ՀՀ կառավարության դեկտեմբերի 3-ի օրակարգում ընդգրկված էր նաեւ «Բարձրագույն կրթության եւ գիտության մասին» ու հարակից օրենքների նախագծերին հավանություն տալու եւ անհետաձգելի համարելու մասին որոշման նախագիծը, որն այս օրերին քննադատեցին թե՛ բուհական, թե՛ ակադեմիական շրջանակները։ Ըստ այս նախագծի՝ ՀՀ բուհերի ռեկտորները եւ գիտական հաստատությունների տնօրենները ոչ թե ընտրվելու են, այլ նշանակվելու են անմիջապես ԿԳՄՍ նախարարության կողմից, մինչեւ 5 տարի ժամկետով, ինչն էլ նշանակում է, որ նախագծում ներառված դրույթների ընդունման դեպքում բուհերը կզրկվեն ինքնակառավարման իրավունքից։
Այս առիթով նախօրեին ԿԳՄՍ նորանշանակ նախարար Վահրամ Դումանյանը հանդիպել է ՀՀ ռեկտորների խորհրդի անդամներին եւ լսել նրանց առարկությունները։ Երեւանի թատրոնի եւ կինոյի պետական ինստիտուտի ռեկտոր Լիլիթ Արզումանյանը մեզ հետ զրույցում նշեց, որ ԿԳՄՍ նորանշանակ նախարարի հետ հանդիպման ժամանակ ռեկտորները մի քանի ժամ շարունակ խոսել են օրենքի մասին, հնչել են քննադատություններ՝ անխտիր բոլորի կողմից․ «Խնդիրները բազմաթիվ են լիցենզավորման, գիտական աստիճանների հետ կապված։ Անհասկանալի է ակադեմիայի կարգավիճակի հարցը, թե ինչ է ինքն իրենից ներկայացնելու։ Անհասկանալի է նաեւ գիտական աստիճանաշնորհման համակարգը, ընդունելության քննություններն են խճճված»։
«Մենք խայտառակ վատ վիճակում ենք, որովհետեւ ունենք նոր թաղված 18-20 տարեկաններ, ունենք երիտասարդներ, որոնք գնացին ու անհեր երեխաներ թողեցին իրենցից հետո, որդեկորույս մայրեր, սգավոր կանայք, խելագարված ծնողներ, որոնք իրենց երեխաներին չեն գտնում, իսկ այն մարդիկ էլ, ովքեր զոհ չունեն, միեւնույն է՝ կիսախելագար ման են գալիս։ Ես, օրինակ, այդ վիճակում եմ։ Այսօր ունենք անթիվ-անհամար չլուծված խնդիրներ, ու նման իրավիճակում հանկարծ «Բարձրագույն կրթության եւ գիտության մասին» ՀՀ օրենքի նախագիծը գնում է Ազգային ժողով: Մենք ուղղակի իրավունք չունենք այս վիճակում նման անկատար օրենք տանել ԱԺ։ Նման հարցեր պետք է առայժմ չքննարկվեն, որովհետեւ դրա ժամանակը չէ, մենք հազարավոր անտուն մարդիկ ունենք, հազար ներողություն, մեր բոլոր երիտասարդ զինվորները թաղվե՞լ են, բոլոր հարցերը լուծե՞լ ենք, որ մնացել էր այս անկատար օրենքը։ Այստեղ խնդիրն ինձ համար սկզբունքային է՝ արդյոք մենք այսօր ունե՞նք բարոյական իրավունք՝ դնել ու օրենք քննարկել։ Կարծում եմ՝ ուղղակի չի կարելի, ամբողջ երկրի ու մարդկանց ճակատագրերն են խեղված, անկախ նրանից՝ ցավ ունեն-չունեն, երեխա կորցրել են, թե չէ, դա ոչ մի նշանակություն չունի։ Ստացվում է, որ մեր Ազգային ժողովը չի առերեսվում իրականության հետ, ու մենք ապրում ենք 2 տարբեր՝ մեկը մյուսից անտեղյակ իրականություններում․ իրենք՝ իրենց իրականությունում, մենք՝ մեր»,- ընդգծում է ԵԹԿՊԻ ռեկտորը։
Սոնա Ադամյան
Կարդացեք նաև
Հոդվածն ամբողջությամբ՝ «Հրապարակ» թերթի այսօրվա համարում:
Հրաշալի ռեկտոր, ավելի տղամարդ որոշ տղամարդ ռեկտորներից…