղ յ ա ն կ լ ա ն ի՞ ճիրաններից:
Մեր քաղաքական ներկայ կացութեան մասին ,միջին դարի մտածող անձեր, հնարած էին “BUSILLIS ” բառը՛…՛՛Անլուծանելի՛՛ իմաստով …
Նման պարագաներ,վստահար կը յայտնուէին այն ատեն ալ ։
Միակ տրամաբանական լուծումը պիտի ըլլար՛՛ նոր ընտրութիւններ՛՛ պատրաստել .և այդ պիտի ընէր վարչապետը. Բայց Միակ արգելքը ինքն է -քանի տարապայմանօրէն կը փորձէ արդարացումներ փնտռել ,ամէն օր քայլ մը աւելի երկիրը դէպի անել կացութիւն և անդունդ առաջնորդելով , որմէ ամէնէն աւելի կ՛օգտուին ՛՛ընդիմադիր՛՛ կոչուածները …որոնք ՛՛նօրմալ՛՛ ընտրութիւններու պարագային գիտենք թէ ինչ ողորմելի պատկեր ներկայացուցին ՞ ՞ ՞ ։Կը յուսան որ պղտոր ջուրերու մէջ ձկնորսութիւնը կրնայ աւելի արդիւնաւէտ ըլլալ …
Երկնային Հրաշք պիտի ըլլայ եթէ խումբ մը ՛՛գիտակից՛ -հայրենասէր ՛՛ իմ քայլականներ ,յաջողին համոզել վարչապետը որ սկսի ՛՛ՀԱՅՐԵՆԻՔԻ ՓՐԿՈՒԹԵԱՆ ՛՛ վրայ ալ մտածել …
Որ ուղղությամբ նայում ես ականջներն են կամ Ռոբերտ Քոչարյանի կամ Սերժ Սարգսյանի…